© CPU – Nathan Dobbelaere
The Beaches, vier powervrouwen uit Toronto, is in een recordtempo uitgegroeid tot een van de revelaties en ontdekkingen van 2023. Gek genoeg heeft het zo’n tien jaar geduurd vooraleer de band echt door kon breken met monsterhit “Blame Brett“. De pittige break-upsong, met een stevige portie gitaren en rock erbij, heeft menig hitlijsten aangevoerd en zorgde er dan ook voor dat de tour in no time uitverkocht was. Hoewel België initieel niet op de route van The Beaches lag, besloten de dames na een smeekbede van Studio Brussel toch een show toe te voegen in ons land; en of de fans daar blij mee waren!
Het voorprogramma werd verzorgd door Cameron Hayes, een Britse singer-songwriter die volgens haar platenlabel niet binnen één genre te klasseren valt. Gedurende haar optreden liep de zaal geleidelijk aan vol, al kon het voorprogramma maar weinig mensen boeien. Hayes schotelde ons een verscheidenheid aan nummers voor, waarbij de zachtere exemplaren haar stem duidelijk beter deden uitkomen. Doordat ze alleen op het podium stond, kreeg het hele optreden een beetje een karaokevibe, waardoor het allemaal net iets minder overkwam. Na haar laatste nummer gunde het publiek haar een bescheiden applaus. De meerderheid was gewoon blij dat ze een goed plekje hadden kunnen bemachtigen voor de hoofdact van de avond.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Antwerpen was de eerste stop van het Europese luik van de tour, toegevoegd wegens grote vraag. Het feit dat het concert binnen het uur uitverkocht was, sprak boekdelen en de verwachtingen lagen dan ook torenhoog. Bij het binnenkomen van de Zappa, heerste er meteen een soort van ‘high school’-sfeertje; hoogstwaarschijnlijk doordat de zaal iets weg heeft van een groot uitgevallen turnzaal en de backstage in elkaar was geknutseld met hekken en boxen. Desalniettemin voelde je dat deze setting wel eens het ideale decor zou kunnen zijn voor de no nonsense-rock van de band.
Klokslag negen uur besteeg The Beaches onder oorverdovend applaus het podium. Met de zonnebril op en gitaar rond hun nek zetten de dames meteen “Kismit” in. De strakke gitaarriffs, het stevige drumwerk en de krachtige stem van zangeres Jordan Miller kwamen binnen vanaf de eerste noot. De leden hadden er duidelijk zin in en van hun zelfverklaarde jetlag was niets te merken. Nummers als “Me & Me”, “Grow Up Tomorrow” en “Cigarette” werden meegezongen door fans, niet toevallig het recentere werk van de band. Jammer genoeg leek het wel alsof het publiek zijn interesse wat verloor in het oudere repertoire, nochtans deden de dames hun uiterste best om de sfeer erin te houden. Als Duracelkonijnen sprongen ze al headbangend over het podium en iedere gelegenheid werd aangegrepen om het publiek op te peppen. Dan het maar over een andere boeg gooien, moesten ze gedacht hebben. Bij de vraag wat het beste Belgische bier is, vlogen de biernamen ons om de oren. Delirium blijkt dan weer de favoriet te zijn van zangeres Miller, leuk weetje voor de volgende keer op café.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Regelmatig krijgt de band de kritiek dat ze eentonig klinkt, het tegendeel bewees ze door een prachtige akoestische versie te brengen van “If A Three Falls”. De zaal leek zich voor heel eventjes vacuüm te trekken. Nadien schakelden de dames opnieuw een versnelling hoger, maar het was pas toen “What Doesn’t Kill You Makes You Paranoid” werd ingezet, dat het tot dan toe wat makke publiek leek wakker geschud te zijn. De band kreeg eindelijk wat ze al de hele avond verdiende: een menigte die meekweelde met de tekst en duchtig op een neer sprong met de armen in de lucht. De sfeer zat er volledig in en gelukkig klonk “Everything Is Boring” op dat moment nogal contradictorisch. Toen als laatste nummer eindelijk de monsterhit “Blame Brett” werd ingezet, ontplofte de zaal. Van voor tot vanachter werd er luidkeels meegezongen en gedanst, een prachtige afsluiter van een knap concert. De bisronde, hoewel opgesmukt door een geïmproviseerde collab met een fan uit het publiek, voelde een beetje overbodig na de uitspatting die “Blame Brett” was.
The Beaches heeft in Antwerpen getoond waarom het zo gigantisch populair is geworden: puik instrumentaal werk met de krachtige en o zo mooie stem van zangeres Miller. De band is er in geslaagd om rock in een een hip en vrouwelijk jasje te steken dat duidelijk wordt gesmaakt door een breed publiek. Afscheid nemen deden ze in Antwerpen met: ‘See you guys soon’, wat ons betreft mag dat dan volgende zomer al het geval zijn.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Kismet
T-shirt
Me & Me
Grow Up Tomorrow
My People
Desdemonia
Cigarette
Fascination
Back Of My Heart
Shower Beer
If A Tree Falls
Kinkade
What Doesn’t Kill You Makes You Paranoid
Everything Is Boring
Edge Of The Earth
Blame Brett
My Body ft Your Lips
Money
