© CPU – Matthias Engels
Sepultura plaatste niet alleen Brazilië op de muzikale kaart, maar ontketende tevens een revolutie in de metalscene. Roots uit 1996 liet zien dat agressie en een gevoel voor melodie hand in hand konden gaan. Het commerciële succes zette teveel druk op de ketel, wat leidde tot het vertrek van Max en daarna Iggor Cavalera. Max ontbond zijn demonen met Soulfly, terwijl Iggor nog tien jaar lang drumde voor Sepultura, voordat hij zich later ontpopte tot dj en gerespecteerd sessiemuzikant. Onlangs drumde hij bijvoorbeeld voor Soulwax tijdens de FROM DEEWEE-tour.
Tot op heden lijkt een originele Sepultura-reünie uitgesloten, maar de broers vonden elkaar opnieuw onder de naam Cavalera Conspiracy. Naast hun eigen werk bliezen ze de afgelopen jaren de klassieke Sepultura-albums Beneath the Remains, Arise en Roots integraal nieuw leven in. Tijdens de huidige tour voeren ze hetzelfde kunstje uit met debuutalbum Morbid Visions/Bestial Devastation. In tegenstelling tot eerdere tournees hebben ze dit album opnieuw opgenomen en opgesplitst in een album en een ep. De heropgenomen versies behielden de rauwe kracht van de originele opnames, maar namen wel de verrassing weg van hoe de Cavalera-broers deze live zouden presenteren. Niettemin verklaarde het duo het jachtseizoen voor geopend!
© CPU – Matthias Engels
Wegens onduidelijke redenen werd Incite geschrapt als voorprogramma, waardoor Max en Iggor naar Belgische concertnormen nogal laat begonnen. Dit deed niets af aan de muzikale beleving. Het laattijdige aanvangsuur was daarentegen vreemd voor een zaal die normaal gesproken goed bereikbaar is met het openbaar vervoer. De late aankondiging van het tijdschema heeft daar niet veel aan geholpen. Soit, de zaal bleef meer dan goed gevuld om samen met de broers alles en iedereen rondom zich naar de vernieling te brengen. Los van het feit dat Max vaak in België speelt, zagen we nog nooit eerder zoveel mensen hard gaan op Sepultura’s deep cuts. Dit was naar eigen zeggen ’the real Sepultura’ waarbij de openingsriffs van “Antichrist” de circlepit onmiddellijk deed openvliegen.
Tegen onze verwachtingen verkeerde Max ook in bloedvorm. Hij kon het namelijk geen seconde laten om de mensen te blijven opzwepen; al dat hard labeur hield hem zichtbaar jonger. Enkel bij de enorm snelle stukken raakte zijn stem verloren in de geluidsmix, maar het was nu niet zo dat die zanglijnen zuiver wel meezingbaar zouden geweest zijn. Bovendien was de show voorzien van de nodige rustpunten. Dat was geen slechte keuze want muzikaal verliep alles volgens hetzelfde stramien. De intro van “Oh Fortuna” uit de Romeinse Carmina Burana maakte de sfeer extra luguber. Bijhorend maakten bloedrode verlichting en de kogelriemen rond Max’ statief de Vooruit er niet gezelliger op. Zelfs met een basis podiumopstelling wist de groep het gevaarte van het Braziliaanse Amazonegebied op te roepen.
© CPU – Matthias Engels
De duivelse geesten kwamen pas volledig uit de fles bij “Morbid Visions” waarbij vooral Iggors hyperkinetische drumroffels het voortouw namen. De man bleef er zelf volledig geconcentreerd bij. Vervolgens zagen Max en Igorr hun belangrijkste inspiratiebronnen niet over het hoofd. In plaats van een cover, gebruikte Max Black Sabbaths logge riffs als overgang naar het doomachtige “Funeral Rites”. Het enige dat toen nog ontbrak waren liters maagdenbloed om ons volledig te doen bekeren tot het Luciferianisme. Wanneer Dwid Hellion van de Amerikaans-Belgische hardcoreband Integrity de boel vergezelde, ging alles er weer wat gemoedelijker aan toe en klonk de band zoals Motörhead. De “Iron Fist”-cover en het refrein van “Ace of Spades” zorgden zo voor een flinke opdoffer. De connectie tussen de groep en het publiek bleef continu overeind.
Niettemin zorgde de “Refuse/Resist” voor een ongelooflijke ontlading. Deze klassieker bleef onverwoestbaar want letterlijk iedereen zong de intro mee waardoor Max amper moeite moest doen om iedereen door de laatste nummers te loodsen. Elke metalfan was sindsdien onvoorwaardelijk lid van de “Troops of Doom”. Door ook op het einde van de set luidkeels te roepen dat we vanavond de ‘echte’ Sepultura mochten aanschouwen, bleef de wonde tussen Max en de huidige Sepultura-leden diep. Desondanks dat we de klassieke line-up nooit meer zullen zien, waren Max en Iggor hun live-interpretatie van het debuut een meer dan waardig alternatief. De broers vierden niet alleen veertig jaar Braziliaanse blackmetal, maar ook hun onbreekbare bloedband. De concertzaal van de Vooruit was meer dan anderhalf uur lang de schietschijf van grof geschut en halsbrekende drumritmes.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
