© CPU – Nathan Dobbelaere
Met het nog maar recent uitgebrachte album Sunday Painter touren Bert Ostyn en de zijnen doorheen België. De indiepopgroep Absynthe Minded leunt ondertussen twee decennia lang op de schouders van trouwe fans. De singles “My Heroics, Part One” en “Envoi” maakten een grote doorbraak vanzelfsprekend. Absynthe Minded kende een parcours van ups en downs. In 2015 ging frontman Ostyn solo, maar in 2017 was de band terug met een nieuwe bezetting en nieuwe plaat Jungle Eyes. Tijdens de coronaperiode kwam het album Riddle of the Sphinx uit, dat natuurlijk wat aanzien verloor door de pandemie. Sunday Painter, dat in september verscheen, is dan weer een veelvuldig experimenteel album dat ons meetrok doorheen de persoonlijke sferen van de band.
Voor we echt aan onze avond konden beginnen, was er het voorprogramma met Woolvs. Het laidback popproject met zanger-gitarist Willem Malfliet wist het publiek niet te bekoren. Waar de band ontbrekend was, ontbrak ook de interesse in de zaal, die zich al snel aan het keuvelen sloeg. Malfliets mooie, indringende stem weerklonk tussen de vier muren, alleen het sprankelend enthousiasme verdween. Droogjes verkondigde Willem zijn volgende nummers, terwijl wij ons afvroegen waar Absynthe Minded bleef. Woolvs zorgde voor de intieme, lichte opwarmer, maar wij zaten nog steeds op onze honger.
Een grondige soundcheck later was het tijd voor de act waarvoor iedereen gekomen was. Het lichtspektakel zette al meteen de toon voor de omvang van de aankomende nummers. De zwoele stem van frontman Bert Ostyn pakte meteen het publiek in, terwijl medebandleden er gretig overheen speelden. Absynthe Minded was er klaar voor en gaf er meteen een fikse lap op. “Mixing the Medicine” zette het samenspel van de band extra in de verf. Het psychedelische geluid op de achtergrond galmde doorheen De Kreun terwijl de band al groovend opging in de muziek.
Het publiek kwam intussen al wat losser, maar had nog wat extra’s nodig. Met “Beam” zweefden we snel naar een andere dimensie op planeet Absynthe Minded. ‘I’ll figure it out, I will learn, and If i don’t, I will burn’. De hoge stem van Ostyn en de daarbij horende lyrics bleven plakken en zetten een aantal enthousiastelingen aan het dansen. Na een dik halfuur kwamen we er echt in en dan kon “Envoi” niet ontbreken. De enthousiaste kreten vanuit het publiek gaven prijs dat het hierop zat te wachten. Een gitaarsolo van de frontman deed harten smelten.
https://www.instagram.com/p/CzPscbWiJ3F/?img_index=1
Pas naar het einde toe leek de tot dan toe ingestudeerde sfeer weg te vallen en kwam de muziek meer tot zijn recht. Er ontbrak wat connectie met het publiek, maar dat leken Bert en zijn kompanen niet door te hebben en misschien hoefde dat ook niet. Absynthe Minded vertoefde in zijn eigen wereld. Waar de een toegang kreeg tot die wereld, werd de andere een entree ontzegd. Het is een uniek kenmerk dat de band onderscheidt in de Vlaamse muziekwereld.
Het cliché dat de groep wordt teruggeroepen na hun laatste nummer, bleek ook in Kortrijk van tel. We kregen niet één, maar twee nummers nog cadeau. Een poging om het publiek te laten lonken naar meer. De vaak intieme strepen zang van Bert Ostyn hadden zonder veel moeite een ruwe gelaagdheid. De overheersende drum- en gitaarstukken waren voor mensen zonder oordoppen iets te overheersend. Jammer genoeg was de akoestiek van De Kreun hier niet bevorderend voor. Er was voor elk wat wils: mogelijkheden genoeg om te proeven van het nieuwe album van de band, maar Absynthe Minded sleurde ons ook door de door de afgelopen albums, waar de laidbackvibe de een beter kon bekoren dan de andere.
Wie Absynthe Minded nog aan het werk wil zien: dat kan! Neem een kijkje op hun website.
