Mayorga @ Ancienne Belgique (AB Club): Spetterend enthousiasme

Nauwelijks negen maanden geleden werd de groep tot De Nieuwe Lichting van Studio Brussel gekroond, vandaag stond Mayorga al in een uitverkochte AB Club om de debuut-ep voor te stellen. Het gaat hard voor de band rond frontvrouw Helena Mayorga Paredes, steevast vergezeld door gitariste Charline D’Hoore, bassiste Trui Amerlinck en drummer Sam Enthoven. Na een zomer waarin quasi iedere festivalweide werd platgespeeld, is de eerste ep klaar om met het grote publiek gedeeld te worden. Ze krijgt de titel IIUII, een acroniem voor ‘it is until it isn’t’, mee en klinkt volgens Paredes heel herkenbaar, maar ook iets donkerder dan de nummers die we al kennen. Gitaarpop met een melancholisch kantje dus, wij waren alvast heel benieuwd hoe dat zou klinken in de gezellige Club van de AB.

De avond werd op gang getrapt door Rosie Stuart, Roosje voor de vrienden. Een singer-songwriter uit het Gentse met een passie voor rockmuziek. Ze betrad het podium met enkel haar gitaar en schotelde een al aardig gevulde Club een zevental songs voor. Waar het begin wat twijfelend was, schudde ze song na song de zenuwen van zich af. Haar vertrouwen groeide, waardoor haar stem ook haar stevige gitaarspel kon bijbenen. Dat Rosie Stuart talent heeft, staat buiten kijf, maar de soms ietwat oppervlakkige lyrics konden toch net iets meer diepgang gebruiken. Dit gezegd zijnde, wist ze er wel in te slagen het publiek al aardig warm te krijgen voor de show van Mayorga.

De AB Club was tot de nok gevuld voor Mayorga, toch straf met maar drie uitgebrachte songs. Om exact 21 uur doofde het licht en betrad de band onder luid applaus het podium. De avond werd ingezet met een gloednieuwe song en al snel volgde “All I Wanna Do”, hun tweede single. Wie Mayorga al eerder zag, merkte dat de anders zo loepzuivere stem van Paredes, net iets minder zuiver klonk. ‘Mijn stem zit te hoog, maar hallo, hoe zou dat komen’, riep ze heel enthousiast na het tweede nummer. De toon was gezet voor een avond vol ontwapenend enthousiasme.

Paredes wist haar stem weer op de juiste hoogte te brengen en het podium werd haar vertrouwde habitat. Ook muzikaal was het knap wat de band bracht, zowel de bassiste als de gitariste combineren hun gitaar met keys, en de ietwat verscholen drummer was op geen foutje te betrappen. Wat volgde was een feest waar muziek werd gevierd en tijd werd gemaakt voor interactie met het publiek. Paredes heeft het talent om ieder individu in het publiek het gevoel te geven dat je alleen in de zaal staat.

Naast de vele nieuwe nummers, passeerde ook hun sublieme cover van The Cure’s “Lovesong”, waarop de frontvrouw prompt besliste om de laatste noten midden in het publiek te spelen. Het was typerend moment voor de hele show, het charisma waarmee de band een hele zaal in een vingerknip mee kan nemen in haar enthousiasme, is een gave die ze moet koesteren. Naast de gitaarpop, was er ook plaats voor wat meer melancholische songs, een andere kant van Mayorga die we met veel plezier en warmte leerden kennen. De titeltrack van de ep, “It Is Until It Isn’t”, staat geborduurd op de gitaarband van Paredes, een cadeautje twee jaar geleden van bassisste Trui, eentje waarmee ze een zaadje plantte voor de titel van hun debuut-ep. Het kwetsbare nummer, vergezeld door de langzaamdraaiende discobol boven het podium, hulde de zaal in een soort van vacuüm. Een veilig plekje waarin de moeilijke zaken van het leven er ook gewoon mochten zijn. ‘De afgelopen jaren waren niet de makkelijkste periode in mijn leven, maar met deze ep kan ik dat boekje dichtdoen en beginnen aan een nieuw boekje. Als je het op dit moment moeilijk hebt, weet dan dat alles altijd goedkomt’, fluisterde Paredes de zaal toe. Haar eerlijkheid en oprechtheid was ontroerend, we kunnen alleen maar hopen dat er nog vele boekjes volgen van Paredes en Mayorga.

Iedereen verwachte dat de hit waarmee ze De Nieuwe Lichting wonnen, “Girlcrush”, de perfecte afsluiter zou worden van dit muzikale feestje. Niets was echter minder waar, Mayorga had nog een verrassing voor ons in petto. Uit het niets verscheen Paredes in een T-shirt van Nickelback boven op de merch-stand. Blijkbaar hing er een weddenschap aan vast, eentje die inhield dat ze een cover van Nickelback zou spelen. De meningen over deze band zijn op zijn zachts gezegd verschillend, maar over één ding was de zaal het eens, uit de boxen van Mayorga klinkt zelfs “How You Remind Me” goed. Natuurlijk kon “Girlcrush” niet ontbreken als absolute afsluiter, de band besloot om er nog een laatste hoogtepunt tegenaan te gooien en bedankte het publiek na afloop uitgebreid.

Zelden zagen we een zaal zo unaniem goedgezind en glimlachend staan nagenieten. Na deze show weten we één ding zeker: Mayorga zit bomvol talent, het is ongelofelijk hoe de band op zo’n korte tijd is gegroeid. Een van die grootste talenten van Mayorga is ongetwijfeld het ontwapende enthousiasme en plezier dat het ogenschijnlijk zo eenvoudig overbrengt naar een publiek. Wij voelden ons alsof we mee op het podium stonden, mee in de studio waar er muziek en plezier werd gemaakt. We kunnen alleen maar hopen dat de vier blijven groeien, en onderweg hun publiek mee op sleeptouw nemen. Mayorga, you’re a piece of art.

Wekelijks wordt een nieuwe song van de ep gelost, de volledige ep verschijnt later deze maand.

Facebook / Instagram

Setlist:

Garden
All I Wanna Do
I’ll Be Here
Lovesong (The Cure-cover)
Weekend Lover
Piece of Art
High High Low Low
It Is Until It Isn’t

How You Remind Me (Nickelback-cover)
Girlcrush