Na maanden voorbereiding schoot gisteren de derde editie van Sound Track, het kansenparcours voor jonge muzikanten georganiseerd door VI.BE, uit de startblokken. De wedstrijd houdt in dat in totaal 136 bands en artiesten gespreid over 22 voorrondes in Vlaamse en Brusselse jeugdcentra meedingen naar de provinciale overwinning. De winnaar krijgt niet enkel een trofee, maar ook ondersteuning op maat door de gehele Vlaamse en Brusselse livesector. De aftrap van de Brusselse voorrondes werd gisteren gegeven in Jeugdhuis Alleman te Oudergem, waar vier bands het beste van zichzelf gaven. Het evenement wist wel wat volk te overtuigen om af te zakken naar het Brusselse jeugdhuis. Er stond met Ciao Kennedy, Bianca Steck, Uwase en monokimono dan ook een interessante, gevarieerde line-up op de affiche.
De Brusselse jazzband Ciao Kennedy had de eer om de avond op gang te trekken. De vijf muzikanten hokken allemaal samen onder hetzelfde Brusselse dak en broeien al enkele jaren aan een mix van jazz, elektronica en lichte postrock. Wij tipten de band twee jaar geleden al als een van de Grote Beren van Morgen en in Oudergem bewezen ze dat ze nog steeds even spannend en avontuurlijk zijn als toen. Een zelfzekere versie van “J.Z.K.R.” opende de set met dansbare gitaarriedels en een fuzzy bas. Het was meteen duidelijk dat het vijftal met plezier op het podium stond en helemaal opging in hun muziek. Naast de duellerende gitaren en dromerige toetsen sprong tijdens het optreden vooral de ijzersterke ritmesectie in het oog. Door de funky bas en het nerveuze, bijzonder strakke drumritme was “Parcifal Pt. I” meteen een vroeg hoogtepunt op de avond. Ciao Kennedy was dan ook een sterk begin van de avond.
Nadat alle apparatuur van Ciao Kennedy van het podium was verwijderd, beklommen de Duits-Britse Bianca Steck en haar band schoorvoetend het podium. Steck heeft een klassieke muziekopleiding achter de rug en werkt momenteel in Brussel aan haar eerste plaat. In Oudergem bracht ze met haar aparte, breekbare stem een selectie van soulvolle luistermuziek. Ze kreeg begeleiding van een liefdevolle bugel, warme toetsen en zachte ritmes. In een verstilde versie van “Nostalgia” werd ze enkel geruggesteund door bugel en contrabas en die bescheiden invulling was een schot in de roos. Het hele optreden van Bianca Steck voelde uiteindelijk erg intiem en gemoedelijk. De eerste kippenvelmomenten waren in elk geval al achter de rug.
Na het ingetogen optreden van Bianca Steck nam Uwase over voor een set die minstens even intiem was. Op het podium kreeg ze versterking van een driekoppige begeleidingsband die met toetsen, drums en bas haar gitaarspel aanvulde. Een sobere versie van “Your World” gaf de aftrap en zorgde ervoor dat iedereen meteen aan Uwases lippen hing. Het ijzersterke “Gone” volgde nadien en ondanks dat het met een valse start uit de startblokken schoot, slaagde de frontvrouw er toch in om het aanwezige publiek te betoveren. Dat kwam natuurlijk door haar adembenemende stemgeluid dat zich probleemloos uitstrekte tussen hoog en laag. Ook de strakke en gejaagde drumpartijen maakten indruk en zorgden voor een aangenaam contrast met de zachte stem van de zangeres. We kunnen dan ook stellen dat Uwase en haar band JH Alleman even onderdompelden in een zalig bad van soul en indiepop.
De voorronde in Oudergem werd afgesloten met een dansfeest van Ben Tanghe en Ella Dalemans, beter bekend als monokimono. De laatste jaren hebben wij al heel wat enthousiaste berichten over het duo gepubliceerd. Zo bekroonden wij de laatste ep Jij & Ik twee jaar geleden nog met vier sterren voor de succesvolle mix tussen Nederlandse teksten en coole elektropop. Spinvis of Gorki met een overload aan synths, beats en vooral gekheid dus. In Oudergem hadden Tanghe en Dalemans duidelijk zin in een feestje. Het duurde dan ook niet lang tot zowel het duo als het publiek aan het springen gingen op de beats die over de weemoedige zang van het duo gemixt werden. De autotune verborg dat Tanghe tijdens het springen niet altijd toonvast bleef, maar omdat het gewoon leuk feesten was kon dat eigenlijk niemand iets schelen. Met hun aanstekelijke mix van poëzie, dance en pop kreeg monokimono de zaal in elk geval in beweging en zorgde ze voor een feestelijke afsluiter.
Sound Track had een gevarieerde en sterke affiche samengesteld voor de voorronde in Jeugdhuis Alleman in Oudergem. Het publiek was helemaal mee met de sfeervolle mix van jazz, soul, singer-songwriter en elektropop. De kwaliteit was de hele avond hoog, dus wij zijn bijzonder benieuwd om te weten wie zal doorstoten naar de finale. Dit wordt pas na alle voorrondes bekend gemaakt, maar wij vatten hieronder toch even onze top drie samen:
3. Bianca Steck
2. Ciao Kennedy
1. Uwase
Na het zien van al dit jong geweld, kunnen we alleen maar aanraden zelf eens een kijkje te gaan nemen op een van de vele voorrondes. Een overzicht daarvan vind je hier.
