Nederlandstalige popmuziek is in lange tijd niet zo hip geweest. De laatste jaren schaart heel wat jong geweld zich vol overtuiging achter hun liefde voor de Nederlandse taal en bewijzen ze met een verrassend gemak dat zingen in de eigen moedertaal niet per se een tenenkrommende bedoening hoeft te zijn. Eén van die recente voorvechters is Antwerpenaar Ben Tanghe, bezieler van monokimono, een eigenzinnig popproject waarvoor hij inspiratie vindt bij grote namen als King Krule en Nick Cave. Op de eerste ep Kameleon wist monokimono ons met een aangeboren kalmte al te omarmen met zijn vertederende vertelkunst en fijne gitaarwerk. Op vervolg-ep Jij & Ik blijft de Antwerpenaar trouw aan zijn gezellige woordenschat, al wordt die nu duidelijk voorzien van een sterke elektronische punch. Jij & Ik is dan ook vooral een collab-ep geworden waar hij zich laat omringen door gastmuzikanten en een meer gevarieerd klankpalet.
Vorig jaar, in een periode waar live-entertainment ontbrak en iedereen zich verplicht in isolement keerde, ging Ben Tanghe toch op zoek naar muzikale verbinding, digitaal weliswaar en met een duidelijke visie voor ogen: een reeks sterke Nederlandstalige tracks maken. Contactpersonen van dienst: liefdesgezel puntjudith, blackwave.-helft Willem Ardui, singer-songwriter Vic Willems en Frankie Fame. Afgezien van het nieuwe solonummer “Signaal”, kregen we de afgelopen maanden alle nummers van de ep al eens te horen. Hoewel er dus eigenlijk weinig nieuws te rapen valt op Jij & Ik, krijgen we met de volledige ep-release nu wel een compleet en troostend geheel vol eclectische popsamenwerkingen, met één gemeenschappelijke visie: het plezier van samen muziek te maken.
Het plezier en de energie zitten er op Jij & Ik duidelijk in, al krijgt monokimono’s klassieke omkadering wel een licht ander kleurtje. Op zijn eerste ep Kameleon lieten we ons nog makkelijk verwarmen door onschuldige gitaarklanken, maar die maken hier op Jij & Ik plaats voor scherpere elektronica en nog grotere, meer dreigende synths. Opener “High Op Jou” bijvoorbeeld, een duet met Amsterdamse liefdesgezel puntjudith – zelf ondertussen ook gekend als een brok donkere popenergie – is de perfecte elektronische verleiding. De tedere toespelingen van monokimono en de dreunende, korrelige bassen van Judith lijken voor elkaar gemaakt en winden ons sinds de release nog steeds makkelijk rond hun aftastende vingers. Ook op solowerk “Signaal” en op samenwerking “Vrije Val” verkent Tanghe – in dat tweede geval met Willen Ardui – een meer donkere omgeving en duwt hij al eens graag zijn geluid een meer onheilspellende kant op.
Toch is er ook in die dreigende elektronica plaats voor zonnige lichtpuntjes met “Instant Zon” en titeltrack “Jij & Ik”, die met hun eighties synths en ontwapenende refreinen à la Spinvis popklassiekers in wording zijn. Monokimono verkent dan wel nieuwe muzikale sferen, hij blijft (gelukkig) hondstrouw aan zijn troostende vertelkunst en de poëtische gevoeligheid waarmee hij ons altijd al wist te bekoren. Tanghe beschikt als van nature over een soort ingebouwde kalmerende bas in zijn stem die ons moeiteloos meetrekt in zijn eigen wereld en ons daar aangenaam laat sudderen.
Op deze collab-ep Jij & Ik troost, verkent, bemint en vertelt monokimono zoals alleen hij dat kan. Met de inbreng van fijne gastartiesten bewandelt Tanghe andere elektronische oorden, maar blijft hij bovenal ontroeren en begeesteren met zijn eigen poëtische bewoordingen.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
