’t Hof Van Commerce @ Nelson Mandelaplein Kortrijk: Efkes grodder dan Jezus

Velen zullen beseft hebben dat ze officieel een oude kloot waren geworden, toen ze zagen dat En in Izzegem, de debuutplaat van ‘t Hof Van Commerce, dit jaar vijfentwintig kaarsjes uitblies. Het voelde namelijk als een zucht geleden toen ze als jonge gastjes ‘Zeg ne kjir oe loat est’ stonden te debiteren op de koer van de school, maar er zijn wel degelijk vele jaren voorbij gevlogen en ze staan wel degelijk op het verjaardagsconcert van ‘t Hof. Diezelfde gastjes, weliswaar met een wat dunnere haarlijn en een iets omvangrijker buikomtrek, tekenden in Kortrijk dan ook massaal present om nog een avond feestelijk terug gekatapulteerd te worden naar die vroege gloriedagen van Dommestik en Levrancier en de plaat waar het allemaal mee begon voor ‘t Hof.

We moeten er geen toten over trekken, En in Izzegem zorgde indertijd voor een kleine revolutie in de Belgische muziekwereld en blijft ook vandaag nog overeind staan als het kribbeke waar de Vlaamse hiphop uit geboren is. ‘t Hof Van Commerce heeft indertijd dan ook met vallen en opstaan leren wandelen, zodat de Brihangs en Safi’s van tegenwoordig kunnen lopen. Dat er uit dat kleine stukje auditief cultuurerfgoed ook een schone carrière vol hits gegroeid is, zorgde er uiteindelijk voor dat de stuntmannen van ‘t Hof hun eenmalig verjaardagsfeestje op het evenementenplein in Kortrijk in een mum van tijd uitverkochten en er spontaan een tweede feestje mochten bij doen aan het Nelson Mandelaplein.

Geen fête zonder gasten, en dat betekende dat de genodigden al vanaf 17 u getrakteerd werden op…smartlappen? Niks beter om de avond te openen voor een groep die graag stevig de tong tegen de wang drukt als ‘t Hof dan het Gentse dj-collectief Harde Smart dat op de heupen mikte met nummers van Will Ferdy en Liesbeth List. Het lijkt een enorm vreemde eend in de bijt, maar het paste dus wel op een avond gecureerd door de grootvaders van de Vlaamse hiphop. Wat Harde Smart vooral deed was sfeervol de soundtrack regelen voor het volkje dat gestaag aan het binnendruppelen was en ondertussen duidelijk maken dat de headliners van vanavond niet de eerste Vlamingen waren die zich lieten beïnvloeden door Afro-Amerikaanse muziek. Heel wat van de levensliederen uit de Vlaamse klei van de jaren zeventig en tachtig hadden duidelijk inspiratie opgedaan bij de funk, soul en disco uit de Verenigde Staten, wat voor een groovy sfeertje zorgde tijdens het wachten op de hiphop van de voorprogramma’s.

De eerste West-Vlaamse hiphop van de avond kregen we van olsan, kleine letters, maar een grote attitude. Het duo bracht een goed jaar geleden pas hun eerste nummer op de markt, maar werd op die korte tijd al goed omarmd door de scene. DJ SNS en rapper D. Meeuws weten dan ook duidelijk waar de klepel hangt en brengen hun nummers op terughoudende beats die de tekstuele spitsvondigheden alle ruimte geven om te schitteren. Dat beide heren al behoorlijk wat kilometers op de teller hebben staan en uit dezelfde stal komen waar ook Brihang in stond te trappelen, is duidelijk wanneer je de flow van de twee op het podium ziet. Het hitpotentieel van hun bekende labelgenoot hebben de heren van olsan niet, maar met nummers van de solide debuutplaat milimeter wist olsan toch weer wat nieuwe zieltjes te winnen.

Uberdope heeft uiteraard al lang geen introductie meer nodig. De Gentenaren draaien ondertussen al bijna twee decennia mee, zijn de bezielers van Fake Records en werden de algemene bekendheid ingetrokken in 2019 toen ze wekelijks in de ochtendshow van Michèle Cuvelier op Studio Brussel het nieuws op humoristische wijze samenrapten.

Het trio kreeg de eer om het publiek dat eindelijk de weg van de drukke straten van de Kortrijkse septemberbraderie naar het terrein gevonden had, helemaal klaar te stomen voor de hoofdvogels van de avond. Dat deden ze uiteraard met hun alom gekende recept, sprankelijke trapbeats die hand in hand huppelden met humoristische teksten vol spitsvondigheden. In een ver verleden durfde Uberdope in interviews al eens schamper doen over de vergelijking met ’t Hof van Commerce, maar die komt uiteraard niet uit de lucht vallen. Toch zou het al te makkelijk zijn om Uberdope weg te zetten als het Gentse alternatief op de Izegemnaren, zeker nu duidelijk is dat de heren hun sound blijven evolueren. Op de nummers van het meest recente album hoorden we duidelijker een volwassener geluid met invloeden van jazz. Opener “Impact” liet dan ook al meteen een sterk live geluid horen waarbij de raps van de heren netjes op de deining van de beats en sterke backingvocals dreven. Uberdope tekende duidelijk voor stukken meer dan een simpele supportsessie en kreeg op die manier het publiek steeds meer mee in hun feestje van zelfrelativerende humor en vette flows. Met een energiek “Big in Japan”, vergezeld van een heuse sitdown, nam Uberdope afscheid van een publiek dat vakkundig in feeststemming was gebracht.

Rond een uur of 9 was het dan eindelijk tijd voor de feestvarkens van de avond om de jubilee in te zetten. Flip Kowlier, Serge Buyse en DJ 4T4 hadden dan wel geen taart voorzien, maar de klassieke tunes van En in Izzegem waren dan ook alle zoetigheden die een uitverkocht Nelson Mandelaplein nodig had om meteen de bijtertjes in te zetten en een suikerstoot te krijgen van heb ik u daar. Dat de hiphoppers in deze streek de status van onverwoestbaar cultureel erfgoed heeft, zorgde al meteen voor een opperbeste sfeer, wat in tandem met een band die klaar stond om er een stomend feestje van te maken, garant stond voor vuurwerk. Vuurwerk om ons heen.

Vanaf de eerste scratchgeluiden van 4T4 veranderde het voorvak dan ook in een fijn kolkende massa en deed ‘t Hof waar het zo goed in is. Opzwepende verses en dikke beats, recht vanuit de West-Vlaamse klei het publiek in zwieren. Klassiekers als “Izzegem” en “Lang Leve Minzelvn” klonken dan ook nog even fris en fruitig als ze in 98 deden en werden gretig meegezongen door een opvallend divers publiek. Dat er tussen de 8500 zieltjes op het plein erg veel hun jeugd aan het herbeleven waren, was duidelijk, maar we zagen ook opvallend veel jong volk dat in de vorige eeuw nog enkel als een abstract concept in het hoofd van hun ouders bestond. Dat ‘t Hof van iedereen is, werd nog maar eens duidelijk.

Het debuut stond uiteraard centraal tijdens de show, maar wie dacht een integrale liveversie van het album te krijgen, stapte al snel van die trein toen aan het begin van de set “Dikkenekke” uit langspeler Rocky 7 langskwam. Als je op een viertal uurtjes een volledig evenementenplein uitverkoopt, dan mag je uiteraard al eens wat dikkenekkerig uit de hoek komen, zeker als je het ook weet waar te maken op het podium. Kowlier en Buyse rapten hun teksten met de hitsigheid van jonge honden en verdeelden constant hun tijd en aandacht over alle kanten van het podium. 4T4 van zijn kant fungeerde dan weer als de maïzena die het boeltje aan elkaar hield, en genoot duidelijk van zijn eigen rappende gastrolletje tijdens “Stuntman”. Duizenden stemmen die ‘Ik heb uw mama gebeld, ze gaat u seffes komen halen.’ roepen, maakte duidelijk indruk op de Limburgse sterkhouder achter de West-Vlaamse supergroep.

Op die sterke manier bleef ‘t Hof het publiek plezieren en de euforie oppoken. De ouderwetse hiphop van “Zonder Niet” werd vlotjes afgewisseld met het toepasselijk springerige “Wupperbol” en met “Baes” werd heerlijk zelfrelativerend nog eens op de eigen borst geklopt. Groter dan Jezus? Deze avond waren Kowlier, Buyse en 4T4 dat misschien wel heel even daar op een afgeladen vol plein in Kortrijk. Dat het allemaal nog een paar standjes luider kon, bewees “Dommestik en Levrancier”, dat haast woord voor woord mee geschreeuwd werd door een publiek dat uit zijn dak ging. ‘Zeg ne kjeir oe loat’est’, vroeg Kowlier en ruim 8.000 man antwoordde met een volmondig ‘k è der gin gedag van’. Ook “Jaloes” werd gretig meegezongen en voor even geloofden we oprecht dat het zo geestig was om oes te zin.

Na een uurtje was het tijd om aan de bisnummers te beginnen. We trokken met “Chance” nog een laatste keer naar En in Izzegem, maar daarna was het uiteraard tijd voor een stomend triootje met de grootste drie hits van ‘t Hof van Commerce “Zonder Totetrekkerie” blijft een genadeloos geestige persiflage op de clichés van de hiphop die ook nu weer de handjes de lucht in kreeg en ook “Niemand Grodder” kreeg iedereen nog een keer aan het springen. Twee MC’s en ene dj, meer had ‘t Hof van Commerce duidelijk niet nodig om het volledige Nelson Mandelaplein in extase te brengen. Als laatste vuurpijl kregen we uiteraard het onverwoestbare “Kom Mor Ip” dat boven onze hoofden tot explosie kwam. De impressionante videowall zorgde voor pulserende witte lichten, terwijl Kowlier en Buyse nog een laatste keer de teksten in de microfoons knalden. Het volume was wel degelijk even op duust en duizenden mensen voelden het.

En met dat jongens en meisjes, zat het er effectief ip voor ‘t Hof van Commerce. Met nog een kleine tien minuten op de klok verwachtte het publiek duidelijk nog een extra toegift, maar die bleef achterwege. Dat leverde presentatrice Sarah Vandeursen die instond voor de afkondiging wat boegeroep op, maar dat gehoon was onterecht. ‘t Hof stond deze avond namelijk garant voor een kort, maar uiterst krachtig feestje, dat netjes hun volledige carrière in de schijnwerpers zette en dat nu al doet verlangen naar de volgende jubilee binnen een jaar of vijf.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!