Crammerock 2023 (Festivaldag 1): Samenvatting van een hele festivalzomer

Na een goede drie maanden vol festivals zijn we alweer bijna op het einde van het Belgische festivalseizoen aangekomen. Traditiegetrouw is Crammerock het laatste grote festival, met zoals altijd voor elk wat wils. De grote headliner van deze editie is natuurlijk Noel Gallagher’s High Flying Birds, dat op zaterdag speelt, maar eerst kregen we onder meer Miles Kane, Selah Sue, GOOSE en Goldband voorgeschoteld. Enkele leuke namen dus om het slot van het festivalseizoen in stijl op gang te trappen.

Bizkit Park @ Main North

Bizkit Park mocht die eerste dag van Crammerock op gang trappen en hoewel er voor het podium maar een tweehonderdtal mensen stond, was er meteen al een hoop sfeer. “My Generation” vloeide moeiteloos over in “Down With the Sickness” en daarmee werden al bij het begin twee ferme muilperen uitgedeeld. Het duurde dan ook niet lang vooraleer de eerste moshpits plaatsvonden en die bleven elkaar maar opvolgen. Dat Bizkit Park simpelweg retestrak speelde en naar goeie gewoonte zijn versies van de grootste metalnummers bracht, droeg daar natuurlijk ook aan bij. De vlammen die af en toe opgingen voor het podium waren daarbij ook nog een leuk extraatje, maar toch primeerde muziek en sfeer bij de vijf mannen in hun Adidas-outfit.

DIRK. @ Main South

DIRK. had wat meer tijd nodig om het publiek volledig met zich mee te krijgen. Aanvankelijk werd enkel wat ingetogen gedanst voor het podium en de flauwe en soms wat ongemakkelijke bindteksten van Jelle Denturck kwamen misschien nog wat te vroeg op de dag. Het moest uiteindelijk van de muziek komen en gelukkig speelde DIRK. wel genoeg hits, zoals “Toulouse”, om het publiek enkele keren te laten meebrullen. Tijdens “Fuckup” ging Denturck ook op de nadar staan vlak voor het publiek en zonder zijn microfoon in handen stond hij samen met zijn fans uit volle borst te schreeuwen. DIRK. had even nodig om het publiek volledig mee te krijgen, maar deed dat uiteindelijk wel datgeen we van de Belgische band gewoon zijn.

Kraantje Pappie @ Main North

Je hoort boomers wel eens zeggen dat bepaalde festivals met vlagen één grote chirofuif zijn. Na het optreden van Kraantje Pappie weten we eindelijk wat ze daarmee bedoelen. Voor het podium waar de Nederlandse rapper op stond, troepten een pak tieners samen, die niet veel later “Traag” uit volle borst stonden mee te brullen. Veel gelijkaardige momenten volgden en qua sfeer viel er niet veel op af te dingen, maar Kraantje Pappie was vast en zeker geen muzikaal hoogtepunt van deze eerste dag. “Waar Is Kraan?” katapulteerde ons wel terug in de tijd en hoewel de helft van de fans de release van dat nummer zelfs niet met hun volle verstand hebben meegemaakt, was het wel het hoogtepunt van de set, met een tent die door de vele enthousiastelingen haast werd afgebroken.

Xink @ Main South

Je moet al ferm je best gedaan hebben om XINK dit jaar nog niet gezien te hebben. De Belgische band speelde in maart vier shows in de Ancienne Belgique en stond ook op de Main Stage van Rock Werchter en Pukkelpop. Voor velen in het publiek moet het toch nog de eerste keer geweest zijn, of zo lieten ze het toch uitschijnen. De band opende namelijk met enkele nostalgische meezingers in de eerste helft, waarna het tempo wat omhoog geschroefd werd met songs zoals “Volkslied” en “It’s My Own Life”. Natuurlijk volgde ook nog een luidkeels meegezongen “De vriendschapsband”, dat duidelijk nog steeds voor een hoop verbondenheid en kameraadschap zorgde bij de festivalgangers.

MEROL @ Main North

Net zoals XINK stond MEROL deze zomer op een hele hoop Belgische festivals. Toch kon ze – misschien mede door de regenval – optekenen voor de eerste echt goed gevulde tent en bewees ze heel makkelijk die helemaal waard te zijn. Met opener “bendronkenlaatme” sleepte ze het publiek meteen mee in haar show vol energieke en bovenal zeer catchy liedjes. Nummers zoals “Hou je bek en bef me” werden door de hele tent meegeschreeuwd en tijdens “Mannen met gevoel” zocht de Nederlandse zangeres het publiek wel heel letterlijk op. In de zoektocht naar een man met gevoel liep ze door de zee van fans, die op hun beurt zodanig luid schreeuwden dat ze het in MEROLs thuisland konden horen. “Lekker met de meiden” was dan weer de ideale afsluiter, waarbij de fans zich nog een laatste keer oorverdovend lieten gelden.

Daan @ Main South

Ook Daan kon op een goed gevulde tent rekenen en trok al heel snel zijn vat met hitjes en klassiekers open. “Exes” en “Icon” volgden elkaar al snel op en zo werd het publiek meteen in de juiste sfeer gebracht. Ook de briljante grap uit Liefde Voor Muziek,”Metejoor”, werd gespeeld, tot groot jolijt van enkele grijnzende fans. Ergens halverwege viel de show door de langere instrumentale stukken een klein beetje in elkaar, al was dat vooral ook doordat we de bassen uit de andere tent luider konden horen dan de instrumenten van Daans band. Dat werd wel nog ruimschoots goed gemaakt met een slotoffensief van jewelste. “Swedish Designer Drugs” liet alle handen in de zaal de lucht in gaan, net zoals ook afsluiter “Housewife”. Daan stond er af en toe wat nonchalant bij, maar dat maakte hem misschien wel nog cooler. Zijn beste show was het niet, maar desalniettemin was het wel – met uitzondering van de verstoorde instrumentale stukken – een geslaagd optreden.

Miles Kane @ Main North

Miles Kane heeft zich de laatste maand nog wat extra opgewerkt tot graag geziene gast in ons Belgenlandje. Twee weken geleden deed hij voor Willy Radio nog een korte akoestische show in Leuven, met een signeersessie nadien en dat doet hij zaterdagochtend ook nog eens over in Music Mania. De liefde van de Brit voor België werd beloond met een laaiend enthousiast publiek, dat – mede door de vele airplay – zowel nieuwe als oude nummers meezong. De elektrische gitaren stonden lekker luid en zo kregen we een uurtje onvervalste rockmuziek voor de kiezen. Het opvallendste moment viel echter tussen de twee The Last Shadow Puppets-nummers – waarop Kane zelf akoestisch speelt – toen een kindje uit het publiek op het podium mocht komen en een dansje doen, om vervolgens tijdens “Aviation” tamboerijn te spelen. Daarmee palmde hij de fans nog wat verder in en dat zorgde ervoor dat het refrein van afsluiter “Don’t Forget Who You Are” nog een dikke minuut na afronden bleef verder gezongen worden. Miles Kane maakt zich per presence geliefder in België. Wie hem nog eens aan het werk wil zien en een plaat wil laten signeren, moet daarvoor om half elf in Music Mania zijn.

Selah Sue @ Main South

Het meest diverse optreden van de dag was ongetwijfeld dat van Selah Sue. De Belgische zangeres bracht zo’n beetje alles, van kalme akoestische liedjes tot explosieve hiphop, en hier en daar een vleugje wereldmuziek. Het waren vooral die laatste dingen die echt wisten te overtuigen, met name dan de experimentele jam vlak voor het slot van “Pills” en de uitgebreide jamsessie tijdens “This World”. Helaas bleven de kalmere passages wat meer aan de oppervlakte, met een publiek dat er hier en daar toch ferm door de muziek heen praatte. We kunnen hen wel begrijpen, want Selah Sue was op haar best wanneer ze het groots aanpakte, met een nog vrij basic “Raggamuffin” dat als uitzondering op de regel diende.

GOOSE @ Main North

Nog geen twee weken geleden stond Mickael Karkousse met zijn soloproject op Pukkelpop. Nu kregen we een optreden met moederschip GOOSE en dat was meteen ook het laatste Belgische festival dat de electrorockband deze zomer aandeed. Doordat het al elf uur gepasseerd was, was dat het energiebommetje dat we nodig hadden, want de opgewektheid van de Kortrijkzanen werkte uiterst aanstekelijk. “Bring It On”, opgedragen aan petekind Axelle, zorgde ervoor dat we onze dansbenen alweer mochten bovenhalen en die trend bleef zich verderzetten, met als hoogtepunten “Words” en de daaropvolgende afsluiter “Synrise”, want bij beiden was het springen geblazen en werden de armen heen en weer gezwaaid. De laatste Belgische festivalshow van GOOSE was alleszins een afsluiter van formaat.

Goldband @ Main South

Goldband was de laatste band – er waren wel nog dj’s – op een van de main stages en net zoals bij veel van de acts van vandaag hebben ook zij zowat elk festivalpodium van België gezien deze zomer, met soms zelfs twee per dag. Toch was de tent op zijn drukst voor de set van de Nederlanders, met soms zelfs een ronduit grimmige sfeer als gevolg. Het belette Goldband er echter niet van om net zoals vorig jaar een waar feestje te bouwen, al bleef het muzikaal grotendeels maar vlakjes. Dat de stem van de mannen tussen de nummers door de ene na de andere keer oversloeg, bevestigde dan ook het vermoeden dat de Nederlanders toch een beetje vermoeid zijn en dat is natuurlijk ook niet meer dan normaal na zo’n festivalzomer, maar het leverde simpelweg geen van de betere Goldband-optredens op. Toch kregen we wel enkele hoogtepunten, zo is de hit “Noodgeval” altijd mooi meegenomen en kregen we tijdens het laatste refrein van dat lied ook een ferme lading confetti over ons heen geschoten. Ook maakte Maan haar opwachting om samen “Stiekem” te zingen en dat was een ware verademing, want ze klonk zo fris als maar kon. Laat dat nu net hetgeen zijn dat we net wat te veel gemist hebben van Goldband.

De eerste dag van Crammerock was er eentje die voornamelijk als samenvatting van de afgelopen festivalzomer diende, met een pak acts die de deuren van de Belgische festivals de afgelopen maanden hebben platgelopen. Dat betekende echter niet dat we een minder enthousiast publiek kregen, want het viel op hoe hard de festivalgangers er al van bij de start van de dag zin in hadden, zelfs wanneer het muzikaal helemaal niet zo heel bijzonder was. Met name de sterke sets van Miles Kane, Merol en Goose zullen ons van deze eerste dag bijblijven.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!