Nu de dagen weer wat korter worden, het avondrood wat vroeger de kop opsteekt en het al eens durft te onweren, komt de debuut-ep van Caspar Auwerkerken eigenlijk als geroepen. In zijn voorlopig nog jonge carrière heeft de Hasselaar dan ook al heel wat mooie complimenten in ontvangst mogen nemen. Niet alleen bekroonden wij hem al vroeg tot een van onze ‘Grote Beren van Morgen’, niet veel later volgden mooie plekjes in het voorprogramma van onder meer Strand of Oaks, Meskerem Mees en Portland. Met die laatste deelt hij ook al enige tijd het management, waardoor een vergelijking zich al snel opdringt. Dat is echter wat kort door de bocht, want Auwerkerken spitst zich eerder toe op de ietwat moeilijkere kant van de indie, met uitspattingen naar bijvoorbeeld Radiohead.
Doordat de jongeman artist in residence is bij Het Depot en de Muziekgieterij, heeft hij dan ook tijd genoeg gehad om zijn debuut-ep Abloom te finetunen; iets waar hij nu de vruchten van plukt. Een titel die overigens vrij letterlijk genomen mag worden, want de zes nummers tellende kortspeler is een beetje het verhaal van een openbloeiende artiest, alsook is dat het kernwoord bij zowat elk nummer. Samen met Orson Wouters (alias Transistorcake) zocht en vond Caspar naar wie hij was als persoon en als artiest.
Debuutsingle “Hyacinth” is daar een mooi voorbeeld van, want in alle ingetogenheid heb je al snel het gevoel dat er iets in de lucht hangt. Iets wat ook wel geldt voor Caspar Auwerkerken zelf, daar hij op het podium vaak een ietwat verlegen houding aanneemt, maar eenmaal hij de muziek voor zich laat spreken, helemaal openbloeit. Alsof de zon plots door het mysterieuze grijze wolkendek breekt en voor een vorm van euforie zorgt. Het is in zekere zin een soort samenvatting van zowat elk nummer op Abloom, al pakt de Hasselaar het langs de andere kant ook telkens anders aan. In de titeltrack zijn het bijvoorbeeld strijkers die hun intrede doen, terwijl het er op “Untitled” allemaal een tikkeltje donkerder aan toe gaat.
Dat in tegenstelling tot “The Hunter”, dat samen met “In Skies” het meest uitblinkt. Waar die eerste als een glitterend beekje voortkabbelt om dan in een waterval van duisternis te storten, is het bij die laatste de zomerse goudgele schijn die de hoofdrol speelt, hetzij met een rockish randje. Je merkt dus aan alles dat het bij Caspar Auwerkerken veelal om beleving draait; de manier waarop de nummers in elkaar zitten en openbloeien is duizend keer belangrijker dan dat ze op de radio gedraaid zullen worden. Iets waar hij eigenlijk alleen maar respect voor verdient.
In dat opzicht is Abloom natuurlijk niet de meest toegankelijke ep, laat staan dat er hits op terug te vinden zijn. Nu ja, het is maar hoe je het woordje ‘hit’ benadert, want het overgrote deel van de zes nummers zindert nog wel even na. En is dat ook niet een van de vereisten van een hit? Hoe dan ook vertelt de ep het verhaal van wie de Caspar Auwerkerken is. Een jonge singer-songwriter met heel wat potentieel.
Op zondag 24 september staat Caspar Auwerkerken op Whispering Leaves in Gent, op dinsdag 26 september in het RITCS Café in Brussel, op zaterdag 14 oktober in Café Café in Hasselt.
Ontdek “In Skies”, ons favoriete nummer van Abloom, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
