Er zijn weinig albums dit jaar waar we meer reikhalzend naar uit keken dan naar de nieuwste plaat van John Coffey. En eigenlijk is dat niet zo gek. Toen het Utrechtenaren enkele jaren terug een punt erachter zette, hield namelijk niemand het voor mogelijk dat de band zo snel weer zou terugkeren. De broederlijke passie voor snoeiharde gitaarmuziek bracht de leden echter terug bij elkaar, klaar om de komende jaren opnieuw de podia te betreden en de Benelux te veroveren met hun ongeëvenaarde rockgeluid. Als voorproefje op deze toekomst waren we dit jaar al getuigen van een aantal spectaculaire liveshows en nu, met de uitgave van FOUR, kunnen we met zekerheid zeggen dat deze er rooskleurig uitziet.
John Coffey is altijd al fan geweest van speciale albumopeners. Bright Companions trapte in 2012 stevig van wal met het door Doe Maar geïnspireerde “Announce”, terwijl de debuutplaat Vanity opende met fijne, Oosters klinkende tonen. Ook FOUR moet aan deze formule geloven in de vorm van “SING and hope it’s out of tune“. De opener, die als single minder goed werkte dan op de plaat zelf, schreeuwt ons letterlijk en figuurlijk wakker en bereidt ons voor op de brute kracht die de komende dertig minuten op ons afkomt. Een kracht die we al meteen merken bij “STEAM WALTZ“, het nummer dat begin dit jaar de comeback deed inluiden. Het lied barst van de karakteristieke rauwe energie en compromisloze passie waar de band om bekend staat.
Hoewel FOUR niet direct kan worden bestempeld als het allerbeste werk dat John Coffey ooit heeft voortgebracht, heeft het album toch die herkenbare en onmiskenbare John Coffey-saus. Een nummer dat dit uitstekend belichaamt is “BOMB CULTURE”. Dit lied dient als een archetype van de karakteristieke stijl van de band. Tijdens het concert in de Cul de Sac kwamen we voor het eerst in aanraking met het bombastische nummer. Zelfs toen, in die prille beginfase van de comeback van de band, kon het al rekenen op een enthousiaste ontvangst van het publiek. Nu het album eenmaal is uitgebracht, past “BOMB CULTURE” perfect binnen het geheel en is het het lichtpuntje waar we keer op keer naar terugkeren.
Ondanks dat de helft van het album al in singlevorm beschikbaar was en enkele anderen hun weg richting het podium al gevonden hadden, weet John Coffey ons met momenten nog steeds te verrassen. Zo ook tijdens “Naaste”. Tijdens ons interview met de band gaf gitarist Chris van Teijlingen al aan dat het nummer zeer persoonlijk voor hem was en dat is zeker voelbaar in de muziek. De emoties sijpelen als druppels doorheen de muzikale lijnen en komen uiteindelijk als een stortvloed richting onze trommelvliezen. De gastbijdrage van broeder Dieleman is een ware schot in de roos en voegt een extra laag diepgang en emotionele lading toe. Zijn stem harmonieert prachtig met het ingetogen geluid dat de groep aan het nummer heeft meegegeven.
Het minpunt van het album zit hem vooral in de teksten, die zelden tot nooit echt van de grond komen. Natuurlijk, de boodschappen over de verslechterde staat van de wereld en alles daar omheen zijn vooral luid en met momenten zeer duidelijk, maar blijven over het algemeen redelijk vlak. Het gevolg is dat de teksten niet dezelfde diepgang en impact bereiken als de muzikale kracht die John Coffey in hun nummers weet te leggen. Nee, FOUR moet je niet opzetten als je uit bent op een tekstueel hoogstaand album.
Wel staat het album gerand voor het nodige beukwerk en zet het ons, net als ieder eerder album van de band, aan om te moshen. De gitaren zijn loeizwaar en duidelijk de kernkracht van de plaat, terwijl frontman David Achter de Molen beter klinkt dan ooit tevoren. Met zijn vocalen weet hij een intensiteit en passie over te brengen en kan hij ons het volledige half uur blijven boeien. John Coffey laat op FOUR duidelijk merken dat ze terug van weggeweest zijn en katapulteert zichzelf weer richting de top van de Nederlandse scene. Een status die voor weinige is weggelegd, maar perfect past bij het Utrechtse gezelschap. Dat belooft wat voor 16 december, wanneer de groep hopelijk de Amsterdamse AFAS Live op zijn kop gaat zitten.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “BOMB CULTURE”, ons favoriete nummer van FOUR, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
