Nostalgie Beach Festival (Festivaldag 2): Na regen komt Mika

© CPU – Jonas Demeulemeester

Na de eerste dag met onder meer Arsenal, Zara Larsson en Texas beloofde de tweede en laatste dag van het Nostalgie Beach Festival in Nieuwpoort ook nog veel goeds. Mika was de absolute headliner, maar met onder meer Billy Ocean, Levellers en Noordkaap stonden er nog heel wat namen op de affiche die de moeite waard waren. Helaas werd het strandfestival overspoeld door de ene regenvlaag na de andere, waardoor het zand al snel veranderde in een hoop modder. Gelukkig bedierf dat niet de pret voor de negenduizend aanwezigen.

Nostalgie All Stars

© CPU – Jonas Demeulemeester

Net zoals vorig jaar mocht Nostalgie All Stars de zaterdag van het festival op gang trappen. Om twaalf uur was het dan ook zover en dat zorgde ervoor dat er nog niet bijster veel volk verzameld was voor het podium. Dat weerhield de band er niet van om zich meteen volledig te smijten met covers van wereldwijde hits. Met name de snellere liedjes zoals “You Oughta Know” van Alanis Morissette, waarin de krachtige stemmen van de twee energieke zangeressen naar voor kwamen, sloegen het meeste aan. Ook bij de prachtige Tina Turner-ode “Nutbush City Limits” was dat het geval, al bleven het natuurlijk wel allemaal covers. Vlak voor het laatste nummer kwam de presentator zelf ook op het podium om de Brusselse zangeres Lynn Mullier aan te kondigen. Zij won de Festival Fever-zangwedstrijd van Nostalgie en zong samen met de band “Valerie” en het moet gezegd dat Mullier inderdaad een straffe stem heeft en iedereen die aanwezig was, kon genieten van haar optreden.

Starsailor

© CPU – Jonas Demeulemeester

De regen begon mondjesmaat uit de lucht te vallen toen Starsailor begon. Zanger James Walsh grapte daarmee nog dat hij het Britse weer had meegebracht. Het was meteen ook zijn beste interactie met het publiek, want tijdens zijn andere bindteksten stond hij er maar wat verlegen bij en wist hij niet te overtuigen. Hetzelfde gold aanvankelijk voor de muziek, voor het merendeel van debuutplaat Love Is Here, die al snel in eentonigheid verviel. Gelukkig kon band terugvallen op enkele hits zoals “It’s Not Over” en een fraai uitgevoerd “Four To the Floor”, waarop de basgitaar prima naar voor kwam en het publiek ook voor het eerst spontaan meeklapte. Ondanks enkele hits wist Starsailor over de hele lijn toch niet te overtuigen en dat valt maar aan één iets te wijten, namelijk dat de niet bij het brede publiek bekende nummers simpelweg onvoldoende onderhoudend gespeeld werden. Dat Walsh allesbehalve een geboren entertainer is, hielp daar dan natuurlijk ook niet bij.

Billy Ocean

© CPU – Jonas Demeulemeester

Billy Ocean wist de regen aanvankelijk te verdrijven met zijn karrenvracht aan zomerse hits. Zo kwam de klassieker “Love Really Hurts Without You” al als tweede liedje aan bod en zorgde het meteen voor een pak meer sfeer in het publiek, dat het refrein uit volle borst meezong. Het Maritiem Park was dan ook al nagenoeg volledig gevuld voor het optreden van de Brit en dat zorgde natuurlijk ook voor een aangenamere beleving. Dat Ocean een rasechte entertainer is, droeg daar natuurlijk ook aan bij. Zo schoffelde hij vrolijk van de ene naar de andere kant van het podium om het publiek dan kusgebaren en dergelijke toe te werpen. Natuurlijk stond de beste man daar niet alleen en had hij ook een dijk van een liveband mee, waarbij het vooral de saxofoon en de gitaar waren die het meeste aandacht naar zich toe trokken. Zo werd “Get Outta My Dreams, Get Into My Car” voorzien van twee fantastische saxsolo’s en mocht de saxofonist dat kunstje nog eens overdoen tijdens afsluiter “Carribean Queen (No More Love on the Run)”. Toen het zover was, stond het publiek in de gietende regen die zeer toepasselijk echt uitbrak tijdens “When The Going Gets Though, The Though Gets Going”, al mocht dat de pret wel niet bederven. Ocean en zijn hits slaagden er namelijk in om het publiek tot de laatste noot te laten meezingen en te laten meeklappen. Door de aanvangstijd van half drie stond hij misschien wat vroeg geprogrammeerd, maar daardoor was het ijs tussen artiest en publiek onmiddellijk gebroken.

Levellers

© CPU – Jonas Demeulemeester

Met Levellers weet je op voorhand eigenlijk al dat de sfeer, die de folkrock van de heren met zich meebrengt, altijd super is. Dat was ook niets anders op Nostalgie Beach Festival, waar opener “Liberty Song” meteen zorgde voor dansende, zingende en springende fans. Die goede sfeer dreigde even te minderen toen we door een bos van paraplu’s naar het podium moesten kijken en daardoor maar bitter weinig konden zien. Gelukkig kwam er na een kwartiertje weer beterschap, al had de hevige regenval het Maritiem ¨Park vol zand omgetoverd tot een half slagveld. Oorlogslied “Another Mans War” klonk nog nooit zo toepasselijk en zorgde mede door sterk harmonicaspel voor een emotioneel momentje. Daarna was het weer volle gas vooruit en volle ambiance, met name tijdens afsluiter “What a Beautiful Day”, die wederom voor zingende en springende fans zorgde. Het mocht dan wel geen ‘beautiful day’ zijn, maar Levellers gaf wel een sterk optreden met een zeer aangename volkse sfeer.

Noordkaap

© CPU – Jonas Demeulemeester

Ook Noordkaap moest het steeds slechter wordende weer trotseren en dat nam frontman Stijn Meuris heel letterlijk, door op de tonen van Gainsbourgs “Aux armes et caetera” op te komen met een paraplu in zijn handen. Hij deed zijn uiterste best om met een ‘allez godverdomme’ de vele aanwezige West-Vlamingen te imiteren, maar het publiek was in eerste instantie nog wat terughoudend. Zelfs de ferme schreeuwen op het einde van “Panamarenko” kreeg het publiek nog niet helemaal los, maar na een twintigtal minuutjes en een immer toepasselijk “Hoopvol”, waarin de regen in de tekst centraal staat, werd wel meegezongen en gedanst. Dat er met “Satelliet Suzy” een meezinger van formaat volgde, zorgde alleen maar voor meer ambiance. Toch was het niet allemaal geluk dat de klok sloeg, zeker niet toen Monza’s zwaarmoedige nummer “Van God Los” werd gespeeld en werd voorzien van een gitaar vol distortion van Lars Van Bambost. Natuurlijk was “Ik Hou Van U” de absolute afsluiter en dat zorgde voor dansende en zingende fans, die de zandmodder intussen haast letterlijk in de armen hadden gesloten.

Rumours of Fleetwood Mac

© CPU – Jonas Demeulemeester

Het concert van Rumours of Fleetwood Mac werd op gang getrapt met een videoboodschap van Fleetwood Mac-drummer Mick Fleetwood. De meningen over tributebands zijn altijd verdeeld, maar dat de oprichter van de iconische band zijn zegen gaf en zelfs een video opnam, liet het beste vermoeden. Toch startte de band aarzelend met “Big Love” en dat was dan vooral doordat de mannelijke leadzanger niet fantastisch bij stem was en zich hier en daar leek in te houden. Gelukkig was de zang van de vrouwen een pak beter en waren de harmonieën net zoals ze bij Fleetwood Mac waren om van te smullen. Dat uitte zich in een aangenaam “Dreams”, al bleef de donder die volgens het nummer bij de regen hoort gelukkig wel uit. Ook de oerklassieker “The Chain” werd naadloos uitgevoerd en met een discografie als die van Fleetwood Mac heb je natuurlijk helemaal niets tekort. Zo zorgde “Go Your Own Way” weer voor meezingende fans, terwijl afsluiter “Tusk” een demonstratie werd van ieders muzikaal kunnen, met in het bijzonder dat van de drummer. Een tributeband blijft natuurlijk maar een tributeband, maar als je er eentje van Fleetwood Mac wil zien, dan is het deze wel.

Mika

© CPU – Jonas Demeulemeester

Mika had geluk, want het merendeel van de regen was gaan liggen toen hij aan het laatste optreden van het festival begon. Helemaal alleen aan zijn piano vertelde hij voor aanvang een verhaal in verrassend goed Nederlands, om vervolgens plaats te ruimen voor zijn band en terug te komen met een volledig nieuwe outfit, deze keer een groen glitterkostuum. De zanger zat zoals altijd boordevol energie en danste er op los. Het werkte aanstekelijk op het publiek, dat zich ook liet gelden door mee te zingen en te springen. Dat Mika dan ook nog eens het publiek inging maakte het voor velen al helemaal af en dan moesten de grote hits nog komen. Naast een hitmachine is en blijft Mika natuurlijk ook gewoon een rasechte performer, of hij nu een gigantische roos gaf aan een fan of het publiek in het Nederlands liet meezingen tijdens “Underwater”, het lukte hem allemaal. Dat er de laatste dertig minuten van zijn anderhalf uur durende set toch wat regen uit de lucht viel maakte helemaal niets uit, want afsluiters “Grace Kelly” en “We Are Golden” konden rekenen op meebrullende en springende fans. Mika zelf zag ook ook geen kwaad in de motregen en dat bewees hij dan ook maar door nog zijn torso te ontbloten en dat leverde natuurlijk ook nog wat – met name van de vrouwelijke fans – kreten op. Terwijl de fans ‘we want more’ riepen dansten Mika – deze keer met groene cape en een tijgermasker bovenop zijn hoofd – en zijn bandleden nog wat op het podium terwijl “Yo Yo” door de speakers galmde, om vervolgens als laatste van de dag van het podium te verdwijnen.

Nostalgie Beach Festival had geen geluk met de weersomstandigheden en het Maritiem Park veranderde al snel in een modderpoel. Gelukkig kregen de fans die de regen toch trotseerden in ruil daarvoor wel sterke optredens van de iconische Billy Ocean, de altijd sfeervolle Levellers en Noordkaap, alsook een set vol energie en hits van Mika, die het hele publiek uit zijn hand liet eten.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!