Teenage Wrist blijft een uitdagende band om in een hokje te plaatsen. Gedurende de afgelopen acht jaar heeft het duo Marshall Gallagher (zanger, gitarist, bassist) en Anthony Salazar (drums, zanger, percussie) voortdurend zijn geluid ontwikkeld. De muziek van Teenage Wrist werd gekenmerkt door een mix van verschillende genres. Ze hadden een dromerig, shoegaze-achtig geluid met galmende gitaren en een sfeervolle atmosfeer, wat invloeden van bands uit de jaren negentig als My Bloody Valentine en The Smashing Pumpkins liet zien. Tegelijkertijd hadden ze ook een grunge-geïnspireerde energie in de nummers, met rauwe en emotionele vocale prestaties. Op het derde album Still Love stappen ze helemaal uit de comfortzone en betreden ze met beide voeten onontgonnen gebied. Het resultaat is een zelfgemaakte verzameling songs, waarbij het vrienden, zoals leden van 311 en Softcult, inschakelt en smaakvolle popgevoeligheid opneemt om een verzameling nummers te creëren die het geluid van de band herdefinieert. Dit allemaal terwijl ze trouw blijven aan de gitaargestuurde roots. Bovendien werd dit het eerste album waarbij ze zelf achter de knoppen kropen.
Het proces van het maken van Still Love begon begin 2022 met een schrijfretreat in Joshua Tree National Park, een paar uur van de thuisbasis in Los Angeles, waar het duo de kiemen plantte die deze nummers zouden worden. Deze trip evolueerde vervolgens tot een ontdekkingstocht naar zichzelf. Het resultaat is twaalf nummers die de vreugde en passie van muziek belichten. Waar ze met het vorige album de nadruk legden op wanhoop, lijkt deze plaat een sprankeltje hoop te omvatten. De titel, Earth Is A Black Hole, suggereert dat de aarde een zwart gat is, waar geen licht te vinden is. De hoes van Still Love laat een regenboog zien die een gat in de lucht slaat. Het is bijna symbolisch voor het contrast dat we op dit album tegenkomen. De plaat begint krachtig met “Sunshine”, een nummer dat je meteen rechtop doet zitten door de schallende gitaar en de explosie van euforisch geluid. Elementen van jaren negentig Britpop zijn te horen in het openingsnummer, waardoor het perfect is voor de zomermaanden. Maar het blijkt al snel dat Teenage Wrist niet alleen uitblinkt in vrolijke klanken; ook in duisternis en somberheid zijn ze meesters. “Dark Sky” verweeft meeslepende riffs met zwevende shoegaze en weet op poëtische wijze lichtvervuiling en de klimaatcrisis te bezingen.
Op Still Love wagen de heren zich aan nieuwe experimenten. Elk detail is met zorg uitgewerkt en de instrumenten en vocals vloeien mooi in elkaar over. De gitaren blijven het hoofdgerecht, of het nu gaat om de krachtige riffs op nummers als “Dark Sky” en “Digital Self” of de meer subtiele aanrakingen op “Wax Poetic”. Een interessant contrast ontstaat tussen de zwaardere momenten en de zachtere liedjes op het album. “Diorama” is een intiem en gelaagd akoestisch nummer, waarbij momenten van elektronische synths een spookachtige sfeer creëren. “Cold Case” volgt het langzame tempo van “Diorama” en verandert het in een grunge song. Gallagher’s hartverscheurende schreeuwen in de laatste minuten zijn indrukwekkend en het nummer groeit moeiteloos van een rustig naar een zwaarder geluid. “Cigarette Two-Step” bouwt voort op de kracht van “Cold Case” en verrast met een groovy gitaarriff tijdens het refrein. Het getuigt van de zorg en toewijding waarmee Teenage Wrist zijn muziek maakt.
Hoewel de heftige momenten doorgaans directer zijn, zijn de zachtere melodieën van Teenage Wrist enigszins wisselend. “Something Good” is zowel nevelig als gruizig in zijn minimalistische aanpak, maar toch intrigerend. In contrast voelt “Diorama” misschien iets te minimalistisch aan en wordt het overschaduwd door de nummers ervoor en erna. Het meest ambitieuze nummer wordt bewaard tot het laatst in de vorm van “Paloma a.k.a. Ketamine”. De afsluiter is een kaal nummer dat zo lo-fi aanvoelt dat het luisteren ernaar bijna aanvoelt als het afluisteren van een informele studiosessie in plaats van een volledig uitgemixt nummer. Het klinkt misschien vreemd, maar het heeft een prachtig, ingetogen gevoel van intimiteit en sluit het album af op een manier die deze band verdiend in de schijnwerpers plaatst.
Het wordt duidelijk dat Still Love een passieproject is voor de band. Still Love is een volwassen album dat verwachtingen ruimschoots invult. Het is het resultaat van de liefde voor muziek en het zorgvuldige productiewerk van Gallagher en Salazar. Met oog voor detail hebben ze heel zorgvuldig gewerkt aan de eigen songs. Soms is het een risico om zonder externe producer te werken, maar het duo slaagt met glans voor het debuut aan de mengtafel. Elk nummer bouwt voort op het vorige en voegt tegelijkertijd iets nieuws toe. Het album is een waardige toevoeging aan de discografie en zal zowel nieuwe als oude fans zeker bekoren. Teenage Wrist klinkt zelfverzekerd en helderder dan ooit en Still Love verdient een plek in de spotlights waar ze recht op hebben.
Ontdek “Sunshine”, ons favoriete nummer van Still Love, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
