© CPU – Sam De Boeck
Eerder dit jaar nam Pierre De Maere nog de prijs voor mannelijke revelatie van het jaar mee naar huis bij de Victoires de la Musique, ofwel de Franse tegenhanger van de MIA’s. Daarmee wist de jonge Brusselaar zich behoorlijk in de schijnwerper te stellen en kan hij dus ook op heel wat fans rekenen in Frankrijk. Na zijn monsterhit “Un jour je marierai un ange” en een warm onthaalde debuutplaat Regarde-moi, is het tijd om zich live te bewijzen. Een week geleden stond hij nog in de mythische Franse concertzaal L’Olympia, maar het Belgische publiek mocht present tekenen voor een thuismatch in de Ancienne Belgique.
Voor een reeds goed gevulde Ancienne Belgique mocht Jean Castel zich voor het eerst op Belgische bodem bewijzen. De Fransman bracht aanstekelijke popliedjes die duidelijke invloeden van chanson en disco bevatten. Dat de artiest zich ook niet op taalkundig vlak beperkt, zorgde ervoor dat de aanwezigen meteen mee zijn. Castel wisselde vloeiend tussen Engels en Frans, gooide er hier en daar nog een stukje Spaans tussen en vond zelfs een toegewijde fan op de eerste rij die zijn songs al kon meezingen. “The Swans” zorgde voor een meer ingetogen moment op piano waarbij zelfs de eerste zaklampjes de lucht in gingen. Het geheel bevatte de nodige dramatiek en sloot daarmee naadloos aan bij wat Pierre De Maere ons op muzikaal vlak voorschotelt. Wie op tijd was, kreeg ook nog de nieuwste single van Castel te horen die over twee weken verschijnt. Er werd gedanst en gesprongen, en dus konden we nog voor het eind van zijn set concluderen dat de passage van Jean Castel bijzonder geslaagd was.
© CPU – Sam De Boeck
Om iets voor negen doofden de lichten van de Ancienne Belgique een tweede maal en dit voor niemand minder dan Pierre De Maere. De jonge artiest waande zich meteen een superster in de Brusselse poptempel en daar deed een indrukwekkende intro vol rook en spots nog een schepje bovenop. Met “Lolita” opende De Maere het bal en liet hij meteen zien dat hij geboren is om op het podium te staan. Een laaiend enthousiaste AB droeg de man op handen terwijl hij zowat elke vierkante centimeter van het podium verkende. Ondanks dat de liedjes op plaat allemaal vrij beknopt klinken, bracht De Maere live meer uitgesponnen versies die op bijzonder slimme manier aan elkaar gewoven werden. Een belangrijke factor daarin was de lichtshow die op geen enkel moment leek af te zwakken. Elk nummer werd van een eigen kleurenpalet voorzien en zo zullen we “Roméo” vanaf nu altijd herinneren als de in paars en rood gehulde song.
Tussen de nummers door toonde Pierre De Maere zich opvallend dankbaar voor de voorbije twee jaar. Dat het snel gegaan is voor de jonge muzikant, is geen geheim, maar af en toe dreigen zijn fans weleens te vergeten dat de jongeman zijn leven plots helemaal omgeslagen is. Niet alleen de fans werden rijkelijk bedankt voor hun eindeloze steun, maar ook het team rondom De Maere werd in de bloemetjes gezet. De Brusselaar nam zijn debuutplaat samen met zijn broer Xavier De Maere op, die in de AB het geluid voor zijn rekening nam. Dat het allemaal dus verdacht sterk leek op wat we op de plaat te horen kregen, vond meteen een verklaring.
© CPU – Sam De Boeck
De Maere hulde zijn songs live in een extra portie theatraliteit, wat voor een enorm overtuigende présence zorgde. Alsof de dramatiek in “Jour -3” nog niet genoeg was, leek de artiest ook nog eens een uitpuilende kleerkast naast het podium klaar te hebben gezet. In enkele seconden wisselde hij tussen verschillende outfits, zonder dat het podium ook maar een moment als echt leeg aanvoelde. Voor “Les oiseaux” keerde De Maere terug naar het platform waarop hij de AB binnenkwam om een ietwat statischere performance te brengen die helemaal paste in de sfeer van de song.
In tal van interviews vermeldde de zanger dat Stromae zijn grote idool is en na het zien van De Maere in de AB kunnen we wel stellen dat hij heel wat inspiratie uit zijn landgenoot haalde. Nergens voelde het als een ongemakkelijke kopie van de wereldster, maar was het eerder een stijlvolle ode aan wat de man voor de Belgische en vooral Franstalige muziek gedaan heeft. Hoewel Pierre De Maere vocaal niet altijd honderd procent wist te overtuigen, maakte hij dat ruimschoots goed met de show die hij neerzette. Als showman pur sang gooide hij zich in het publiek en zo zie je maar dat er gelijkenissen kunnen zijn tussen een rockconcert en een popspektakel. Het crowdsurfen leek iets langer dan gepland te duren, maar daar was niemand echt rouwig om.
Bijna leek het alsof er een incident gebeurd was in de AB, maar de blauwe lichten en geluiden van hulpdiensten die doorheen de zaal weerklonken, bleken gewoon deel uit te maken van de show. “J’aime ta violence” wist zo meteen een blijvende indruk na te laten, al zou de inmiddels derde outfit van de avond daar ook wel voor iets tussen kunnen zitten. Vooraleer we richting de bisronde gingen, vuurde De Maere maar liefst twee klappers van formaat af op een AB in extase. Zowel “Enfant de” als “Un jour je marierai un ange”, waarbij heel wat engelenvleugeltjes in papier de lucht in gingen, profileerden zich als hoogtepunten van de avond. Dat onze landgenoot bescheiden hitjes te pakken heeft met beide titels, lijkt dan ook een understatement.
© CPU – Sam De Boeck
Hoewel deze tour natuurlijk draaide rond de promotie van zijn debuutalbum, greep De Maere ook regelmatig terug naar zijn allereerste songs die vandaag nog op Spotify te vinden zijn. Nadat “Lolita” een tweede en meer ingetogen interpretatie kreeg in de bisronde, kregen de fans van het eerste uur een cadeau in de vorm van “Regrets” en “J’aime J’aime”. Toch was iedereen vooral aan het wachten op die allerlaatste song die de AB een laatste keer aan het dansen zou brengen. “Mercredi” is dan wel een ode aan het fictief personage, maar ontpopte zich in onze hoofdstad vooral tot banger van formaat.
In de Ancienne Belgique toonde Pierre De Maere zich als geboren showman die moeiteloos zijn publiek kon bespelen. Nergens leek het tempo in de set weg te vallen en dus kunnen we vol overtuiging spreken van een geslaagde passage. Wie Pierre De Maere dit jaar nog op Belgische bodem aan het werk wil zien kan dat op 9 juli op LaSemo, op 22 juli op Les Francofolies de Spa of op 5 augustus op Ronquières. Op 15 februari staat hij in OM (Luik) en een dag later in Mons. Op 9 en 10 april 2024 staat De Maere in het Koninklijk Circus.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Lolita
Roméo
Menteur
Jour-3
Les oiseaux
Les animaux
Potins absurdes
Ta mère est folle
Bel ami
J’aime ta violence
Regarde-moi
Enfant de
Un jour je marierai un ange
Lolita
Regrets
J’aime J’aime
Mercredi
