© Charlie Harris
Op de voorlaatste dag van Les Nuits had de Botanique een geniale postpunk double bill voor de fans in petto. Met Maruja en Courting had de organisatue niet enkel twee voetballende rivalen op het podium gezet (Maruja komt uit Manchester, Courting uit Liverpool), ook muzikaal lagen beide bands ver uit elkaar. Dat kon de pret weliswaar niet bederven, want de fans van dit soort muziek konden allebei de groepen wel smaken. De ene had een duistere vibe waarbij je naar de kelders van Botanique werd begeleid, de andere zorgde voor een duidelijke ambiance waarbij een moshpit geen verrassing was. Op die manier vulden ze elkaar toch aan, al was Maruja de duidelijke winnaar.
In het midden van een tour doorheen het Verenigd Koninkrijk maakte Maruja een kleine ommezwaai richting België. Het kwartet uit Manchester was voor het eerst in ons land en deed er alles aan om een blijvende indruk achter te laten. En of de band dat deed. Na een geïmproviseerde intro gingen de Britten over in het echte werk en duwden ze het gaspedaal stevig in. Tijdens “Rage” hadden ze zelfs even iets weg van Rage Against The Machine en dan doelen we vooral op de ontketende energie van frontman Harry Wilson: er passeerden zelfs een paar verrassend ruige hiphopverses de revue. Maruja had ons ondertussen al lang bij het nekvel en verstevigde de greep alsmaar meer.
De zweetdruppeltjes bij de bandleden zeiden vrijwel genoeg; Maruja ging voluit tijdens zijn eerste optreden op Belgische bodem. Met name saxofonist Joe Carroll bleek meermaals de sleutel om hemelse poorten te openen. Op “Blind Spot” verbijsterde hij met een virtuositeit waar zelfs de uitvinder van de sax kippenvel van zou krijgen. De opbouw in de set deed al vermoeden dat het einde nog heel wat meer straf gerief in petto had en dat bleek ook effectief het geval te zijn. “The Thinker” ontplooide zich gestaag en kreeg die spitse catharsis waar ons hart sneller van begon te slaan. De stampvolle Rotonde sloot de ogen en liet zich meeslepen in een beklijvende en intense achtbaan. De rit werd zowaar nog een tikkeltje harder en onvoorspelbaarder met slotakkoord “Kakistrocacy”. De bezwerende saxofoon ging helemaal op in het Brusselse halfrond, terwijl de andere drie met een energie en overgave de laatste restjes uit hun instrumenten persten. De apotheose liet niemand onberoerd en vormde een ongenaakbaar slot dat iedereen met verstomming sloeg. Een van de beste concerten van Les Nuits 2023 staat sinds gisteren dus op naam van Maruja!
Courting had de duidelijk lastige taak om Maruja te overtreffen, of toch om op zijn minst even goed te doen. Met “Tennis” werd meteen energiek van wal gestoken en op die manier kroop er iets meer snelheid in de set van Courting dan die wat we voordien hadden gezien had. De band moest het duidelijk hebben van de springerige energieke postpunksongs en dat had ze snel door. De frontman stond met een baggy broek op het podium in combinatie met een cowboyhoed en even dachten we dat we een countryconcert zouden krijgen, maar vanaf dat “Football” alles aan gort speelde, werd alles duidelijk. Hier zou voor volle energie gekozen worden.
Courting is ook niet de band die kiest voor de normale weg tijdens zijn nummers. Zo hoorden we tijdens “Crass” een snippet van “I Love It” van Icona Pop en Charli XCX, maar dan iets meer punky gebracht. Het was een leutig intermezzo en niet het enige. Ook tijdens “Slow Burner” hoorden we referenties naar Red Hot Chili Peppers en Guns ’N Roses, en zelfs de Nokia ringtone. Jawel, Courting nam zichzelf niet al te serieus en dat zorgde voor een bepaalde energie in de zaal, alleen vielen de nieuwere nummers duidelijk door de mand.
De band had namelijk autotune ontdekt en op de helft van de nieuwe songs werd dit toegepast. Je zag dat het publiek dit niet kon smaken en de nummers, zoals “Flex” en “Jumper”, waren duidelijk minder uniek dan de strakke songs uit het begin van hun carrière. Het lijkt erop dat Courting een soort van unieke sound wil toekennen aan zijn nummers door de autotune te gebruiken, maar daarbij vergeet ook goeie songs te maken. Op die manier is al die nieuwe muziek gewoon een zwak afkooksel van The Strokes en dat is jammer.
Gelukkig zorgde “Popshop!” wel voor de vlam in de pan. Het leuke nummer veroorzaakte de eerste moshpit en wanneer nadien “Slow Burner” voor de power ging, was de volledige zaal mee. Zeker wanneer de frontman het publiek inging en zijn koebel uitdeelde aan iedereen. Iedereen bracht op die manier wat sfeer op zijn eigen manier, zelfs degene die de melodie niet konden vinden. Nadien bleef het publiek zich smijten, zelfs op de mindere songs van het debuut Guitar Music. “Loaded” knalde nog eens goed door, maar het kon niet verdoezelen dat het minder sterk was dan de songs uit hun beginperiode. Dat er toch nog een bisronde volgde met een dubbel zo snel gespeeld “Football”, was uiteindelijk een mooi einde, maar het is duidelijk dat de nieuwe lijn die Courting zal volgen, niet degene is die de band nog populairder zal maken.
Setlist:
Tennis
Football
Crass
David Byrne’s Badside
Jumper
Flex
Grand National
Popshop!
Nieuw nummer
Slow Burner
Famous
Loaded
Football (sneller gespeeld)
