28-jarige producer en songwriter Marcel Heym is zo een van die vele artiesten die zijn carrière toch wel te danken heeft aan die verdomde coronapandemie. Gedurende deze periode besloot hij zijn slaapkamer om te bouwen tot een thuisstudio en erop los te experimenteren. orbit werd geboren en de Duitse muzikant maakte direct al populariteit met zijn single en respectievelijk debuut-ep Perspectives. Het was dan nog even wachten tot hij die muziek kon voorstellen op livepodia, maar eens dat mogelijk werd, trok hij met zijn team zonder label of booker door Europa. In 2021 kwam zijn tweede ep Summer Someday uit en nu is daar zijn nieuwste creatie genaamd Sunday by the River.
Sunday by the River klinkt zoals de titel het zegt. Elk nummer draagt een speciaal gevoel met zich mee, maar we weten nooit of dat een positief of negatief gevoel is. Overduidelijk zijn daarentegen wel zijn grootste inspiratiebronnen, namelijk Bon Iver en James Blake, waardoor deze ep wat klinkt als een liefdesode aan deze twee artiesten. We krijgen een soundscape vol rauwe gitaren die vermengd worden met atmosferische synths waardoor we het beeld van orbit volledig tot leven zien komen: het leven op het platteland met een droomwereld die je in die rust volledig wil meeslepen. Wie verwacht met elk nummer een stevige meezinger te krijgen, zal teleurgesteld worden, want orbit kiest om voornamelijk instrumentale moodsongs te maken waarbij lyrics eigenlijk het extraatje vormen en de focus dus volop op zijn synthsoundscapes liggen.
Opener “Treasure” neemt je eigenlijk direct mee naar de tijden van Stranger Things en zijn geweldige soundtrack of een ietwat brave versie van “Synrise” van GOOSE. De begintonen mogen misschien wel quasi hetzelfde zijn, de sfeer die elk nummer met zich meedraagt, is totaal anders. Waar bij “Synrise” de energie centraal staat en het mysterie bij “Stranger Things“, krijg je bij “Treasure” volledig chillvibes. Het duurt tot ongeveer het midden van het lied tegen we verwelkomd worden door orbit zijn zachte, melancholische stem. Eerder benoemden we orbit zijn muziek al als een kruising tussen wat joie de vivre en hartverwarmende tristesse en dat is dan ook hier helemaal niet anders. “Follow Don’t Follow” volgt hetzelfde patroon als de albumsopener. We krijgen nu een akoestische gitaar waar orbit ‘follow it, don’t follow it’ quasi als een mantra zingt en we niet anders kunnen dat ergens gehypnotiseerd te worden. Eens de sfeervolle synths zich vervoegen is het dan ook moeilijk niet te bewegen en wiegen we heen en weer alsof we gezombieficeerd zijn en gewoon luisteren naar orbit.
We weten nooit goed, of we gelukkig of triest moeten zijn bij het horen van de muziek van orbit. Dit is bijgevolg niet negatief, want zo kan zijn oeuvre op veelvuldige manier gebruikt worden. Titletrack “Sunday by the River” is zo een perfect voorbeeld. We krijgen op zich rustige en vrolijke lyrics, maar de ietwat angstige en mysterieuze stem van orbit maakt het allemaal wat onzekerder om al dan niet effectief naar de rivier te gaan op zondag. Aan de andere kant, klinkt het allemaal te leuk mysterieus om toch niet op ontdekking te gaan naar wat er zich daar allemaal afspeelt.
Dat orbit spaarzaam is met lange teksten, ervaarden we ondertussen al. Het is bijgevolg niet verrassend om enkele volledig instrumentale nummers voorgeschoteld te krijgen en op deze ep is dat niet anders. Hij besloot om voor “21” en “Finders” quasi twee uitersten van elkaar te maken, waar “21” een uiterst fijne pianoballad is, is “Finders” doorspekt van de elektronicasounds waar we zelf wat gemuffelde stemmen horen, maar niet genoeg om dit een vocaal kunnen te noemen. De pianoballad brengt dat lichtpuntje dat we kunnen zien op de cover van de ep, terwijl de elektronische sounds van “Finders” de weg weerspiegelt die we aflopen naar dat ene lichtpunt. Afsluiter “Parachute” brengt ons dan weer het perfecte eindnummer voor deze ep. Al de elementen die we in voorgaande songs mochten ervaren, komen hier allemaal tot een mooi geheel en is dan ook bij uitstek de perfecte soundtrack voor een zondag.
Sunday by the River brengt ons volledig in melancholische, maar genietende sfeer. orbit is erin geslaagd ons op een luttele zeven nummers, waarvan twee korte instrumentale liederen, mee te nemen in zijn plattelandsleven waar er veel over te dromen valt. We worden als het ware naar de donkere sfeer van het universum gekatapulteerd en deze kan zowel de donkere krochten van een club zijn als het donkere wandelpad naar mogelijks gevaar. Met zijn twintig minuten lange luistertijd kan je je perfect in verschillende scenario’s wanen van zonsovergoten parkdagen tot regenachtige wandelingen.
orbit komt op 5 december naar Brussel in de Rotonde van Botanique, tickets vind je hier.
Ontdek “Parachute”, ons favoriete nummer van Sunday by the River, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
