De naam Iann Dior zal bij de meeste hiphop-fans waarschijnlijk een belletje doen rinkelen samenwerkingen met andere, grote artiesten, waaronder “Mood” van 24kGoldn en “Heat Waves” van Glass Animals, maar ook door eigen nummers als “emotions“. De rapper is herkenbaar door zijn melodische tracks en de manier waarop hij het populaire emo-rap en pop-rapgenre interpreteert, waarbij hij zich duidelijk laat inspireren door andere artiesten in het genre zoals Juice WRLD en XXXTentacion.
Hij begon op SoundCloud met het nummer “cutthroat“, dat vijf miljoen keer gestreamd is. Met zijn debuut nothings ever good enough kreeg hij over het algemeen goede commentaren en zette de rapper zijn naam op de kaart. De opvolgers Industry plant en I’m gone waren wisselvalliger en kregen dan ook meer kritiek. Vanaf het album on to better things probeerde Iann Dior meer te experimenteren en kwamen er dankzij een samenwerking met Travis Barker, de drummer van blink-182, zelfs wat poppunk- en rockinvloeden in zijn muziek.
Met “leave me where you found me” breidt Iann Dior die poppunk- en rockstijl verder uit. Toch zijn er natuurlijk nog de te verwachten tracks met trap-beats, melodic rap en catchy hooks aanwezig en is er nog steeds een stevige invloed van Juice WRLD. Het valt ons trouwens ook meteen op dat er op dit hele album geen enkele samenwerking te vinden is.
Het thema van het album is liefdesverdriet en hoe iann daarmee omgaat. Een track als “make it right” is exact wat we van iann dior kunnen verwachten. We horen duidelijk de Juice WRLD-invloed op liedjes als deze, namelijk een droevige trap beat met een melodische flow. Toch hebben niet alle trapnummers die sentimentele ondertoon. Een aantal tracks gaan over hoe iann dior zijn gebroken hart probeert te verwerken door helemaal los te gaan in het sterrenleven in Los Angeles. Zo bevat “10×3” dan weer een vrolijke beat, een laid-back flow, een catchy hook en teksten waarin hij aangeeft zijn geld niet meer aan meisjes te willen spenderen; ‘If time is money, then why would I spend it on you?’
De meer droevige tracks zijn die met de poppunk- en rockinvloeden. Deze nieuwe stijl gaat van zachte gitaren tot echte rocksongs waar iann dior op zingt en over zijn liefdesverdriet rapt, wat het geval is bij bijvoorbeeld “start again”. Bij bepaalde tracks zorgen de gitaren en drums dan weer voor een steviger tempo, zoals op “liar”. Hier uit iann dior zijn frustraties op een agressieve, in-your-face-manier, wat te horen is bij zinnen zoals ‘Because you’re a liar / Not one thing you told me was true’. Het laatste nummer, “sweetest demon”, is een mooie referentie naar de stijl die iann dior hier zelf gecreëerd heeft. We horen een mix van rockgitaren, trapbeats en poprefreinen, kortom alle stijlen die de rapper in één lied samenbrengt. Die combinatie samen met de teksten over zijn liefdesverdriet en hoe hij met zijn levensstijl als rap-ster die pijn probeert te verbergen, maken dat dit een sterk nummer is.
Het is duidelijk dat iann dior zich wel kan vinden in de stijl die hij gecreëerd heeft. En hoewel het album niet perfect is, is het toch zeker het beluisteren waard. Sommige tracks zijn niet echt verrassend en vallen in lijn met zijn eerdere muziek, maar de algemene stijl van zijn vorige album is geëvolueerd. En het feit dat hij die hier verder durft uitbouwen toont aan dat er nog ruimte voor groei is. De rock- en popinvloeden blazen nieuw leven en meer diversiteit in een plaat die anders misschien wat te veel op een kopie zou lijken van wat andere rappers al zo vaak gedaan hebben. We zijn heel benieuwd wat de toekomst nog inhoudt voor iann dior.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek “10×3”, ons favoriete nummer van leave me where you found me, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
