‘Muziek is iets dat je moet voelen’, er is geen enkele levensles die beter van toepassing is op Swans. Van de originele line-up uit 1982 schiet enkel nog Michael Gira over, maar net zoals bij de genregenoten van Sunn O))) primeert de muziek. Het New Yorkse noisecollectief is bij het grote publiek nooit helemaal doorgebroken. Alternatieve muziekliefhebbers dragen de groep daarentegen op handen en voeten. Het staat immers sjiek op feestjes om Filth, Soundtracks for the Blind of The Great Annihilator in je platenkast te hebben. Een goede vijf jaar geleden trok Gira de stekker eruit, al lijkt het er nu op dat de man met de eeuwige cowboyhoed terugkomt op die beslissing.
Met “Paradise Is Mine” licht Swans een tikkeltje van de sluier van diens nieuwe studioalbum The Beggar. De daverende sound waar Gira en zijn medemuzikanten om bekendstaan is geen spat veranderd. Swans is er wederom in geslaagd om uit de lelijkheid van het dagelijkse leven pure schoonheid te ontwaren. De repetitieve gitaarlijnen en drumpatronen doen namelijk onze trommelvliezen niet barsten of bloeden. Wanneer Gira begint te prediken, krijgen we het toch lichtjes benauwd. Ondanks het feit dat Swans niet toewerkt naar een oorverdovende climax, zorgen de knerpende geluiden en de sjamaanachtige achtergrondgezangen voor een hallucinerende trip. De laatste zwanenzang is nog niet voor onmiddellijk.
The Beggar komt uit op 23 juni. Swans vertrekt deze zomer op Europese tournee en houdt op 15 juni halt in de Antwerpse Bourlaschouwburg. De dag erna speelt ze in het Utrechtste Hertz Theater.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
