‘Een waardig slotakkoord voor een illuster trio’, zo omschrijft Boudewijn de Groot Mist. Daar heeft de eminence grise geen woord van gelogen. Samen met George Kooymans en wijlen Henny Vrienten is het album een laatste, grote buiging, van drie van de meest invloedrijke Nederlandse muzikanten aan hun publiek. Niet het gewilde afscheid, maar een afscheid dat werd opgedrongen door het onvermijdelijke. Desondanks is het album er toch gekomen en dat is een cadeau voor iedereen die de Nederlandstalige muziek eert. In liefdevolle herinnering aan Henny zo staat op de hoes.
In een documentaire vertelde Henny Vrienten aan de verslaggever van dienst dat hij over bijna alles wel een liedje kan maken. ‘Geef mij maar een zin’. En ja hoor, daar zat Henny met zijn gitaar op zijn schoot, de woorden af te tasten en wat akkoorden te zoeken op de gitaar. Niet veel later was daar een miniatuurtje dat met een beetje goede wil zo op een album had kunnen verschijnen. Het was wat hij het liefste deed. Schaven en schuren aan liedjes. Aan de teksten, aan de arrangementen. Of het nu voor Doe Maar was of voor Sesamstraat, waar hij jaren muziek voor schreef, er was altijd ergens in het nummer die typische Vrienten-signatuur te ontdekken. “Tijd Tekort” is zo’n liedje van Vrienten waar alles samenkomt. Het lijkt er op dat hij dit nummer schreef voordat hij wist dat hij ongeneeslijk ziek was. Of wou hij er niet aan toegeven? ‘O ik moet weer even door want ik kom zoveel tijd te kort’, zingt hij.
Voor George Kooymans kwam tijdens het opnameproces de pijnlijke melding dat hij lijdt aan de spierziekte ALS. Als gevolg daarvan staat op dit album zijn laatste gitaarsolo op het toepasselijke nummer “Ik Speel Gitaar”, waarvan de muziek werd geschreven door De Groot en de tekst door Jan Rot. Zelf zei Kooymans in een interview met de Volkskrant over zijn solo: ‘Ik hoor de imperfecties, maar toen die erop stond dacht ik: ik reken hem goed’. Achtentachtig gitaren heeft Kooymans leren we van het nummer “Fender Strat”. Op tekst van De Groot zingt Kooymans diep in zijn hart het meest van zijn instrument te houden en dan nog het meest van zijn Fender Strat.
Boudewijn de Groot haalt herinneringen op aan een oude liefde middels het nummer “Fire And Rain” van James Taylor. Hij komt er achter dat zij vier maanden daarvoor is overleden. ‘We zijn te oud om jong te sterven, maar te jong om dood te gaan’ zingt De Groot in het refrein op z’n Taylors.
Zo staat dit album vol met mijmeringen en liefdesverklaringen. We horen het vakmanschap, de liefde voor muziek en voor elkaar! Want het is echt een album dat ze samen gemaakt hebben. Met Mist hebben de Vreemde Kostgangers hun beste album afgeleverd, zeker met de wetenschap van nu. Met tekstbijdragen van Thé Lau en Jan Rot hebben we hier echt wel te maken met de Champions League van het Nederlandse lied. Sportverslaggever Theo Reitsma zei het in 1988 over het Nederlands voetbal elftal dat Europees kampioen was geworden. Wij zeggen het over de Vreemde Kostgangers: ‘Dit is een goed stel hoor’ en dat is het!
Ontdek “Ik Speel Gitaar”, ons favoriete nummer van Mist, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
