© CPU – Peter Verstraeten
Indietronica, plinkerpop,… het zijn allemaal termen waarmee liefhebbers de afgelopen decennia het licht rond The Notwist probeerden te vangen. De stempel die de groep zelf het meest verafschuwt is ‘krautrock’, alsof alles wat Duits en dissident is uit hetzelfde ei ontsprong. Sinds hun start in 1989 zijn de broertjes Archer met eenzelfde ijver en persistentie een universum aan het opbouwen als dat ze het steeds weer ontvluchten. Voor een groep die stilstand tot zonde verheft is het bijna een vloek dat ze met Neon Golden in 2002 een dusdanig meesterwerk produceerden waar geen muziekrecensent sindsdien niet naar refereert.
Ook het meest recente Vertigo Days bevat geen enkel nummer dat geen uniek radarwerkje binnen het geheel is. “Oh Sweet Fire” is een bezwerend vat waar vettige zang overheen knalt en “Where You Find Me” is een Disneyfilm met een prelude van haperende elektronica. Een gemeenschappelijke noemer is dat de broers instrumentaal een meer jazzy geluid verkennen. Angel Bat Dawid leent zo zijn klarinet aan “Into The Ice Age” en op “Al Sur” trommelt de percussie aan een sneltreinvaart vooruit. En ja, “Loose Ends” had op Neon Golden kunnen staan.
In De Roma mocht Elijah Minnelli de eerste honneurs waarnemen. Zijn elektronische act combineerde meerdere genres, zo werden soulsamples afgewisseld met dubinvloeden. Alle nummers werden wel met een lijzigheid gebracht die ervoor zorgde dat het publiek op geen enkel moment ook maar een beetje aan het bewegen ging. Als voorprogramma was het niet noodzakelijk slecht te noemen, maar gedenkwaardig was het nooit.
© CPU – Peter Verstraeten
Vertigo Days kwam al in 2021 uit en dat was er aan te merken. Openers “Into Love/Stars” en “Exit Strategy To Myself” werden door het publiek onthaald als nummers die ze al jaren tot hun kennissenkring mochten rekenen. Het hielp daarbij uiteraard dat de broertjes Archer erg snedig openden. Helemaal alleen stond het broederpaar trouwens niet op het podium. Een vijfkoppige band vergezelde hen in een competitie waarbij iedereen zoveel mogelijk verschillende instrumenten probeerde te bespelen. Wanneer een band een gigantische tuba meeneemt op tournee om er zich maar drie nummers van te bedienen, toont dat vooral dat er ook live aan geen grammetje muzikaliteit ingeboet wordt.
The Notwist is een band die uitblinkt in georganiseerde chaos. Dat bleek bijvoorbeeld toen “Ship” al vroeg in de set De Roma omtoverde tot een trancetent. De Duitse broers maakten er ook een erezaak van om zoveel mogelijk nummers in elkaar te laten overvloeien. Het is een meeslepende formule waar de muziek van The Notwist zich uitstekend toe leent. Geen haan kraaide ernaar dat de groep werkelijk geen enkel woord tot het publiek richtte. Datzelfde publiek toonde zich overigens niet altijd van zijn beste kant. Het hardere werk van de groep werd euforisch begroet, maar tijdens de intieme momenten was er altijd wel één onverlaat die de aandacht naar zich wou toetrekken.
© CPU – Peter Verstraeten
Uiteindelijk lukte het de groep toch om naar een epische finale toe te werken. Oude klassiekers “One With The Freaks” en “This Room” rockten iets steviger door en voor het eerst leek ook over het podium een stroomstoot neer te dalen. Afsluiters “Loose Ends”, toch de beste van het laatste album, en “Gravity” lieten die gewonnen concentratie niet meer los en lieten het publiek onophoudelijk deinen. Wie de vorige setlists had opgezocht, wist dat er hierna nog twee bisrondes vol klassiekers zouden losbarsten. Niets was minder waar. Een heerlijk uitgesponnen “Pilot” was het absolute hoogtepunt van de avond, maar een wel erg mak folkduet met Elijah Minnelli sloot de avond toch op een valse noot af. Een groep is niet verplicht om al zijn klassiekers te spelen, maar “Consequence” had toch voor een mooiere afsluiter kunnen tekenen.
The Notwist nam ons in De Roma mee in een vage, voldane trance zonder diepe dalen of al te veel hoge pieken. Het nieuwste album bleef live sterk overeind staan en ook onze dansbenen werden soms aangesproken. The Notwist zorgde met andere woorden voor een fijne avond, zonder een wereldoptreden te spelen.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
Into Love/Stars
Exit Strategy To Myself
Kong
Pick Up The Phone
Where You Find Me
Ship
Into The Ice Age
Who We Used To Be
One With The Freaks
This Room
Object 11
Into Another Tune
Loose Ends
Gravity
Pilot
Bisnummer met Elijah Minnelli
Knap verslag Jan!
Jammer inderdaad dat het concert bij momenten werd verstoord, de Roma niet waardig (zelfs even een roker op het einde)
De finale met encores vond ik totaal de mist in gaan, less is more 🙂
Na het tenenkrullend kampvuur duet met Elijah Minnelli (Everyone) kwam ‘0-4’ nog als afsluiter, ‘Sans Soleil’ en ‘Consequence’ stonden op setlist (‘Who We Used To Be’ ipv ‘Oh Sweet Fire’) maar idd niet gespeeld.