© CPU – Cédric Depraetere
Chloë and the Next 20th Century was als album een even grote stijlbreuk als men kon verwachten van een artiest als Father John Misty. De Amerikaanse singer-songwriter koos voor zijn nadruk op swingende, pompeuze instrumentatie duidelijk voor de oude stempel. Een terugkeer naar de schwung van het big band-tijdperk van de jazz. Maar voor de voorstelling van die nieuwe plaat was er geen raspende Louis Armstrong of pure Ella Fitzgerald te horen, maar werd ene Josh Tillman voorgeschoteld, en dat in de Brusselse Ancienne Belgique.
Wat die Chloë niet deelde in stijl (en kritische beoordeling) met Tillmans moderne meesterwerk Pure Comedy uit 2017, deelt het alleszins wel in gebrek aan subtiliteit. Zo ook de opkomst van Tillman in de grote zaal van de Ancienne Belgique. Al dat omgeschreven bombast werd meteen tentoongesteld met “We Could Be Strangers”. De veel minder minimalistische, meer kleurrijke live-vertoning haalde de wat druilerigere albumversie uit het slop, voornamelijk dankzij de welgeteld zes artiesten in zijn achtergrondband. Als een 21ste eeuwse Frank Sinatra croonde Tillman er zich doorheen, al was zijn gemoderniseerde versie van de crooner eerder de slonzigheid dan de klasse nabij.
© CPU – Cédric Depraetere
De enkele nummers genomen uit zijn pre-2017 catalogus namen een grootsheid aan die de originele indiefolk-gedaantes van extra vitaliteit voorzag. Hoewel nummers als “Nancy From Now On” en “When You’re Smiling And Astride Me” het vooral moeten hebben van hun enorm hemelse zang, omhulde Tillman ook zijn simpelste, catchy songs met een luxueuze glans, een logisch gevolg van de Chloë-gedaanteverandering. De meest melige ballades, zoals “Disappointing Diamonds Are The Rarest of Them All”, krijgen bij Father John Misty sowieso een dikke laag ironie en overdaad mee. Alles wat die uitbundige achtergrondband doet, is dat allemaal nog wat extra onderstrepen. Als hij de instrumentatie niet vol bombast en onsubtiliteit propte, waren er nog altijd de songteksten. Voor een beschrijving van de apocalyps die onze keuzemaatschapij vormt, bijvoorbeeld, zette Tillman het weinig illusies oproepende “Total Entertainment Forever” in.
Tillman zelf noemde zijn nieuw album op typisch zelfspottende wijze ‘fake jazz’, maar de ietwat pretentieuzere term ‘heruitgevonden jazz’ is misschien toepasselijker. Op “Chloë” sloeg hij volledig de richting van de vocal jazz-sound à la Chet Baker in, al zouden we het hebben over de intro van een oeroude cabaretshow. Ondertussen hadden er drie blazers de achtergrondband al lang vervoegd, elk met een handvol verschillende instrumenten. “Q4” was echter een te botsend geheel, door dat stoffige met de moderne indierock te willen combineren en te verzuipen in besluiteloosheid.
© CPU – Cédric Depraetere
Tillman maakte zijn these als artiest relatief laat. Het voorlaatste nummer, “Pure Comedy”, is misschien niet zijn populairste nummer, maar wel zijn meest veelzeggende. De treffende, nihilistische one liners vlogen voor een eerste echte keer de zaal door. Beginnend bij de iconische lijnen ‘The comedy of man starts like this: Our brains are way too big for our mothers’ hips’, en eindigend bij het verbluffend intieme ‘I hate to say it, but each other’s all we’ve got’. Father John Misty vervult zelf nog liefst de rol van cynisch moraalridder. Maar dat krijg je als dé maatschappijkritische ballade, ondertussen even goed het ‘atheïstisch manifest’ te noemen, van het decennium schrijft.
Met een stijlbreuk onder de arm, een loshangende jacket en de heruitgevonden crooner construeerde Josh Tillman zijn persona, zijn karakter op het podium. Voornamelijk die van de verteller van de meeste banale tragikomedies. Maar daarnaast droeg Father John Misty in de Ancienne Belgique vele gezichten. Die van vrijzinnig predikant, suave cabaretie, levensmoeë moraalridder en cynische zelfspotter. Allen gedragen met het zelfvertrouwen van een rasechte, zij het moeiteloze, charmeur.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
We Could Be Strangers
Mr. Tillman
Everything But Her Love
Nancy From Now On
Goodbye Mr. Blue
Funny Girl
Disappointing Diamonds Are the Rarest of Them All
When You’re Smiling and Astride Me
Chateau Lobby #4 (in C for Two Virgins)
Q4
Chloë
Total Entertainment Forever
Things It Would Have Been Helpful to Know Before the Revolution
Buddy Rendezvous
Hollywood Forever Cemetry Sings
The Next 20th Century
I Love You, Honeybear
Date Night
Pure Comedy
Holy Shit
