Gaz Coombes @ De Roma: Onbemind vakmanschap

Was het omdat Venus en Jupiter op een lijn kwamen te staan en iedereen omstreeks 20 uur die unieke gebeurtenis wou aanschouwen, of is de ster van Gaz Coombes in België definitief getaand? Feit was in elk geval dat voor zijn optreden in de Antwerpse De Roma helemaal niet veel volk kwam opdagen en de grote zaal in oppervlakte werd gehalveerd met een groot zwart doek. Nochtans heeft de Engelsman heel wat hits bij elkaar geschreven, in de eerste plaats als frontman van de intussen opgedoekte Britpopband Supergrass. Denk maar aan songs als “Alright”, “Moving”, “Sun Hits The Sky” of “Pumpin On Your Stereo” en er gaat ongetwijfeld een zonnetje in je hoofd schijnen. Coombes heeft de afgelopen jaren ook al enkele sterke soloplaten uitgebracht. Zijn vierde album Turn The Car Around verscheen begin dit jaar en kreeg van ons prompt vier sterren. Wij zakten dan ook met hoge verwachtingen, ongeschoren bakkebaarden en een gesmeerde zangstem af naar Antwerpen.

Alvorens Coombes en zijn band het podium beklommen, was het de beurt aan de Brusselse Judith Kiddo om de zaal op te warmen, ook al was die aanvankelijk nog behoorlijk leeg. Het viertal liet het in elk geval niet aan hun hart komen en bracht gewoon een sprankelende dosis synthpop. Muzikaal was er veel spelplezier op het podium, met fijne danspasjes en zweverige bewegingen van de frontvrouw. Tussen de nummers bleef Kiddo wat meer verlegen en maakte ze nog niet heel veel connectie met het publiek, maar van zodra muziek gemaakt werd, nam haar enthousiasme al gauw de overhand. Samen met haar driekoppige band bracht ze sprankelende versies van de songs uit het recent uitgebrachte READY TO HEAL. De aanstekelijke melodieën en fleurige synths zette her en der aan tot het schuifelen van de voeten. Missie geslaagd dus voor Kiddo en haar band.

Iets voor 21 uur was het dan tijd voor Gaz en zijn gevolg om het beste van zichzelf te geven. Het concert in Antwerpen was het eerste volwaardige optreden van de tour rond Turn The Car Around, buiten enkele recente promosets in Engelse platenzaken. Coombes kondigde dan ook al meteen aan dat hij er zin in had en trapte af met de single “Don’t Say It’s Over”. Meteen werd duidelijk dat de muzikale mix optimaal zat en dat Coombes ook erg goed bij stem was. Niet alleen de frontman gaf een goede indruk, ook zijn band stond duidelijk met veel plezier op het podium. Zijn klassieke band met drums, bas, gitaar en toetsen was voor de gelegenheid verder aangevuld met een driekoppig vrouwenkoortje. Dat zorgde doorheen de set niet enkel voor smaakvolle backings en fijne percussie, maar door hun identieke jurken met Warhols soepblik zorgden de dames ook voor een speelse toets.

Coombes bracht in De Roma een gevarieerde mix uit zijn soloplaten, met extra nadruk op fanfavoriet Matador en het recent verschenen Turn The Car Around. De rijkelijk gearrangeerde nummers van het laatste album kwamen live sterk over door slim gebruik van toetsen en percussie, al stond de gitaar in de meeste nummers natuurlijk centraal. Dat gitaarspel varieerde van gloedvol getokkel in pareltjes als “The Girl Who Fell To Earth” en een bezield “Matador” tot stevig gescheur in “Salamander” en het nerveuze “Deep Pockets”. De catchy riff van “Feel Loop (Lizard Dream)” klonk live minstens even zwoel als op plaat, ook al had Coombes duidelijk nog wat moeite met de tekst. Die vergeetachtigheid overkwam hem nog wel eens tijdens de set, al zorgde dat natuurlijk ook voor wat hilariteit op en rond het podium. Misschien niet zo gek als je je herinnert dat we in De Roma de eerste show van de tour te zien kregen.

Buiten enkele vergeten tekstflarden zagen we een geroutineerde groep muzikanten en bovenal een sympathieke frontman op het podium. Coombes weet hoe hij een zaal aandachtig moet houden en sprak het publiek dan ook talloze keren toe. Hij zette de clubsfeer helemaal naar zijn hand. Meer dan die menselijke factor en een setlist vol wondermooie Britpop had hij niet nodig om te boeien, want overige showelementen bleven afwezig. Zo was het podium sober en functioneel ingericht en bleef de lichtshow voor het grootste deel van de show bescheiden. Gelukkig was er wel heel wat muzikaal vuurwerk. Het titelnummer van de nieuwe plaat kreeg live wat extra soul mee, de beklijvende finales van zowel “Not The Only Thing” als “Detroit” maakten indruk en ook “20/20” verdiende een topscore. Slecht werd het nooit, daarvoor zijn Coombes en z’n groep hun vak te goed meester. Als we echter punten van kritieke moeten geven, dan vermelden we dat de saxofoon in “Salamander” wat slordig in de mix zat en dat het overigens schitterende “Sonny The Strong” wat log uit de startblokken schoot. “The Oaks” bracht Coombes voor de gelegenheid in een herwerkte versie op piano, maar wij misten toch die roffelende drums van het origineel. De donderende climax van “The English Ruse” maakte dit gemis gelukkig meer dan goed en stuurde ons met een voldaan gevoel huiswaarts.

Gaz Coombes trapte in De Roma zijn nieuwe tour op een geslaagde manier af. Met sympathieke bindteksten en enkele verstrooidheden zorgde hij voor een losse, gemoedelijke sfeer waarin hij vooral de muziek voor zich liet spreken. Op de setlist geen nummers van Supergrass, maar vooral veel nieuw materiaal en heel wat soloklassiekers. Iemand als Coombes weet maar al te goed hoe hij een sterk nummer moet maken en daarom blijft het wat jammer dat zijn vakmanschap een beetje onbemind blijft door het grote publiek. Wij gunnen de man in elk geval bomvolle zalen en arena’s zoals als in zijn thuisland.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Don’t Say It’s Over
Salamander
Needle’s Eye
Turn the Car Around
Feel Loop
Long Live the Strange
Deep Pockets
Not the Only Things
The Oaks
The Girl Who Fell to Earth
This Love
Sonny the Strong
Detroit
20/20
Walk The Walk

Matador
The English Ruse