De coronale perikelen zijn zo goed als geweken. Alle rolluiken zijn al enige tijd naarstig open gegleden. Stevig vastgetimmerde deuren mochten de sloophamer voelen. Het viermurige leven maakte plaats voor het feest van de grote bevrijding. Toch lijken sommige muzikale werelden zich vaak terug te trekken in dit soort isolatiecellen. We krijgen regelmatig lockdownprojecten te horen van muzikanten allerhande. Zo ook ontstonden bij Jan Segers, Antwerpenaar, derde jaar PXL’er en voormalig slaapkamerzitter, vonken voor een nieuw project.
Onder een fonkelende sterrenhemel ontstond ardet (Latijn voor ‘het brandt’). Het project is dan ook als een ster in de hemel: omringd door een oneindige zwarte leegte, maar zelf een even oneindige bron van licht. Segers verzamelde een drumcomputer, heel wat synths en uiteraard zijn verhalende stem met als resultaat een debuutalbum vol dromerige ballades, ondergedompeld in een warm bad gevuld met zowel tristesse als hoop. We horen iemand die verloren lijkt te zijn in een stedelijke wereld, nachtelijk ronddwaalt en kracht put uit de blinkende sterrenhemel. Stellifer komt dan ook, net als ardet, uit het Latijn en betekent iets als ‘het dragen van sterren’.
Meteen valt op dat de nummers zo vanuit de rustige stukken van prog-albums kunnen komen. “Stellifer” begint met een onheilspellende dreun, om open te bloeien in een minimalisme zoals we dat enkel bij landgenoten Peenoise hoorden. Echter kiest ardet voor een grotere, cinematischere aanpak vol achtergrondvocalen en een epische praatintro. Na deze opener lijkt “Cycles” uit een oude herinnering te ontsnappen en horen we Segers’ zang ontwaken uit een droom overheen opzwellende synthzweverijen.
De vrouwelijke vocalen op “From Within” complementeren die van Segers uitzonderlijk goed. Het melodramatische duet past heel goed in de algemene atmosfeer van het album: dromerige, maar dynamische composities boordevol creatieve synthmelodieën, maar vooral de emotionele stem van Segers. Het voelt wat donker aan, maar alles is bovenal enorm catchy. “Midnight Carousel”, een van de twee singles, is hier een perfect voorbeeld van. Het is een nummer waarin gemijmerd wordt over op een zelfdestructieve manier de nacht consumeren tot op het punt dat de rollen zich omdraaien en de nacht jou begint te consumeren. De muzikale begeleiding is even dreigend als dansbaar. “I Took a Peek” is het meest energieke electropop. De bassen klinken heerlijk, terwijl Segers bijna zwoel zingt over verborgen mentale wonden.
Stellifer is een sterk debuut van een jonge muzikant. Vooral de creativiteit van dit project is echt iets unieks. Misschien klinkt het soms wat ‘jong’, maar de grootsheid van de nummers, hand in hand met de introspectieve thematiek werken wel. Deze jonge naïviteit past dan ook bij het concept van het album. We zijn benieuwd hoe ardet deze nummers live weet te vertalen. Bovendien kijken we reikhalzend uit naar meer interessante slaapkamerzitters.
Ontdek “I Took a Peek”, ons favoriete nummer van Stellifer, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
