Nadat hij het grootste deel van zijn 2022 tour afzegde, inclusief zijn geplande show in het Rivierenhof, was het even onduidelijk wat de plannen van Mac DeMarco waren. Meer dan de korte boodschap dat hij zijn werk voor 5 Easy Hot Dogs moest verder zetten kregen de fans niet. Het gebrek aan informatie kwam eerst wat wrang over, echter werd het duidelijk dat de dood van zijn vader eerder dit jaar er ferm had ingehakt. Na afloop van een Amerikaans concert had de zanger dan maar besloten om halsoverkop zijn biezen te pakken en te beginnen rijden. Uitgerust met een in elkaar geflanste mobiele studio en een drietal instrumenten, trok hij enkele weken door het land.
Het doel van zijn trip was dat er geen doel was, en eventuele nummers die tot hem kwamen zouden opgenomen worden waar het op dat moment uitkwam. Een on the road album dus, touren zonder optredens en zonder inkomsten. Het werd een instrumentaal album; alsof DeMarco niets meer toe te voegen had aan het sombere getokkel van zijn gitaar. Opener “Gualala” zegt het meteen met sputterende synths en een slenterend ritme, het muzikale equivalent van staren door een bedruppelde autoruit. Elk nummer heeft als titel ook gewoon de naam van de plek waar het opgenomen werd, er wordt ons geen context gegund. Het maakt liedjes als “Crescent City” alleen maar melancholischer. Vele kantjes en melodieën hier doen denken aan zijn vijfde album This Old Dog, met het verschil dat alles heel ledig aanvoelt.
De toevoeging van tekst en zang had naar ons gevoel de leegte niet verholpen. Ook de derderangs opnames lijken niet de oorzaak, het is duidelijk zijn mentale staat die doorschemert op deze verzameling nummers. Een verzameling die volgens hem niet als het nieuwe album in de rij mag gezien worden. De veertien tracks zijn nog een slag minimalistischer dan zijn vorige worp Here Comes the Cowboy. Tijdens het monotone luisteren kijken we soms wel even verrast op naar een lied zoals “Vancouver”, klinkend als de soundtrack van een broeierig level uit een jaren negentig videospel. “Chicago” en “Chicago 2” springen er dan weer boven uit omdat er plots wat meer funk aan te pas komt. Misschien was zijn verblijf in Chicago een aangenamer moment van de trip? Dit zijn echter de uitzonderingen op de meerderheid van nummers die op het depressieve af klinken.
Een song als “Edmonton 2” vat het geheel goed van 5 Easy Hot Dogs goed samen. Verre van complex, hol, vaak oninteressant repetitief met als enige kwaliteit een diepe melancholie. Het is misschien een zijdelings experiment te noemen maar het gaat hier duidelijk gewoon om Mac DeMarco die een nodige mentale wegvlucht zocht. Weinig ups en veel downs moeten het voor hem geweest zijn de laatste maanden. Het zwaartepunt van de trip lag volgens hem in Salt Lake City, waar hij in een hut bij een meer zichzelf hard is tegengekomen. Zijn afkickverschijnselen deden hem als recent kettingroker de das om en het werd meteen het einde van zijn rondreis waarna hij huiswaarts vertrok.
Wie er naar zoekt, kan een soort apathische schoonheid vinden in deze nummers. Wij zijn het echter met DeMarco zelf eens dat dit geen volwaardig album is en wordt onze honger naar meer ‘indie jizz jazz’ van de Canadees voorlopig nog niet gestild.
Ontdek “Vancouver”, ons favoriete nummer van 5 Easy Hot Dogs, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
