© Victor Pattyn
Over een paar maanden strijkt de grootste internationale liedjeswedstrijd neer in Liverpool. Vorig jaar mocht Oekraïne zich tot winnaar kronen in de wedstrijd, maar gezien de huidige politieke situatie in het land, werd een andere locatie gekozen. Na de strijd der steden in het Verenigd Koninkrijk, is het stilaan tijd voor de deelnemende landen om hun inzending bekend te maken. Dat doen we voor het eerst sinds lang weer met een heuse show waarbij het lot van de kandidaten in handen van een jury en de televoters ligt. gala dragot is met haar 17 lentes de jongste die een worp doet naar het felbegeerde plekje. De zangeres won in 2020 The Voice Kids en bracht kort daarna haar eerste single “contagious” uit, daarna werd het echter vrij stil. Een week voor de spannende liveshow in Paleis 12 belden we gala op om even poolshoogte te nemen.
Dag gala, hoe gaat het met jou, een week voor de beslissende show?
Het gaat super goed. Ik ben me zo goed mogelijk aan het voorbereiden op volgende week door mijn stem goed op te warmen en mijn liedje te oefenen. Momenteel is dat het allerbelangrijkste. Welk van de twee nummers het geworden is, mag ik overigens ook nog niet zeggen, maar dat ontdekken jullie snel. Ik ben alvast heel blij met de keuze en voel me daar heel goed bij, al kan dat natuurlijk altijd veranderen. Ik kan helaas de toekomst niet voorspellen wat dat betreft.
Ik zie een deelname aan het songfestival vooral als een manier om mijn muziek meteen met super veel mensen te delen.
Van waar de keuze om mee te doen?
We hoorden dat er een open call was en daar heb ik toen een beetje over lopen nadenken. Uiteindelijk bedacht ik me dat het eigenlijk geen slecht idee was voor mij om mee te doen. Op die manier kan ik mijn muziek meteen met super veel mensen delen en een fanbase opbouwen. Al is dat misschien niet meteen het beste woord, want daar gaat veel meer tijd over, maar ik kan wel veel mensen bereiken. Met slechts één liedje kan ik op deze manier een ontzettend groot publiek bereiken en dat zou anders veel moeilijker zijn. Ik zie het dus vooral als een manier om mijn muziek naar buiten te brengen. Het als een nieuw begin omschrijven, zou de lading misschien niet helemaal dekken, want ik denk dat ik het allemaal nog een beetje moet laten bezinken. Het voelt wel goed om op dit moment weer te beginnen met muziek uitbrengen en uiteindelijk is het ook gewoon heel erg spannend, al voel ik die stress momenteel nog niet. Wat er volgende week ook beslist wordt, ik ga wel meer met mijn muziek in België kunnen doen en dat alleen al is echt heel fijn.
Qua genre maak je iets gedurfdere muziek dan de doorsnee Eurosong-kandidaat. Hoe schat je je eigen kansen in?
Ik vind dat moeilijk in te schatten, maar dat had ik ook bij The Voice Kids. Ik ben daar helemaal niet heen gegaan met het idee dat ik dat zou winnen. Meer zelfs, ik heb me ingeschreven omdat een vriendin van mij ging en het leek me wel leuk. Dat ik toen gewonnen heb, was dus eerder toeval en kwam vooral als een enorme verrassing. Ik denk dat dat nu ook zo gaat zijn, want iedereen maakt momenteel nog evenveel kans om te winnen.
Vorige maand mocht je in Albanië optreden op de preselectie voor het songfestival. Hoe was dat?
Zo leuk! Ik was de nacht voor mijn optreden super ziek geworden en had dus amper geslapen, waardoor er even twijfel was om de show te annuleren. Ik kon gewoon niet zingen, maar ik was ook helemaal naar Albanië gegaan om op te treden, dus uiteindelijk heb ik doorgezet. Het was een heel bijzondere ervaring en ik heb toen ook een beetje geïmproviseerd. Ik vroeg live om mijn papa een microfoon te geven zodat ik samen met hem kon zingen, maar dat was totaal niet voorbereid en mensen hadden ook iets van ‘oei wat gebeurt hier?’. Dat was echt een heel speciaal moment dat ik kon delen met mijn papa.
Mijn papa is echt een figuur in Albanië, je kan dus niet mijn naam zeggen en hem vergeten.
In Albanië kennen mensen jou vooral als ‘dochter van’, maar in België begon alles bij The Voice. Hoe ervaar je dat zelf?
Eigenlijk is dat niet zo erg, dat gaat altijd wel een beetje zo blijven denk ik. Mensen kennen mijn papa al sinds de jaren ’80/’90 in Albanië, hij is daar echt een figuur, dus je kan niet mijn naam zeggen en hem vergeten. Ik merk wel dat mijn naam telkens een beetje relevanter wordt met de dingen die ik doe, zeker omdat ik zelf muziek maak. Er wordt meer over mij gesproken als artiest en niet enkel als dochter van, wat echt super goed is. Dat is ook een heel andere ervaring dan in België. Hier heb ik echt mijn eigen naam gebouwd, maar alles evolueert natuurlijk.
Hoe probeer je ondanks alle invloeden toch je eigen pad te bewandelen?
Ik heb eindeloos veel dingen van mijn ouders meegekregen en tot op een bepaalde leeftijd denk je ook niet zo sterk na over je eigen pad. Of ik althans niet. Ik was bezig met kind zijn en dan ben je niet bezig met het feit dat je op een dag je eigen weg moet zoeken. Ik krijg thuis super veel vrijheid, alles wat ik met mijn ouders doe kan ik alleen doen en omgekeerd. Mijn huis is absoluut geen gevangenis, maar er is wel altijd iets overkoepelend. Ik denk dat er nog meer vrijheid is en momenteel doe ik vooral de dingen die ik leuk vind en probeer ik me niet te veel aan te trekken van wat anderen zeggen en denken. Hoewel dat soms moeilijk is, want ik hecht bijvoorbeeld wel heel veel waarde aan de mening van mijn ouders. En toch is je eigen mening soms beter, hoe jong je ook bent, soms weet je het zelf gewoon beter voor je eigen leven.
Je haalt ook inspiratie uit heel uiteenlopende muziek, zowel dingen als Björk en Rosalia, als klassieke componisten. Hoe komt dat voor jou samen?
Ik heb door mijn ouders veel elektronische muziek geluisterd en ook meer experimentele dingen, dus dat heb ik wel graag. Maar eigenlijk kan ik door zo veel dingen geprikkeld worden. Een geluidje, een woord, een kleur… Alles kan me inspireren om tot een bepaalde klank te komen. Ik kan ook niet meteen zeggen hoe dat verloopt. Vaak neem ik iets op en ga ik daar dan in de studio mee aan de slag. De twee songs die ik ingediend heb voor het songfestival, heb ik twee jaar geleden al geschreven. “emotion ollie” schreef ik in Parijs, al weet ik niet meer helemaal hoe dat tot stand gekomen is. Hoogstwaarschijnlijk vanuit een paar akkoorden, zo werk ik meestal. Ik vind een paar akkoorden of een toffe beat en dan begin ik daarover te zingen en zie ik welke melodieën goed zijn. Voor “t’inquiète” had ik echt een beeld in m’n hoofd. Ik wilde dat het heel rustig begon en naar een drop toe werkte, dat is een song die zich echt heel hard ontwikkelt.
Na de release van “contagious”, na je overwinning in The Voice Kids 2020, werd het een tijdje stil. Wat is er sindsdien gebeurd op muzikaal vlak?
Ik ben naar de Kunsthumaniora in Brussel gegaan, waar ik ook muziekvakken op school krijg. Daarnaast ben ik ook sessies blijven doen en muziek blijven maken. Het grootste nieuws van 2023 is dan ook dat ik muziek ga uitbrengen, of ik nu naar Liverpool mag of niet. Ik ga mijn eigen songs uitbrengen en hopelijk op toffe plekken kunnen spelen. En ik ga nog meer muziek maken! Het is zo’n ongelofelijk cool gevoel dat ik na twee jaar relatieve stilte eindelijk met mijn eigen muziek kan komen.
Wat voor muziek kunnen we verwachten?
Het wordt enerzijds wel iets in de lijn van “contagious”, want je hoort mijn stem en dat is wel iets heel herkenbaar. Anderzijds is het ook zo anders omdat ik veel verschillende muziek maak. Ik kan me niet echt houden aan een genre, dat vind ik echt heel moeilijk. Ik wil ook geen naam plakken op mijn muziek of het in een hokje duwen. Ik word door zo veel dingen beïnvloed. Als ik een folkliedje hoor, dan wil ik soms mijn gitaar nemen en iets creëren dat super organisch klinkt. Ik merk wel dat ik een voorkeur heb voor bepaalde sounds en dat het dan misschien net dat is wat voor coherentie in mijn werk zorgt.
gala dragot stelt op 14 januari haar inzending voor het Songfestival voor in Paleis 12.
