Viagra Boys @ Trix: Getikt en briljant

Eind november 2021 speelde Viagra Boys in een uitverkochte Trix Club. Een jaar, een album en vele shows later mochten ze een uitverkochte grote zaal proberen te entertainen. In mei van dit jaar speelde de band nog op Les Nuits van Botanique en midden augustus moest de club van Pukkelpop eraan geloven. De populariteit van Viagra Boys bereikt ongekende hoogte en de nieuwe plaat Cave World moest nog in een Belgische zaal worden voorgesteld. Het bordje uitverkocht mocht ook nu bovengehaald worden en alweer bewezen de Zweden waarom ze zo over de lippen gaan.

Openen mochten de stadsgenoten van Vulkano. Dat zal ook meteen de enige reden zijn waarom het trio mee mocht met Viagra Boys op tour. Muzikaal is het namelijk allemaal redelijk simpel in elkaar gestoken. De band beschrijft haar muziek als ‘princess punk’ en dat hoor je ook. Het is allemaal te voorspelbaar en weinig origineel. Ook vocaal was de prestatie niet goed en zelfs de percussioniste kon niet altijd de maat houden. Hierdoor mag de show van het trio al snel richting de achterkamer van de gedachten verdwijnen en begon iedereen nog eens over het weekend te praten. Geen uitbarsting van plezier die Vulkano.

Het kon alleen maar beteren met Viagra Boys en uit ervaring wisten we dat het ook nu weer het geval zou zijn. Iets na negen doofden de lichten waarna een te lange intro de spanning volledig tot het kookpunt bracht. Eens het zestal dan op het podium stond, kon het niet anders dan ontploffen. “Ain’t No Thief” was nog niet goed en wel begonnen of de voorste rijen van de zaal waren al aan het springen. Er moest en zou gebeukt worden en dat had ook de band goed begrepen.

Voor de gelegenheid had frontman Sebastian Murphy zelfs één nummer lang zijn trainingsvest aan, een unicum. Gelukkig bleef Murphy zichzelf en vloog deze na “Ain’t Nice” al uit en zagen we zijn blote bast in volle glorie. Hij vertelde ons wat ziekjes te zijn, maar daar viel in zijn performance (buiten de nodige rochels) weinig van te merken. Meer nog, de zanger leek vandaag nog charismatischer dan anders. Hij sloeg een praatje met het publiek, wist ons allerlei verhalen te vertellen en dronk meer bier dan een normale man op het podium aankan. Zijn voorkomen zorgt er ook voor dat je altijd geboeid naar het podium blijft kijken en volledig in de show gezogen wordt. Hij noemde zichzelf crimineel, een loser en een ‘bad boy’, maar hij blijft vooral getikt geniaal.

Dat Viagra Boys meer en meer een band wordt met alleen maar steengoede nummers, werd duidelijk in Trix. Een op plaat iets rustiger nummer als “Punk Rock Loser” werd live toch een iets steviger anthem en “Slow Learner” gaf ons dankzij wat extra synthinvloeden een extra dynamiek. Toch kan een anderhalf uur durende set van Viagra Boys ook een dipje bevatten. Waar we eerst nog een geniale saxofoonsolo kregen op “Cold Play”, waren “Creepy Crawlers” en vooral “The Cognitive Trade-Off Hypothesis” de twee overbodige songs in de set. De eerste was een heel donkere punkrocker waarbij Murphy het hele nummer op de grond lag, de tweede was naar Viagra Boys’ normen iets te slap.

Toch bleek heel dit rustiger deel een opbouw naar de eindfase van de show waarbij alle lichamen vermorzeld zouden worden. “Troglodyte” is nu al een klassieker in het arsenal van de band en waar in het begin van de set slechts een deel van de zaal aan het bewegen ging, was het nu al tachtig procent dat zich niet meer kon inhouden. Dat zal ook gelegen hebben aan de kalme momenten die voor iets meer spanning op de boog zorgden en dat moest en zou nu gelost worden. Het ogenblik dat we dan uiteindelijk de honderd procent bereikten, was zoals steeds bij “Sports”. Het anthem blijft live voor uitzinnige taferelen zorgen en dat was ook deze keer niet anders.

De climax was bereikt, maar iedereen wist dat Viagra Boys het hier niet bij ging houden. “Shrimp Shack” werd meer dan tien minuten uitgesponnen met de gekke saxofonist in korte speedo die op de boxen ging staan en niet veel later ook de toetsenist in zijn korte jeansshort op de andere geluidsboxen. Het nummer bleek de samenvatting te zijn van de set waarbij gekke taferelen werden afgewisseld door geniale muzikale momenten. Het is namelijk zo dat ieder lid van Viagra Boys een bepaald krankzinnig trekje heeft dat aantrekt en als je dat allemaal samenbrengt, krijg je de chaos en genialiteit die de band zo typeert. De song werd op die manier gewoon een improvisatiestuk waarbij de kracht van intensiteit nieuwe hoogtes scheerde.

Een bisronde leek ons nog overbodig, maar dat zou Viagra Boys worst wezen. “Return To Monke” neigde naar hardcorepunk met de stevige riffs en “Worms” liet het publiek op een rustige manier nog eens meezingen. Het was afluister “Research Chemicals” dat iedereen nog een laatste keer aan het springen, zingen en vooral crowdsurfen bracht. De set eindigde zo op een zoveelste climax waarbij iedereen plots de naam van Viagra Boys snapte. De band maakte zijn reputatie van straffe liveband terug waar en we zagen in Trix ook een diverse leeftijdsgroep zijn opwachting maken. Het is dus duidelijk dat de grote zaal van Trix nog niet het eindstation is voor Viagra Boys.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Ain’t No Thief
Ain’t Nice
Punk Rock Loser
Baby Criminal
Slow Learner
Big Boy
Cold Play
Creepy Crawlers
The Cognitive Trade-Off Hypothesis
Troglodyte
Sports
Shrimp Shack

Return to Monke
Worms
Research Chemicals