Viagra Boys, Crack Cloud & Shht @ Les Nuits Botanique (Chapiteau): Extravagant, maar vooral heel plezant

Op vrijdag 6 mei had Botanique het perfecte trio samengesteld om het weekend in te zetten. Althans als je van vettige gitaren houdt op een dansbare deun. Met de Belgische Shht, het Canadese Crack Cloud en het Zweedse Viagra Boys was er alvast een internationale diversiteit op het podium. En ook muzikaal konden ze elkaar aan, al was het toch vooral headliner Viagra Boys die de Chapiteau tot een kookpunt bracht. De band had maar een uurtje nodig om de hele tent te slopen en dat is zowel hun verdienste als die van het publiek.

Openen deden we al redelijk vroeg om 19u. Onze boterhammen waren net verteerd toen Shht het podium besteeg. Later dit jaar zou er een nieuwe ep uitkomen waaruit we al twee singles te horen kregen. De band speelde dan ook enkel nieuwe liedjes inclusief die singles en dat klonk allemaal wel degelijk. Toch hadden we het gevoel dat er een soort van extraatje miste. De set was goed uitgekiend met een frontman die het publiek bespeelde als was het in zijn living. Ook muzikaal zit alles catchy en strak in elkaar met een leuke opbouw, fijne synths en vooral dansbare beats. Dus eigenlijk zat alles allemaal goed en ook de bandleden wisten muzikaal alles tot in de puntjes uit te werken. De absurditeit van Shht is dan ook iets wat er altijd voor zorgt dat je vol ongeloof en vooral met veel aandacht blijft kijken. Maar toch kunnen we onze vinger er niet exact opleggen wat exact ontbrak. Het zullen de omstandigheden geweest zijn met een stralende zon en een halfvolle tent die de band niet volledig meekregen. Laten we het daarop houden.

Crack Cloud uit Canada stond met zijn zessen op het podium en hetgeen daarbij het meest opviel, was dat de bassist zich volledig achteraan stelde en de drummer vooraan. Dat was geen toeval want de drummer bleek ook de frontman en zanger te zijn. Hij moest hierdoor dus meer in de spotlight staan dan de bassist, moest de band gedacht hebben. Beginnen deed het zestal tamelijk sloom waardoor de set als een diesel in gang schoot. We merkten wel dat Crack Cloud heel goed weet waar ze mee bezig zijn. Zo zitten de nummers telkens structureel heel strak in elkaar, met de nadruk op intensiteit en vooral ook wat experiment.

Dat laatste zorgde ervoor dat sommige songs op een heel onverwachte manier eindigden en anderen dan weer heel onverwacht begonnen. Met wat extra bongo’s, een saxofoon en een dwarsfluit kon Crack Cloud af en toe wel verfrissend uit de hoek komen, maar het was toch het laatste kwartier dat ons het meest omverblies. Met songs als “Ouster Stew” en vooral “Tunnel Vision” konden de leden de energie in de set blazen. Het publiek ging aan het bewegen en de vloer liet ons zelfs mee springen. Crack Cloud had dus een dubbele set mee, eentje met meer experiment en eentje waarin de energie ons omver blies. Wij onthouden dus vooral die laatste vijftien minuten.

Het was duidelijk dat iedereen in Chapiteau voor Viagra Boys kwam. De tent kan 1600 man aan, en die was tot in de nok gevuld. Binnenkort komt er een nieuwe plaat aan van het vijftal, maar nu kregen we toch allemaal klassiekers. Frontman Sebastian Murphy kwam nog met kleren op het podium, maar ontblootte al snel zijn torso om daarna met “Research Chemicals” de vlam in de pan te krijgen. Murphy is eigenlijk de belichaming van rock-‘n’-roll met zijn lichaam vol tattoo’s, een vettige stem en vooral zijn sigaretje die hij om de drie nummers opsteekt. Dat hij hierdoor de set van Viagra Boys naar een hoger niveau tilt, is een understatement.

Murphy weet als geen ander een publiek te bespelen en van bij het begin deed de zaal ook gezwind mee. We voelden de vloer trillen, maar vanaf “Ain’t Nice” door de speakers knalde, ging dat nog een niveau hoger. Iedereen smeet zijn herbruikbare beker door de zaal en we kunnen ons inbeelden dat de helft van de tent met hoofdpijn naar huis ging. Niet van de muziek, maar wel van de bekers dus. De single is een echt anthem geworden in de set en Viagra Boys pakte het heel slim aan om die in het begin te plaatsen. Op die manier hype je een publiek alleen maar op. Zeker als je daarna met “Just Like You” het even wat rustiger doet.

Murphy ging daarna even gewoon aan zijn statief staan zonder daarbij zijn heerlijke moves boven te halen. Het tempo ging er even uit en dus was het tijd om daar snel terug tempo bij te steken. Bij “6 Shooter” verdween hij even van het podium om te tonen hoe sterk de band wel niet was. De leden stonden er anders vrij droog bij, maar als ze het eens allemaal zelf moesten doen, hoor je meteen waar de kracht van Viagra Boys zit. Een dreigende sax, een strakke gitaar en vooral de vettige baslijn als draagkracht bij iedere song.

“Slow Burner” zette de keet weer in vuur en vlam en vanaf dan ging Viagra Boys niets meer uit de weg. Zelfs meest recente single “Ain’t No Thief”, over de onterechte beschuldingen van de buurman van Murphy, werd met gejuich onthaald. Toch zat het hoogtepunt nog steeds bij “Sports”. Het anthem zorgde ervoor dat je spontaan zin kreeg om te gaan sporten, en dat gebeurde ook weelderig in de moshpit. De tent werd afgebroken en niets ging nog heel blijven. Het geniale “Shrimp Sack” maakte dan een geweldig einde aan de set. Het nummer bouwde geweldig op om uiteindelijk in meer dan zes minuten muzikaliteit en intensiteit centraal te zetten.

Viagra Boys kwam na heel luid gejuich uiteindelijk toch nog terug voor “Worms”, maar dat was toch beetje overbodig. De band heeft een bepaalde absurditeit in zich vooral door de frontman Sebastian Murphy die een echte uitstraling heeft, maar kan wel een tent volledig in vuur en vlam steken. Viagra Boys is een band die live nog meer tot zijn recht komt dan op plaat en dat is ook een verdienste. Ze maken nummers die iedereen laten bewegen en in de Botanique was dat een understatement. 1600 man ging van begin tot eind volledig wild, SPORTS!!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!