ROSALÍA @ Vorst Nationaal: ROSALÍA Ex Machina

Voor een van de optredens van het concertnajaar waar het meest naar uitgekeken werd moest je gisteren bij ROSALÍA in Vorst Nationaal zijn. Al enkele maanden waren alle kaartjes voor haar eerste zaalshow in België hopeloos de deur uit met als gevolg dat er ruim zesduizend nog hopeloos op zoek waren naar een kaartje op Ticketswap. Een toeval is de ‘plotse’ populariteitsexplosie van de Spaanse niet. Nadat ze in 2017 met haar debuutalbum Los Ángeles heel de Spaanstalige muziekwereld charmeerde, volgde amper een jaar later de internationale doorbraak met El mal querer. Een Europese festivaltour, met onder meer een triomfantelijk optreden in een bloedhete The Barn op Rock Werchter, lanceerde haar ook in onze contreien definitief. De ‘upgrade’ tot globale superster volgde drie jaar later met haar derde worp MOTOMAMI, een album waarop ze zowel de muziekcritici als haar groeiende fanbase mee kon overtuigen. Over overtuigen gesproken, dat deed ze ook met verve in Vorst Nationaal met een van de mafste popshows van de afgelopen jaren.

Dat de term ‘concert’ de lading niet zou dekken, werd al bij de opening indrukwekkend duidelijk. Niet alleen de motorhelm, die zij en haar legertje dansers ophad bij het opkomen, was opvallend, ook de strakke choreografie die bij openingsnummer “SAOKO” volgde was een voltreffer van jewelste. Iedereen op de tribune schoot recht en het middenplein veranderde in een zee van schermpjes. Van enige vorm van aarzeling kon je ROSALÍA in ieder geval niet betrappen, want met “CANDY” haalde ze even later (vocaal) straf uit. De hoogtepunten volgden elkaar in ijltempo op en voor iedereen het goed en wel besefte weerklonk TikTok-hit “BIZCOCHITO” door de zaal. De nu al iconische gezichtsuitdrukking op haar gezicht kon uiteraard niet ontbreken en werd door de cameraman vol in beeld gebracht. Het Belgische publiek had voor het nummer overigens een speciale actie in petto en kauwde met een minstens even oordelende blik op hun sjiek. Voor wie het allemaal iets sentimenteler en melancholischer mocht, hoefde trouwens niet lang wachten. “LA FAMA” (weliswaar zonder The Weeknd) werd met veel gevoel gezongen en metaforisch in beeld gebracht door haar filmende dansers. De geweldige start werd niets voor niets beloond met ‘ROSALÍA’ spreekkoren.

Dat minder meer kan zijn, bewees ROSALÍA en haar creatieve team (onder leiding van haar beste vriend Ferran Echegeray en haar zus Pilar Vila) met de hele enscenering van de show. Twee grote schermen, een sober wit doek en een catwalk waren meer dan voldoende om hetgeen wat op het podium gebeurde nog dichter bij de mensen te brengen. Daarvoor liep bij zo goed als elk nummer een cameraman met een steadycam rond op het podium, waardoor ook de mensen die op de laatste rij zaten alles van dichtbij konden volgen. Zij zagen zo bijvoorbeeld hoe de dansers met hun lichamen een brommer in elkaar staken op de tonen van “MOTOMAMI” of hoe de (oprechte) emoties haar bij “G3 N15” vochtige ogen bezorgden. De zaal was gisteren niet vaak stil, maar tijdens de loepzuivere uithalen kon je bijna letterlijk een speld horen vallen.

Het was een opvallend patroon: de rustige en breekbare momenten (zoals het op piano gebrachte eerste deel van “HENTAI” of de onvolprezen parel “AISLAMIENTO”) werden haast steeds opgevolgd door de meer extatische nummers (denk maar aan haar hit “LA COMBI VERSACE” of het kort stukje van haar “Blinding Lights (Remix)”) van haar discografie. Het contrast werkte live weliswaar uitstekend en behoede het optreden om stil te vallen. Daarvoor haalde ze overigens ook een aantal hits die ze scoorde met andere artiesten boven. Tokischa-samenwerking “Linda” kreeg het publiek met de hapklare reggaetonbeat los en dat publiek mocht zich voor “LA NOCHE DE ANOCHE” zelfs aan een klein bezoekje van de Spaanse verheugen. De eerste rij was helemaal in hun nopjes en kreeg zelfs een aantal keer de micro onder hun neus geduwd om de stukken van Bad Bunny te zingen, maar ook de rest van de zaal ging gewillig los op een van haar grootste hits. Even later in de set liet ze ook nog een aantal fans op het podium meedansen op het verleidelijke deuntje van haar hit “DESPECHÀ”. Publieksparticipatie op z’n best dus.

Terwijl buiten de vrieskou voor spekgladde wegen zorgde, ging de temperatuur in de zaal alleen maar verder de hoogte in. Het tweeluik “Relación” en “TKN” klonk verleidelijk en zwoel, maar echt warm kregen we het vooral toen ze eenmalig in haar debuutplaat Los Ángeles grabbelde en de flamencorollercoaster “De Plata” bovenhaalde. Ondanks het feit dat het nummer niet binnen de categorie ’toegankelijk’ valt, hing iedereen van bij het begin aan haar liepen en voelde je elke noot door merg en been gaan. De traan die over haar wang rolde, sprak boekdelen en was zo aangrijpend dat de handen van heel Vorst minutenlang op elkaar gingen. Een prachtmoment waar ze rijkelijk voor op handen werd gedragen. Nog zo’n gedurfde keuze kregen we kort voor het slot. ROSALÍA bracht immers haar versie van Justo Betancourt’s “DELIRIO DE GRANDEZA” ten beste, een boleronummer uit 1968. Weer gedurfd, maar ook weer zeer geslaagd!

We moeten het logischerwijs ook nog even over haar fenomenale dansers hebben, die een onmiskenbare rol hadden in de klasse van het bijna twee uur durende spektakel. Een van hun meest memorabele bijdrages situeerde zich bij “CHIRI”, waar ze met hun choreografie alle ogen naar zich toe zogen. Tijdens “MALAMANTE” hielden ze het bewust wat minimalistischer, maar zorgden ze met hun fatsoenlijke bewegingen wel voor de passende ondersteuning. Samen met ROSALÍA bliezen ze iets later op de tonen van “CON ATURA” het dak eraf en dweepten ze op een aanstekelijke manier nog eens het publiek op. Veel rust achter de coulissen kregen ze niet, want enkele ogenblikken later rolden ze bij het eerste bisnummer “CHICKEN TERIYAKI” met een step (inclusief camera) het podium op. De beelden waren live op de twee schermen te volgen, wat het nummer nog een leuke extra dimensie bezorgde. Voor “SAKURA” kregen ze weer even rust, want deze keer was het aan haar pianist om even in de schijnwerpers te staan. De fenomenale zang van ROSALÍA werd tijdens de ballade herhaaldelijk met tussentijds applaus geapprecieerd en dan moest de definitieve hekkensluiter “CUUUUuuuuuute” nog komen. Nog een laatste keer haalden ze op het podium alles uit de kast. Een daverend einde van een meer dan zinderend optreden.

Superlatieven schieten bijna te kort om hetgeen wat de Spaanse furie ons bood in woorden te kunnen vatten. Zowel visueel als muzikaal was het een optreden van de allerbovenste plank waar niemand zo makkelijk aan zal geraken. De vele hits, maar ook de vele sentimentele momenten maakten er een ware rollercoaster van waar het publiek met volle tuigen van genoot. Met deze strak geregisseerde en inventieve show manoeuvreerde ROSALÍA zich met bravoure tussen de grootste popsterren van deze aardbol en daar zal ze ongetwijfeld nog heel lang bij horen.

Op zondag 2 juli deelt ze op Rock Werchter de affiche met onder meer Arctic Monkeys, Christine and the Queens, Gabriels en Pip Millett.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

SAOKO
CANDY
BIZCOCHITO
LA FAMA
Dolerme
DE AQUÍ NO SALES / BULERÍAS
MOTOMAMI
G3 N15
Linda (Tokischa cover)
LA NOCHE DE ANOCHE (Bad Bunny cover)
DIABLO
HENTAI
PIENSO EN TU MIRÁ
Perdóname (La Factoria cover)
De plata
Abcdefg
LA COMBI VERSACE
Relación (Sech cover)
TKN
Yo x ti, tú x mí
DESPECHÁ
AISLAMIENTO
Blinding Lights (Remix) (The Weekend cover)
CHIRI
COMO UN G
MALAMENTE
DELIRIO DE GRANDEZA (Justo Betancourt cover)
Con altura