Clutch @ Ancienne Belgique (AB Ballroom): Een handtas vol nieuwigheden

Clutch kunnen we gerust als anciens bestempelen. De band is al bezig sinds begin jaren negentig en heeft in die tijd al een resem aan albums geschreven. De meest recente Sunrise on Slaughter Beach verscheen in september en dus moest de band dat aan een Belgisch publiek komen voorstellen nadat ze eerder deze zomer op Pukkelpop speelden. En dat voorstellen kon je best letterlijk nemen met acht van de negen nummers uit die plaat in de setlist. Dit afgewisseld met klassiekers zorgde ervoor dat de fans weer een strakke show van het viertal zagen.

Een band met zo’n naam als Clutch heeft ook een invloed en die gebruiken ze graag om beginnende bands een kans te geven op het podium. Zo kregen we op zondagavond twee openers met als eerste Tigercub. De band draait al even mee, maar een echte doorbraak zat er vooralsnog niet in. Met een kleine pauze om te herbronnen, probeert de band het opnieuw. In de AB konden we zien dat ze nog steeds over voldoende potentieel bezitten. Met vettige riffs en een heerlijke presence deed de band wat denken aan een mix van Royal Blood en Muse, maar dan met meer gitaarsolo’s en minder afgelikt. Live kwamen de riffs binnen als geen ander en met een krachtige drumsound en soms een catchy refreintje, wist Tigercub het publiek al goed op te warmen. Vernieuwend waren ze niet, maar onderhoudend klonk het allemaal wel.

De tweede band van de avond is afkomstig uit Londen en kwam met een middeleeuws deuntje de bühne op. Al snel werd die vrolijke sfeer onderbroken eens de krachtige gitaren in het geheel werden gesmeten. Green Lung wond er duidelijk geen doekjes om en zou hier straffe stonerrock brengen met invloeden van traditionele heavy metal. Zo kregen we ook nu en dan een orgel in het geheel om voor nog meer oldschool rockvibes te zorgen, maar het geheel was allemaal zo straf gebracht dat het nooit cliché overkwam. De vocals van frontman Tom Templar hebben wat weg van Ozzy Osbourne en dan weet je dat je goed bezig bent. Met straffe songs die heel groots klinken en snelle riffs in songs zoals “Leaders of the Blind”, knalde de band een goed halfuur verpletterend door. Het staat nu al als een paal boven water dat Green Lung nog maar aan het begin staat van hun veroveringstocht. Binnen enkele jaren zien we hen namelijk een AB uitverkopen.

Nadat we al twee straffe bands aan het werk zagen, moest het echte werk nog komen. Een volledige AB kunnen ze niet meer vullen, maar de Ballroom-versie van de zaal was toch aardig gevuld met metalheads en muziekliefhebbers voor de band uit Germantown. Nog voor ze het podium betraden, lieten ze het publiek meebrullen met “We Need Some Money”. Al snel werd duidelijk dat Clutch hier geen klassieke muziek zou brengen, want met “Red Alert (Boss Metal Zone)” kwam de energie meteen in de set en werden de gitaren op scherp gezet. Frontman Neil Fallon liet al direct zijn kenmerkende, expressieve uitdrukkingen zien tijdens het zingen en op die manier wist iedereen dat we zouden verwend worden.

Met zo’n rijke discografie is het natuurlijk altijd een verrassing wat Clutch zal spelen. De band wisselt namelijk iedere dag van setlist en dus kunnen we nooit op voorhand voorspellen wat we zullen horen. De nadruk lag tijdens deze set weliswaar op de nieuwe plaat, maar daartussen kregen we toch wat nummers om het publiek te ‘pleasen’. Een goed voorbeeld daarvan was “The Mob Goes Wild”. Fallon hitste de zaal wat op en de snelle gitaren gierden door de lucht. Gitarist Tim Sult hield gedurende de volledige set dezelfde houding aan, maar dat weerhield hem niet om de ene na de andere strakke gitaarriff door de zaal te laten knallen.

Toch voelde de show van Clutch op bepaalde momenten iets te routineus aan en zeker in het middendeel viel het ons op dat er toch iets te weinig boeiende songs passeerden. Dat lag zeker aan de grote hoeveelheid nieuwe liedjes, maar ook de dynamiek was even zoek. Fallon nam iets meer zijn gitaar in de hand en kon op die manier minder de echte frontman zijn. Het waren natuurlijk slechts kleine smetjes op een voor de rest uitstekende set, want muzikaal konden we hen nergens op een fout betrappen. En we kregen bij “Skeletons on Mars” zelfs een theremin op het podium, een uniek extraatje, maar veel meerwaarde bood het niet.

Het was pas bij “Earth Rocker” dat het publiek terug zijn energie bij elkaar raapte. Daarvoor waren er al enkele pogingen geweest tot een kleine moshpit, maar hier was het hek volledig van de dam. De zaal ging wild en brulde het refrein mee alsof hun leven ervan afging. De logge baslijnen van “Spacegrass” brachten ons nog in hogere sferen en in de bisronde liet “Electric Worry” de zaal vanzelfsprekend daveren. Iedereen gooide zich nog één keer in de strijd om zo een goed anderhalfuur aan stevige rock, stoner, blues en metal af te sluiten.

Clutch wist wat ze deden in de Ancienne Belgique. De band hield van het publiek en omgekeerd, al werd de publieksinteractie gisteren toch tot het minimum gehouden. Met een mix van groovy country/bluessongs en stevige rockers kon Clutch voor ieder wat wils bieden, al lag de nadruk natuurlijk op de riff. Het publiek liet zich volledig meezuigen in de muziek van Clutch en ondanks een klein dipje in het midden van de set, kon de band op het eind nog eens fel uithalen waarbij iedereen zich volledig liet gaan.

Op 16 juni speelt Clutch op Graspop Metal Meeting.

Setlist:

Red Alert (Boss Metal Zone)
Nosferatu Madre
Cypress Grove
The Mob Goes Wild
Mountain of Bone
X-Ray Visions
Firebirds!
The Regulator
Three Golden Horns
Jackhammer Our Names
A Quick Death in Texas
Slaughter Beach
We Strive for Excellence
Earth Rocker
Skeletons on Mars
Spacegrass
In Walks Barbarella

The Soapmakers
Electric Worry / One Eye Dollar