FeaturesInterviews

Interview Fleur: ‘In Frankrijk denken ze dat ik uit België kom’

© Marco Peters

Vrijdag aan het einde van de middag in de Utrechtsestraat in Amsterdam parkeert een wit transport busje voor platenzaak Concerto. Iets verlaat, door verkeersdrukte onderweg van Noord-Brabant naar Amsterdam, stapt de band Fleur uit het volgestouwde busje. Zangeres Floor Henkelman stapt, gekleed in opvallende paarse sixtiesjurk, uit het busje. In Concerto zal de band voor het eerst samen voor een publiek nummers spelen van het nieuwe album Bouquet Champêtre. Een plaat vol met chansons die geworteld zijn in de jaren zestig‘Dat is altijd spannend maar we zijn ingespeeld hoor’, zegt ze terwijl ze nog een half drumstel naar binnen tilt. ‘Dit is een totaal onhandige jurk om dit te doen en ook om op te treden. Kijk maar ik kan mijn armen maar tot zover om hoog doen’, lacht ze.

Op haar twaalfde werd Floor door haar vader meegenomen naar een concert van De Kik. ’Dit zijn de Nederlandse Beatles’ zei mijn vader tegen mij. Mijn reactie was: ‘Nee echt niet! Dus was het echt te gek om zoveel jaren later met ze te mogen werken.’ Arjan Spies en Dave von Raven van De Kik waren op zoek naar een zangeres voor een Franstalig album. ‘Zij kenden mij onder andere van een tributeconcert van Boudewijn de Groot waaraan wij samen meewerkten. Op een gegeven moment vroegen ze mij of ik wat nummers voor ze wilde inzingen, in het Frans, voor een klein project. Daaruit resulteerde de eerste single “Mon Ami Martien”. Dat beviel beide kanten goed. Het is heel gezellig en heel inspirerend om met ze te werken. Het zijn ook hele goede muzikanten, ze schrijven goede nummers en ik leer er ook veel van.’

Het was voor Floor niet de eerste keer dat ze in het Frans zong. The Colour Collection, het bandje waar Floor zangeres van was, leek het leuk om het Status Quo nummer “When My Mind Is Not Live” in Het Frans te zingen. Ze gingen er naar op zoek, want in Frankrijk was het in de jaren zestig gebruikelijk dat bekende Engelstalige popnummers een Franse vertaling kregen. Het lied, dat uit de licht-psychedelische periode van Quo komt, was niet in een Franse vertaling te vinden dus besloot Floor dat zelf maar te gaan doen, met als resultaat “Ne Décide Pas Pour Moi”. ‘Het ging bijna letterlijk door de Google translate om het te vertalen, samen met een ander nummer dat we toen zouden opnemen. We hebben het wel laten checken door een Franse vriend, Lou’ Szymanowski. Dezelfde waarmee ik op mijn tweede album de nummers heb geschreven.’

Het eerste album Fleur kwam uit in de coronaperiode ‘Dat was heel vreemd. Ik had al eerder in bandjes gespeeld, maar nog nooit wat uitgebracht. Ik had nog niet echt de ervaring van hoe dat nou zit als je een plaat uitbrengt. Ik had het wel van andere vrienden gezien die een plaat uitbrachten. Dan komt een release, een tour, dan ga je optreden, maar bij ons viel het een beetje stil. We hadden wel wat showtjes, maar dat waren meer livestreams en optredens voor een paar zittende mensen. Dus ik hoop dat het nu anders uitpakt. We hebben al wat leuke optredens staan en voor volgend jaar zomer hopen we op wat leuke festivals te staan.’

© Marco Peters

Voor het tweede album nam De Kik toetsenist Paul Zoontjes de plek in van Dave von Raven. Dat zorgde voor een hele andere dynamiek. ‘Arjan en Paul zijn meer van de arrangementen. Paul is meer van The Zombies. Het gaat meer de psychedelische kant op en dat vind ik zelf ook leuk om te horen. Het past ook wel bij mijn eigen leefsituatie, mijn groei zeg maar. Het voelt wat volwassener, het groeit wat meer met mij mee. Ik weet niet of ik nog zo’n album had kunnen opnemen als het eerste album. Ik ben wel blij dat het weer een stap verder is. Het gaat allemaal wat dieper.’

Ook in de teksten geeft Floor zich meer bloot. ‘Dat is niet bewust zo gegaan, ik heb er wel veel meer ervaringen in verwerkt en wat persoonlijke teksten geschreven. Sommige nummers zijn autobiografisch, andere nummers weer niet. Het laatste nummer gaat bijvoorbeeld over een man die elke dag kilometers en kilometers loopt naar een schoenenwinkel waar zijn grote liefde werkt. Hij loopt zoveel dat hij ook elke keer weer nieuwe schoenen moet kopen, dus hij blijft maar naar die schoenenwinkel gaan in de hoop dat zij hem uiteindelijk ziet staan. Dat is niet autobiografisch, maar meer om het verhaaltje. Dat deden we op het eerste album ook zo met die verhaaltjes. Op dit album probeer ik wat meer persoonlijke teksten te schrijven, het is een beetje een mix.’

Zo’n persoonlijk nummer is het eerste lied van kant twee: “Lóiseau”. Dat gaat over haar broer. ‘Dat is wel een hele persoonlijke tekst. Het was heel spannend. Dat nummer heb ik in eerste instantie geprobeerd om zelf helemaal in het Frans te schrijven. Maar dat is wel echt moeilijk om een Franse tekst te schrijven die ook nog rijmt als je niet veel Frans spreekt. Dan is het echt wel fijn als er iemand is die de taal er goed beheerst. Dus uiteindelijk heb ik samen met Lou de andere teksten geschreven. De ene keer had ik al een idee, of een Engelse tekst. Soms gingen we er echt samen aan werken en dan puzzelden we samen aan die tekst. Het verschilde per nummer hoe we te werk gingen. Ik krijg ook wel eens van mensen uit Frankrijk te horen dat ze denken dat ik uit België kom, maar er zijn er ook die wel denken dat ik Frans ben.’

Hoe moeilijk is het om zo’n persoonlijke tekst te schrijven als dat lied over je broer? ‘Zelf vind ik dat teksten schrijven in het Engels of Nederlands redelijk makkelijk gaat. Vaak voelt het alsof ik een lijntje heb naar een inspiratiebron, en dan komt het er gewoon uit en staat het snel op papier. Soms dan is het juist weer heel moeilijk. Als je een bepaalde druk voelt, dan gaat het wel wat moeilijker. Dan is het wel iets waarvoor ik wel even moet gaan zitten. Maar daarom was het wel heel erg fijn om samen te werken, want met zijn tweeën heb je meer ideeën dan in je eentje.’

Ondertussen is de band klaar met opbouwen en zijn ze klaar voor een soundcheck. Nou ja, wat daar voor door gaat. Op het kleine podium is het passen en meten, en de jongen die het geluid moet regelen voor winkel, doet het voor het eerst. Hij krijgt nog een hele uitleg, maar dan is de band al lang klaar. Ze zijn wel tevreden zo. Floor maakt zich nog een klein beetje zorgen om hoe ze de ballade zullen spelen. Maar als die zorgen zijn weg genomen, stapt ze gedecideerd het podium op. ‘Hallo wij zijn Fleur wij hebben een nieuw album uit vandaag. Wij spelen vandaag voor het eerst nieuwe nummers!’ De drummer tikt af en “Le Caphranaüm” wordt in gezet.

Fleur gaat de komende maanden door Nederland op tournee om het album te promoten. Onder andere op 27/11 in Effenaar in Eindhoven en 3/12 in Het Beest in Goes. En in het nieuwe jaar op 4/01 Paradiso in Amsterdam en 13/01 in Mezz in Breda. Alle tourdata zijn te vinden op haar website.

FacebookInstagram / Website

Related posts
InstagramLiveRecensies

Paaspop 2023 (Festivaldag 2): Luide zaterdag

De zaterdag van Paaspop had een mooi zonnetje in petto van zodra de deuren van de weide openwaaiden. Het grote festivalterrein stond…
AlbumsRecensies

Fleur - Bouquet Champêtre (★★★½): Chansons met diepgang

Wie een nostalgisch gevoel krijgt bij de Franstalige muziek uit de jaren zestig en zeventig, zit bij de Nederlandse zangeres Floor Henkelman,…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single FLEUR - "Le Capharnaüm"

Enkele leden van de Nederlandse band The Kik uiten hun liefde voor het Franse lied sinds een paar jaar via hun nevenproject…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.