Oscar and the Wolf @ Sportpaleis: Terugkeer naar het paleis

Het waren turbulente maanden voor Max Colombie. In maart kondigde hij aan de hele Europese tour naar aanleiding van zijn derde album The Shimmer uit te stellen omdat hij kampte met mentale problemen, maar vorige zomer volgde, na een rerelease van The Shimmer met vijf nieuwe nummers onder de naam Afterglow, uiteindelijk de grote comeback op Pukkelpop. We zagen hoe Vlaanderens meest excentrieke popster terug openbloeide tot een grootse entertainer en een volle weide een van de beste optredens van het weekend bezorgde. In een nagenoeg uitverkocht Sportpaleis kwam hij dat kunstje overdoen, met een XL-versie van de gevierde festivalshow. Het werd wederom een popshow zoals enkel Max Colombie ze kan brengen en in België enkel in Stromae en Angèle zijn gelijken kent.

MEYY, onze voormalige ‘Grote Beer van Morgen’, trad om acht uur ten dans om een goedgevuld Sportpaleis te laten kennismaken met haar etherische popmuziek. Ze ruilde dit jaar Brussel in voor Londen om haar muzikale droom waar te maken en dat lijkt ook steeds meer te lukken. Haar halfuurtje in het Sportpaleis was alvast de beste show die we haar al zagen geven, want afgaande op zowel vocaal vlak als op dat van performance leek het alsof ze elke dag voor zo’n groot publiek staat. Enkel bij haar cover van The Weeknds “The Hills” had ze wat problemen met haar timing, maar voor de rest was dit echt een puike prestatie. Ze zette de schattigheid van haar muziek ook live perfect neer en toonde dat ze België intussen ontgroeid is. Gelukkig komt ze op 10 december nog eens terug naar dezelfde zaal als voorprogramma van Angèle.

Openen met een van je grootste hits is altijd een risico, maar “Strange Entity” was het gedroomde beginakkoord om de sfeer in het Sportpaleis meteen de hoogte in te jagen. Als een ware superster verscheen Colombie te midden van zijn band tussen rook en dat maakte meteen indruk. Dat was ook nodig, want met “Donnie’s Dream” volgde meteen een minder bekend nummer van de recente plaat. De melodie en de gitaarlijn voelden echter al zo vertrouwd aan dat een gevreesd dipje volledig uitbleef. Sterker nog, met “Something In The Air” dompelde hij ons niet alleen verder onder in die melancholische melodieën van Afterglow, maar tilde hij die sound live met behulp van zijn uitgebreide liveband tot een arenawaardig geluid, terwijl daarbovenop roze confetti over het middenplein dwarrelde.

Ondertussen telt de band zes leden, iets wat je aan elk nummer echt hoort. “James” kon zo na een impressionante vocale prestatie openbreken met een intense outro, die behoorlijk wat pit bracht in de uitvoering en het Sportpaleis van euforie deed barsten. Oudere nummers als “Breathing” en “On Fire” werden nog een stuk dansbaarder en opzwepender gebracht in vergelijking met de reeds aanstekelijke studioversies, waardoor het tempo in de set hoog bleef en de handjes vlot de lucht in gingen. Max Colombie weet na zijn vorige Sportpaleis-passages duidelijk wat hij moet doen om te blijven verrassen en dat deed hij gisteren ook door telkens nieuwe accentjes te steken in zijn songs.

Een setlist samenstellen uit drie albums is geen makkelijke taak, maar het was wel opvallend dat maar acht nummers van zijn recentste project de show haalden, waaronder vier van de vijf nieuwe nummers van op Afterglow. Gelukkig vertegenwoordigden “Call Me When You Leave” en “Your Choice” The Shimmer/Afterglow met verve. Die eerste blonk uit door een echt rustpunt te worden in de show zonder te vervelen, de andere bracht niet alleen Max’ heupen in beweging. Later kregen we met “Nostalgic Bitch” nog een van de betere nummers van die langspeler en was Colombie meer dan ooit in zijn element. Zelfs zonder een catwalk wist hij heel de zaal te bereiken en kreeg hij iedereen vaker uit hun zitje. Tijdens “Ghost Of You” deed hij dat op zijn meest ingetogen manier en verlichtten duizenden gsm-lampjes het wit-zilveren pak.

Naar het einde toe toverde hij nog eens de oude hits uit zijn hoed. “Joaquim” moest aan drama niet inboeten en werd met volle overgave gebracht terwijl vlammen extra warmte boden. “The Game” was de stoerheid zelve en “You’re Mine” behoorde nog steeds tot de absolute publieksfavorieten. Zijn samenwerking met Maceo Plex “All Night” werd er tactisch achter gezet om de clubsfeer te behouden. Het zelfvertrouwen van Colombie bleef – net zoals de goesting van het publiek – alleen maar stijgen en bereikte uiteindelijk in “Princes” zijn hoogtepunt als afsluiter. Een aura van glamour walste door de zaal door de heerlijke rockinvloeden en de mash-up met Doja Cats “Get Into It (Yuh)” en The Weeknds “Starboy”. De warmte nam alleen maar toe bij de bisnummers “Exotic” en “Fever”, die nog steeds een garantie zijn voor echte feestjes. Vooral die laatste vormde een absolute apotheose. We vergeten soms dat Oscar and the Wolf uit eigen land is, want dit blijft van een internationaal torenhoog niveau.

‘Baby I’m a champion, no matter what you say about me’, hoorden we in de finale bij zijn nieuwe hit “Warrior”, tevens de soundtrack van de Rode Duivels voor het WK in Qatar. Colombie is werkelijk een kampioen, die zichzelf keer op keer overtreft als performer. Zijn feilloze optreden op Pukkelpop werd de hemel al in geprezen, maar bij Oscar and the Wolf is de sky al lang de limit niet meer. Max zong elke track alsof zijn leven ervan afhing en kreeg met zijn weergaloze performance de verdienstelijke bijval van bijna 20.000 fans die hij als artiest werkelijk verdient. Max Colombie is gemaakt om in het Sportpaleis te staan en zal dat na gisteren zeker niet de laatste keer gedaan hebben.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Strange Entity
Donnie’s Dream
Something In The Air
James
Dancing Machine
Breathing
On Fire
Call Me When You Leave
Your Choice
Undress
Joaquim
The Game
Nostalgic Bitch
Ghost of You
You’re Mine
All Night (Maceo Plex-nummer)
Princes (met Doja Cats “Get Into It (Yuh) en The Weeknds “Starboy” outro)

Exotic
Fever
Warrior