FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Nova Twins: ‘Wij pushen onszelf echt om het tegendeel te bewijzen’

© CPU – Nathan Dobbelaere

Eens in de zoveel tijd duiken er een aantal acts op die de grondvesten van de gevestigde muziek flink doen schudden. Een voorbeeld van zo’n act is Nova Twins. Het Britse duo, bestaande uit Georgia South en Amy Love, is in geen enkele manier een standaard rockband, maar juist daarom misschien ook een van de boeiendste en meest veelbelovende acts binnen dat genre nu. Het tweetal imponeert al een tijdje met hun stevige rocksound die doordrenkt is in een dikke laag girl power zoals op hun laatste album, Supernovaen mag Bring Me The Horizon en Little Simz tot hun fanbase rekenen. Het is dus niet geheel verrassend dat Nova Twins deze afgelopen zomer op allerlei grote festivalpodia stond, waaronder die van Lowlands en Pukkelpop. Op die laatste mochten wij, een aantal uur voor hun debuut in Kiewit, met de dames praten over hun creatieve proces en het belang van diversiteit in de muziekwereld.

Allereerst, zijn jullie blij om hier op Pukkelpop te zijn?

Amy: Ja, het is echt geweldig. De line-up is fantastisch, dus dit vinden we echt geweldig.

We hebben er echt heel erg veel zin in om het te zien. Jullie hebben net Supernova uitgebracht en gaan veel hiervan spelen. Op welk lied verheugen jullie je het meest om deze zo te spelen? 

Georgia: Ik geniet nu echt van “Choose Your Fighter”. Het is super energiek. Ik hou er echt van om die te spelen, dat is echt heel leuk!
Amy: Ik geniet zelf nu vooral van ons nieuwe arrangement van “Cleopatra”. Dat vind ik echt heel goed. Maar ik geniet ook wel echt van “Choose Your Fighter”, ja.

Wat waren eigenlijk jullie grootste inspiratiebronnen voor dat album? 

Georgia: We schreven Supernova grotendeels tijdens de pandemie, dus ik denk dat de pandemie op een bepaalde manier ook wel inspirerend was. We waren van elkaar gescheiden en er gebeurde zoveel. We werden echt geforceerd om op een andere manier onze muziek te benaderen en een andere werkstijl te hanteren. Het gaf ons tegelijkertijd ook de kans om echt in detail te gaan wat betreft de productie en we konden ook wat meer experimenteren met nieuwe ideeën.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Hoe beïnvloedde die pandemie jullie werkwijze voor Supernova dan precies?

Amy: Met het eerste album schreven we eigenlijk alles samen. We schreven, schreven, schreven en doordat we toen samen waren, konden we het meteen uitproberen en kijken of het werkte. Nu konden we niet echt als een band spelen, dus het gebeurde nu grotendeels virtueel. We stuurden elkaar onze ideeën totdat we het erover eens waren dat dat het perfecte nummer was en totdat we er echt blij mee waren. Het was anders, maar we hebben er ook zoveel van geleerd. Het forceerde ons om onze computers meer te gebruiken en om echt nieuwe kanten van onze muzikaliteit te ontdekken en te kijken hoe ver we daarin konden gaan. Dus ja, het was eigenlijk wel leuk om het op een andere manier te doen. Het derde album zal ook weer anders zijn!

Begrijpelijk! Ik denk dat het ook wel raar is als je een album middenin een pandemie maakt, zo afgezonderd van alles, en diezelfde plaat nu mag spelen op zulke grote festivals.

Amy: (lacht) Ja, dat is heel raar.
Georgia: We hebben ook heel erg veel onze fantasie moeten gebruiken om ons voor te stellen hoe onze nummers zouden klinken op een festival als deze. Dan waren we in de studio en vroegen we ons af hoe het nummer zou klinken in zo’n setting dus is het nu wel fijn dat we het echt kunnen uitproberen. We hebben veel muziek tijdens de lockdowns uitgebracht, dus het feit dat we nu alles op deze festivals mogen spelen: het voelt een beetje als de pay-off (lacht).

Line-ups van grote festivals waren voorheen heel erg wit en heel erg mannelijk en jullie zijn–

AmyGeen van die dingen (lacht).

© CPU – Nathan Dobbelaere

Hoe voelt het dat de line-ups wel steeds wat diverser worden en dat acts zoals Nova Twins nu ook gewoon een plaatsje krijgen op hele grote festivals?

Georgia: Ik vind het heel erg tof om te zien hoe dingen enigszins verbeterd zijn na de pandemie. Voorheen was het echt verschrikkelijk. Niet dat het nu perfect is, want sommige festivals zijn beter dan anderen. Maar het is heel erg mooi om jezelf een soort van terug te zien op een festival en dat mensen in het publiek zich kunnen herkennen in de personen die op het podium staan. Het is dus wel echt leuk om de progressie te zien, ook al gebeurt het wel langzaam.

Vroeger waren er niet echt vrouwelijke rockacts die heel succesvol waren, laat staan met vrouwen van kleur. Het is heel tof dat er nu veel meer van zulke acts zijn en vooral voor jongere generaties. Is dat iets wat jullie zelf ook belangrijk vinden en beseffen?

AmyIk denk eigenlijk dat we het een beetje zien als onze plicht om er te zijn, zeg maar (lacht). Toen wij eerst begonnen met Nova Twins, was het overduidelijk nog totaal niet divers waardoor we echt moeite hadden om mee te komen. We werden niet geaccepteerd in een mannenwereld en vooral niet in de rockmuziek (lacht). Daarom zien we het ook als onze verantwoordelijkheid om onszelf uit te spreken over de behoefte aan diversiteit op grote podia en als onze plicht om ook daadwerkelijk op die podia te staan. Als wij namelijk in ons publiek kijken, zien we zo’n ongelooflijk diverse groep mensen die volledig zichzelf kan zijn. Er zijn hele jonge meiden, maar ook non-binaire mensen bijvoorbeeld, en ze kunnen allemaal zichzelf zijn doordat wij dat ook doen! We willen mensen het gevoel geven dat ze erbij horen en dat ze zich niet zo geïsoleerd voelen. In deze industrie hebben wij ons namelijk heel lang geïsoleerd gevoeld. Gelukkig hadden we elkaar, maar het is fijn dat dingen een beetje verbeteren. Er is een hele lange weg te gaan, maar we blijven pushen, pushen en pushen.

Voelt het inspirerend om dit te kunnen betekenen voor zo’n diverse groep mensen?

Amy: Ja, absoluut. Eerst beseften we het denk ik niet zo. We dachten gewoon: ‘we zijn gewoon een rockband’, maar nu beseffen we wel welke impact we hebben.
Georgia: Elke keer als wij het podium betreden, dan gooien wij echt alles van onszelf erin. Dat is alles wat we ook kunnen doen, of mensen dat nou leuk vinden of niet, dus het is tof dat het bepaalde mensen toch wel van gedachten doet veranderen. Maar wij zijn wel echt van: ‘geniet ervan of–
Amy: ‘–get the fuck out!‘ (lacht).
Georgia: Wij proberen gewoon een hele positieve, veilige omgeving te creëeren!

Het lijkt mij ook wel heel belonend om een nieuw, kritischer publiek zo te kunnen overtuigen door zo jezelf te zijn.

Georgia: Ja, daar zijn festivals gewoon hele geschikte plekken voor. Wanneer je je eigen show geeft, daar komen je eigen fans naar toe, dat is gewoon een soort van familie, onze eigen gemeenschap. Maar op een festival: daar moet je jezelf eigenlijk wel echt een beetje bewijzen. Je moet dan als het ware in vechtmodus gaan en denken dat je al die twijfelaars wel aan kan. Het gevoel dat je dan vervolgens achteraf hebt wanneer je er nieuwe fans bij hebt, dat is echt geweldig. Je moet echt jezelf er volledig in storten en daar kan je mee overtuigen.
Amy: Wij duwen onszelf ook continu tot het uiterste en blijven dat ook doen. We willen zoveel geven aan het publiek. Wij geloven echt in het geven van een show en wij gaan daar niet gewoon staan. Sommige mensen komen er gewoon mee weg om een beetje op het podium te staan, simpelweg omdat het een man is. Dan staat er eentje met een gitaar op het podium gewoon te staan en dan zegt iedereen: ‘oh, dat is briljant!’. Wij komen daar niet mee weg.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Hoe voelt het om te dealen met dat soort hoge verwachtingen door wie jullie zijn? 

Georgia: Ik denk niet per se dat de verwachtingen voor ons zoveel hoger zijn. Ik denk juist dat ze veel lager zijn. Mensen verwachten niets van ons. Ze zien ons en ze denken: ‘wat gaan zij dan doen? Die gaan toch nooit goed zijn?’. Wij willen dat veranderen. Wij willen dat als mensen een vrouw op het podium zien, vooral vrouwen van kleur, dat ze dan denken: ‘oh, dat gaat heel tof zijn!’.
Amy: Ze kijken vaak heel neerbuigend naar ons op een manier van: ‘doe het maar, laat dan maar zien, speel maar’.
Georgia: ‘Het gaat toch wel slecht zijn’. We gaan ze echt van gedachten veranderen!
Amy: Zelfs nu zien we nog steeds hele stomme comments die zeggen dat we niks live spelen. Mensen denken om de een of andere reden dat wij niet live kunnen spelen. Maar we hebben bijvoorbeeld geen backing track, we doen echt alles helemaal zelf op dat podium. Als wij geen vrouwen waren, dan zou dat echt niet gezegd worden. Heel erg veel mannelijke rockbands hebben wel een backing track. Dat is niet erg, dat mag ook, maar er heerst wel een dubbele standaard. Niemand zegt daar wat over, maar omdat wij twee vrouwen zijn met een gitaar, vragen mensen nog steeds af achter welke backing track wij onszelf verstoppen. Wij pushen onszelf echt om het tegendeel te bewijzen. We hebben geen backing tracks, gewoon wat drumsamples en verder niets. Ik zeg dit niet eens om een punt te maken! Het is meer om te laten zien: ‘wij kunnen dit gewoon zelf en wij doen dit ook gewoon zelf’. We hebben al die ondersteuning niet nodig nu. Misschien ooit wel, en dat is dan oké, maar nu is dat niet het geval, dus die kritiek voelt heel ongegrond.

Even wat heel anders, maar een ander groot deel van jullie optredens zijn echt jullie outfits en make-up. Waar halen jullie je inspiratie daarvoor vandaan?

AmyWij zeggen altijd: muziek eerst, dan de rest. Onze muziek inspireert onze outfits en de rest van ons uiterlijk. Hoe meer we groeiden in ons werk, hoe experimenteler wij ook werden op het gebied van mode en make-up en hoe meer we eigenlijk onszelf werden. Op creatief vlak zijn we heel erg DIY: niet alleen muzikaal, maar ook qua mode. Eerst begonnen we met dingen aan elkaar hangen met veiligheidsspelden, nu naaien we heel veel zelf.

Maken jullie veel van die kleding die jullie dragen op het podium zelf?

Amy: Ja, eigenlijk maken we al onze kleding voor optredens zelf, ook voor onze videoclips. We werden er gewoon steeds beter in dus het was van ‘girl, okay’! Eerst viel het echt half uit elkaar, maar nu doen we het heel rap en we houden er echt van. Onze topjes nu zijn bijvoorbeeld ook allebei zelf gemaakt.

Dat is echt heel erg cool dat jullie dat allemaal zelf maken. Ik denk dat dat ook wel iets toevoegt aan de charme van jullie optredens, niet?

Georgia: Ja, wij denken echt wel dat onze outfits aansluiten op onze muziek. Het moet voor ons gewoon allemaal gelinkt zijn aan onze muziek.

Dan vraag ik mij toch ook nog wel af: jullie gaan echt helemaal los op dat podium, maar jullie make-up blijft perfect. Wat is het geheim? 

Georgia: Heel. Erg. Veel. Poeder.
Amy: Ik zou dit absoluut niet aanraden. Dit kan allemaal niet goed zijn voor je huid (lacht). 

Wie Nova Twins gemist heeft op Pukkelpop, kan dit najaar terecht in Trix op 1 november. Op 23 maart staat het duo in de Brusselse Botanique

Instagram / Facebook

256 posts

About author
nederlandser dan ik krijg je het niet
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Rock Werchter 2023 (Festivaldag 4): Muzikale hoogmis

Aan alle mooie festivals komt een einde, en zo ook aan Rock Werchter in 2023. Na eerdere leuke dagen in het kader…
InstagramLiveRecensies

Paaspop 2023 (Festivaldag 2): Luide zaterdag

De zaterdag van Paaspop had een mooi zonnetje in petto van zodra de deuren van de weide openwaaiden. Het grote festivalterrein stond…
LiveRecensies

Nova Twins @ Botanique (Orangerie): Urgente vechtersbazen

Zou Nova Twins het woord ‘rust’ in hun woordenboek hebben staan? Wij hebben er althans onze twijfels over! Het powerduo uit het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.