Nova Twins wist ons de afgelopen tijd te verrassen met enkele bitsige en bombastische singles. Het was de aanloop naar hun tweede album Supernova dat we nu volledig mogen horen. Uit het debuutalbum van het Britse powerduo volgden twee jaar geleden heel wat positieve reacties en interessante samenwerkingen met onder andere Bring Me The Horizon. Amy Love en Georgia South noemen hun tweede album zelf ‘een nieuw tijdperk’. De badass sound van het debuutalbum zit er nog in, maar ze is nu nóg intenser, wraakzuchtiger en rockiger.
Supernova start met “Power (Intro)” en die titel zegt zoals te verwachten al genoeg. Een minuutlang word je hier met steeds snellere rockinstrumenten en horrorachtige ‘lalala’s’ gewaarschuwd voor wat komen zal. Op het einde hoor je iets wat lijkt op een blikseminslag: deze introsong is Nova Twins’ afkondiging van een halfuur lang donderend onweer met code bloedrood.
Singles “Antagonist” en “Cleopatra” winden er vervolgens inderdaad geen doekjes om met een razend tempo, grauwe gitaren en in die laatste ook invloeden van de nineties r&b van Destiny’s Child. De heldere stem van Amy Love klinkt nog redelijk lief bij de zangstukken, maar van haar raps en geschreeuw in de strofes word je gewoon bang. De teksten klinken namelijk ook nog eens extreem wraakzuchtig. Je kan je haast niet voorstellen hoe het onweer in deze plaat verder kan blijven escaleren.
Supernova maakt duidelijk dat Nova Twins zich geen regels oplegt. Ze voelen geen nood om zich in aanstekelijke popdeuntjes te wringen, ze gaan gewoon. Dat gevoel hoor je sterk in het intimiderende “Fire & Ice”. Het is daarnaast een van de vele nummers waarbij in de outro alle knoppen opengedraaid worden en daarna alles samen op de maat stopt. Het volgende nummer begint dan meestal relatief stil en opbouwend, maar dat blijkt slechts een stilte voor de storm. Het duurt telkens niet lang voor er weer bloederige bedreigingen en girlpowerstatements naar je oren gesmeten worden op het geluid van ontploffende gitaren en drums.
De nummers hebben allemaal een gelijkaardig scheurend en bombastisch recept. Soms wijkt Nova Twins daar lichtjes vanaf, maar dat leidt niet tot eenzelfde delicieus niveau. In “A Dark Place For Somewhere Beautiful” ligt het tempo een tikkeltje lager en wordt de rap achterwege gelaten, maar het nummer is daardoor minder eigenzinnig en interessant. De danceintro in “Choose Your Fighter” klinkt ook eerst afwisselend, maar vindt verder in het lied zijn weg niet.
Dat Supernova aanvoelt als een intense onweersbui, wil niet zeggen dat de plaat enkel bruut en rauw is; er zit ook leuk detailwerk in. Op “Cleopatra” hoor je op het einde bijvoorbeeld een subtiel Egyptisch gitaardeuntje en bij “Sleep Paralysis” klingelt een slaapmobiel op de achtergrond. Die laatste is trouwens een nummer dat even hard verrast als eerder uitgebrachte nummers zoals “K.M.B.”. Naast de gewoonlijke boosheid bevat “Sleep Paralysis” iets kwetsbaars dat heerlijk past bij de haperende gitaren.
In Supernova trekt Nova Twins de energie van hun singles onverslagen door. Het duo stormt binnen met een halfuur aan onheilspellende nummers zonder ooit een echte adempauze, maar toch voelt het niet té aan. Nova Twins heeft een kwaliteitsvol recept voor punkrap ontdekt en speelt dat op deze plaat mooi uit. Een minpuntje is dat we naast “Sleep Paralysis” geen nummers ontdekten die zo verrassend klonken als de singles die ons benieuwd kregen naar Supernova. Dat is dan weer het risico van het publiek op voorhand warm te maken met de beste nummers.
In november kan je Nova Twins live aan het werk zien. Op 1 november staan ze in Trix, op 3 november in Melkweg en op 4 november in De Helling.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
