Hun eerste optreden gaven spitsbroeders Gregory Frateur en Nicolas Rombouts in Recyclart 2003. Dat betekende toen ook meteen het ontstaan van Dez Mona. De groepsnaam verwijst naar ‘Desdemona’, een personage uit een toneelstuk van Shakespeare. Het is dus wel duidelijk dat Dez Mona altijd iets speciaals uit de mouw weet te schudden. Zo werd hun eerste album opgenomen in de Protestantse Kerk van Antwerpen en gooiden ze reeds de boeg om tot opera, verzegeld met een liederencyclus. Vrijwel elke nieuwe plaat heeft iets wat de voorganger niet had. Ze zouden kunnen omschreven worden als een souvenir van Nina Simone en Antony & The Johnsons.
Het duo gaat al twee decennia mee binnen ons Belgische muzieklandschap en stelde ons eigenlijk nog nooit teleur. Met hun albums Saga en Lucy overbrugde het duo de kloof tussen pop en klassieke muziek. Door het wonderbaarlijke Hilfe Kommt, met daarop de tophit “Carry On”, werd de luisteraar voor een raadsel gesteld, waarbij werd getwijfeld of je luisterde naar een vrouwen- of mannenstem. Het is trouwens toch echt een mannenstem.
De band heeft dus zeker al een mooie carrière achter de rug, maar Loose Ends is de ultieme toevoeging aan hun discografie. Steunend op een combinatie van donkere ballades en pop, wordt in Loose Ends hoekige funk afgewisseld met opwekkende discopop. Ze traden uit hun comfortzone en experimenteerden tot een nieuwe sound. Gregory Frateur benadrukt graag de genderneutraliteit in zijn teksten. Je mag dus zelf beslissen wie de ‘me’ en ‘you’ is; een privilege. Inhoudelijk wijst het album op alle facetten van liefde en lust. “The Power” wordt opgeschreven als een ode aan het libido. Je vindt er de ups en downs weer van een relatie. Aantrekkingskracht, bedrog en teleurstelling maken deel uit van deze powerplay.
Dez Mona bevindt zich in een uitbreiding. De nieuwkomer, drummer Karel De Backer, voegt een pittige energie toe. Zo blijkt dat bij het openingsnummer “Wicked”, dat al eerder verscheen, meteen de nadruk ligt op ritme. Het roept invloeden op van Arctic Monkeys. Vibrato op z’n Bowies, onmisbare gitaarsolo’s en een goede sfeerzetter. “The One” is elektronisch, pathetiek en bevreemden, het perfecte nummer voor op de dansvloer, maar de melancholie blijft aanwezig.
Met “Cops In Love” nemen ze een wending naar beneden. Het blijft niet na, het is te langdradig. Jammer, want het begint nochtans met goede hoop. Een zachte intro en zwoele stem, maar dat is het ook. Dit bijna vier minuten durende nummer is een langgerekte schreeuw om hoop in donkere tijden. Gelukkig hebben we “Dynamite”, met een een intro à la Tame Impala. Ze reiken op die manier naar de psychedelische randen van de muziek en nemen je mee op een emotionele rollercoaster, waarbij reverb op de voorgrond staat.
Dez Mona slaagt er weer in om vriend en vijand een stapje voor te zijn. Alle facetten van liefde en lust komen aan bod. Live gaan ze ‘back to basics’, maar zonder het herkenbare verliezen en met Loose Ends heeft Dez Mona hun pad uitgebreid en de perfecte soundtrack voor je ‘electric nights’ gecreëerd.
Bij dit album hoort een release tour die onder meer halt houdt in Ancienne Belgique – 19/10, Handelsbeurs – 29/10, Wilde Westen – 04/11 en De Roma – 16/11.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
