LiveRecensies

Jan Verstraeten @ Trix (Bar): Angstaanjagend goeie afbraakwerken

© Murielle Scherre

Soms heb je van die complete artiesten die niet alleen op plaat maar ook op een podium honderd procent hun ding doen en ermee wegkomen. Jan Verstraeten is zo iemand. De visuele kunstenaar die muzikant werd, nam iedereen in Trix mee in zijn wereld waar al het roze dat je zag de torment toch niet altijd kon verbloemen. 

‘Zouden dat zussen zijn?’ roept er iemand op een dood moment. Er zitten inderdaad zussen in voorprogramma Uma Chine: frontvrouw Nele De Gussem (BRNS, Future Old People Are Wizards) werd bijgestaan door twee steengoede zingende zussen. Met z’n drieën brengen ze rustige pop met jazzinvloeden in een halflege Trix Bar. Samenzang is de hoofdzaak, de gitaar in het juiste ritme meespelen met vooraf opgenomen drums, is bijzaak. Hun set wordt tegen het einde gelukkig iets gevarieerder met meer tempo en zelfs wat live percussie. Uma Chine kan dan toch nog iets meer dan enkel perfect samenzingen.

Jan Verstraeten maakt meteen komaf met de kabbelende muziek van voorprogramma Uma Chine. Met opener “Vampire in my Bed” legt hij de lat voor de avond torenhoog. (Spoiler alert: dat niveau zal niet meer zakken!) ‘Love me! Love me!’ schreeuwt hij uit terwijl hij met zijn voet een gat in het podium probeert te bonken. Even later moet ook de microfoonstaander eraan geloven. Het is krap op het podium van de Trix Bar. Het roze gordijn achteraan het podium is net te breed. Gelukkig neemt de band niet veel plaats in: een drummer, een bassist en drie strijkers. Verstraeten krijgt alle ruimte om zich volledig te smijten.

Hoewel de zanger af en toe zijn roze (welke kleur anders?) gitaar erbij neemt, blijven de meeste liedjes stevig overeind met enkel en alleen strijkers, bas en drums. Het geeft zijn muziek dat filmisch gevoel. Een lied dat de visuele artiest solo brengt op een orgeltje, maakt de zaal dan weer volledig stil. Zo stil zelfs, dat je Verstraeten naar adem kan horen happen. De rest van de band valt op het einde in en doet het nummer ontsporen in een ware duiveluitdrijving. Wat een krachttoer! Even later probeert de zanger het opnieuw in z’n eentje met een cover van Moby’s “Natural Blues”, maar dit keer weet hij niet te boeien. Niet omwille van de authentieke zang, de sterkmaker van deze cover, maar wel omwille van het te eenvoudig gitaargeluid.

De ingetogen soloslims vallen weg tijdens de tweede helft van de set. “Violent Disco” maakt de heupen los en doet ons allemaal glimlachen. Verstraeten smijt zich volledig en komt angstaanjagend dicht bij de rand van het lage podium tijdens “Bad Bad Love”. De strijkers doen het geheel nog extra scary klinken. Zelfs de immer vrolijke Britney Spears krijgt een rauw kantje tijdens een cover van “Baby One More Time”.

De avond wordt afgesloten met de twee meest recente singles van Verstraeten: “Gone Gone Gone” zet de strijkers nog extra in de verf en “Goodbye World” wordt het pronkstuk van de avond qua omkadering: confetti als verrassing en de mascotte-pop die het publiek in wordt gegooid. En dan niet te vergeten de lange uithaal van Jan Verstraeten waarmee hij de laatste onverschillige zielen voor hem weet te winnen.

Een publiek dat overigens meermaals bedankt wordt door de zanger, die oprecht aangedaan is van alle liefde die hij terugkrijgt. De glimlach van onder z’n Mickey Mouse pet is oprecht. Voor de bisronde deelt hij dat een journalist recent commentaar gaf op het kitschgehalte in zijn liveshow. ‘Ik heb geprobeerd het compacter te maken vanavond,’ vertelt hij. ‘Wacht ik zal er iemand bijhalen.’ Even later waggelt een gigantische roze teddybeer de Bar binnen. Kitsch ten top en we love it!

Met Jan Verstraeten valt niet te sollen. Hij geeft als toegift de derde cover van de avond, geen muzikaal hoogtepunt, maar wel een verterend beeld om mee naar huis te nemen. Jan Verstraeten balanceerde deze avond in Trix tussen angstaanjagend goed en innemend écht. De band errond, inclusief strijkers, verdienen een groot applaus, maar zijn natuurlijk niets zonder hun dirigent.

Setlist:

Vampire in My Bed
Cry Baby
Flu
Oh My
Natural Blues (Moby cover)
Ice Dreams
Violent Disco
Bad Bad Love (Britney Spears cover)
Gone Gone Gone
Goodbye World

Ready or Not (Fugees cover)

Related posts
LiveRecensies

Tempesst @ Trix (Bar): Met de extra s van smaakvol

Oorspronkelijk opgericht in Australië, maar uiteindelijk al even opererend vanuit Londen komt Tempesst. De band bracht begin maart hun tweede plaat Prisoner of…
InstagramLiveRecensies

Peuk @ Trix (Bar): Smeulende gitaren en rokende versterkers

Peuk en punk. Het lijkt een duo uit een televisieserie voor kinderen, maar in werkelijkheid is het een band en een genre…
LiveRecensies

Pile @ Trix (bar): Groots geluid nét buiten de mainstream

De zaligverklaring van Bostons finest net niet rockband vond gisterenavond plaats in de Trix. Pile, het project rong zanger-gitarist Rick Maguire, kwam…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.