LiveRecensies

James Taylor @ Bozar: Zoals een warm weerzien met een oude schoolvriend

Vorig jaar maakte ons hart een klein sprongetje toen er werd aangekondigd dat James Taylor voor het eerst in acht jaar weer naar België zou komen. Een intieme zaal zoals de Bozar staat op het lijf geschreven van de Amerikaanse singer-songwriter, die veelal uitblinkt in alles dat met warmte en nabijheid te maken heeft.

Taylor wordt ook wel eens de peetvader van de singer-songwriters genoemd, daar hij min of meer de eerste was die dat genre in de mainstream wist te brengen. Toch werd de Amerikaan zelf ook door heel wat anderen beïnvloed, zoals bijvoorbeeld The Beatles en folklegende Woody Guthrie. Op zijn beurt inspireerde Taylor ook George Harrison van The Beatles, die voor zijn song “Something” de openingszin afkeek bij zijn Amerikaanse vriend.

Het is dan ook met die “Something In The Way She Moves” dat Taylor het concert op gang trapte. Dat deed hij helemaal alleen, waarna zijn bandleden ook op het podium verschenen. Van hen is het met name de gitarist die zich al snel liet gelden, want tijdens “Country Road” gaf hij ons al snel een eerste, maar weliswaar korte gitaarsolo. Het was van bij de start al duidelijk dat we op muzikaal vlak zeker aan onze trekken zouden komen. Natuurlijk wilde het oog ook wat, en dat was gisteren ook het geval, want we kregen een degelijke lichtshow, die de intimiteit gelukkig niet doorbrak.

Taylor kan trouwens ook zeer degelijk Frans en dat demonstreerde hij enkele keren, tot groot jolijt van het lachende publiek. Voornamelijk tijdens het eerste deel van dit concert zette Taylor in op spitsvondige bindteksten. Zo noemde hij de elektrische gitaar een grote vooruitgang op de stoomgitaar, al vroeg hij zich daarbij ook af hoeveel paardenkracht zijn gitaar heeft. Het antwoord op zijn vraag werd meteen daarna beantwoord, want tijdens “Steamroller” vlogen de gitaarsolo’s ons om de oren. Het ontaardde zelfs min of meer in een bluesjam, waarvoor Taylor ook nog zijn mondharmonica bovenhaalde.

Voor “Long Ago and Far Away” deed Taylor beroep op de echt moderne technologie. Hij vond namelijk multitracks van dat nummer terug met daarop ook de vocalen van Joni Mitchell en liet die isoleren. Wat volgde was een zeer warme performance, die door Mitchells stem in de harmonie nog tien keer innemender werd. Het haar op onze armen kwam overeind en we waren duidelijk niet alleen, want hier en daar werden de zakdoekjes bovengehaald.

Om tien na negen verdween Taylor voor een eerste keer van het podium en kreeg daarbij natuurlijk het applaus dat hij verdiende. Gelukkig zat het er nog niet op en ook voor een toegift was het nog te vroeg. Taylor deelde zijn shows namelijk op in twee delen, wat slim gezien was. Het publiek kreeg namelijk even de tijd om hun aandacht op andere zaken te vestigen en te ‘corresponderen met elkaar’ zoals de Amerikaan het noemde. Langdradigheid werd op die manier ook wel heel makkelijk vermeden, al denken we wel niet dat dat hier het geval zou zijn geweest zonder pauze. Taylor zelf grapte er ook over, want hij had een gigantisch bord mee met daarop de setlist voor het eerste en tweede deel. Bij het introduceren van “Up on the Roof” van Carole King toonde hij dan ook mooi op zijn bord wanneer dat andere Carole King-nummer zou gaan komen.

Wanneer de singer-songwriter terugkwam, gaf hij ons meteen twee covers in de vorm van “Teach Me Tonight” en “Bittersweet”. De bindteksten en oneliners waren wat korter geworden en brachten dan ook wat meer schwung in de set. Dat kwam vooral doordat hits zoals “Fire and Rain”, “Carolina in My Mind” en “Mexico” elkaar in sneltempo opvolgden. Het applaus werd dan ook iedere keer wat langer en vooral luider. Terwijl het einde langzaam maar zeker in zicht kwam, werd tijdens “Shower The People” een eerste keer door het publiek meegeklapt. Dat dat zo lang op zich liet wachten was echter wel logisch, want slechts weinig James Taylor-nummers lenen zich daartoe. Na “Your Smiling Face” kregen Taylor en zijn band een staande ovatie, waarna er verder werd geklapt tot de mannen enkele minuten later weer op het podium verschenen.

Taylor opende zijn toegift met “You’ve Got A Friend” en zo kregen we het tweede en tevens ook laatste Carole King-nummer, waar het publiek duidelijk op had gewacht. Bij het horen van de eerste noten gingen de handen al snel weer op elkaar. Meezingen was nog niet in grote mate gebeurd, maar met “How Sweet It Is (To Be Loved By You)” was het moment dan eindelijk daar, en dat wist Taylor ook. Van zodra hij de kans kreeg richtte de Amerikaan zijn micro richting het publiek en zo hoorden we hen voor het eerst en voor het laatst meezingen. “Song for You Far Away” was de kers op de taart en wanneer ook dat nummer eindigde, kreeg Taylor nog een laatste staande ovatie. Hij bedankte de fans nog eens en signeerde nog enkele platenhoezen van mensen op de eerste rijen, waarna hij in de coulissen verdween.

“You’ve Got A Friend” is misschien ook wel de beste manier waarop we deze avond kunnen beschrijven. Het concert voelde aan als een blij weerzien met een vriend die we al een tijdje niet meer gezien hebbben. Taylor straalde zoals altijd warmte uit en in een knusse zaal zoals Bozar komt dat nog simpelweg nog beter tot zijn recht. Ook zijn kwieke bindteksten zorgden voor een aangename interactie met het publiek. Kortom: een zeer geslaagde avond.

Wie James Taylor dit jaar nog live aan het werk wil zien kan daarvoor op 5 oktober naar AFAS Live in Amsterdam. Ook de Belgische fans krijgen de kans om Taylor nog eens live te zien, want op 11 november staat hij in de Koninging Elisabethzaal in Antwerpen.

Facebook / Instagram / Twitter

Something In The Way She Moves
Country Road
Walking Man
(I’ve Got to) Stop Thinking About That
Sweet Baby James
Millworker
Never Die Young
Steamroller
Copperline
Long Ago and Far Away
Up on the Roof (Carole King cover)

Teach Me Tonight (Dinah Washington cover)
Bittersweet (John Sheldon cover)
Don’t Let Me Be Lonely Tonight
Fire and Rain
Carolina in My Mind
Mexico
Shower the People
Your Smiling Face

You’ve Got a Friend (Carole King cover)
How Sweet It Is (To Be Loved by You) (Marvin Gaye cover)
Song for You Far Away

431 posts

About author
Ik moet dagelijks 'ok boomer' aanhoren
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Asaf Avidan @ Bozar: Een stem die een zaal kan vullen

Het is al meer dan tien jaar geleden dat “One Day / Reckoning Song (Wankelmut Rmx)” verscheen. De remix van “Reckoning Song”…
LiveRecensies

Elvis Costello & Steve Nieve @ Bozar: Muzikaal kameraadschap

Er zijn maar weinig dingen op de wereld die zo onafscheidelijk zijn als Elvis Costello en zijn muzikale rechterhand Steve Nieve. Nieve…
LiveRecensies

Nils Frahm ‘Music For Brussels’ @ Nuits Sonores (Bozar): Als vergenoegde vogels

Nuits Sonores bewondert cultuur en activisme en biedt al voor zijn vijfde editie het podium aan beide uitingen van emoties. Ook de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.