AlbumsFeatured albumsRecensies

Dans Dans – 6 (★★★★): Spontane uitbarsting van kwaliteit

Een mens moet het niet altijd moeilijker maken dan het is. 6 is het zesde album van Dans Dans en bestaat uit zes nummers. Voor een groep waarvan de muziek moeilijk onder één noemer te brengen is, klinkt dit ironisch genoeg heel eenduidig en concreet. Maar ergens is het ook een statement: vermoei jezelf niet door hun geluid te willen definiëren als een mogelijke samenstelling van rock, jazz, ambient en meer, ze zijn gewoon Dans Dans. Deze resolute identiteit zien we ook op de fraai vormgegeven cover van de plaat, waarop grote rode letters het paarse canvas vullen. Dans Dans is vooral zijn eigenwijze zelf, ondertussen al tien jaar een unieke stem in het Belgische muzieklandschap.

Het trio beschouwt zichzelf in de eerste plaats als een liveband en die filosofie trekken ze ook door op hun albums. 6 is het resultaat van van slechts drie dagen in de studio, van drie vakmannen die de spontaniteit zijn werk laten doen. Zo noemen ze het zelf hun punkalbum: geen overdenken, gewoon back to basics. Net zoals bij de vorige platen kan deze langspeler gezien worden als een momentopname van muzikale interactie. Dit keer is dit nog meer het geval dan anders. Gefrustreerd door geannuleerde en uitgestelde optredens was de nood hoog om hun bedwongen energie vrij te laten. Vrij snel werd beslist om de studio in te duiken met een vaag idee voor een ep, maar het mocht uiteindelijk ook iets meer zijn.

Het is dus allemaal minder strak geregisseerd dan bij voorganger Zink. De gitaar van Bert Dockx voelt zich duidelijk vrij en klinkt ongeremd, maar beheerst. Het ene moment breekt het wijsje van Beethovens “Ode an die Freude” door en zien we in de verte al witte vredesduiven fladderen, een moment later worden die weer weggejaagd door enkele welgemikte uithalen. Er kunnen al eens rare bokkensprongen gebeuren in het hoofd ’s nachts, ook tijdens deze “Droom”. Dat meer door rock geïnspireerde spel komt hier vaker terug en maakt van dit album hun meest potige. Onder het motto ‘we hebben ons lang genoeg moeten inhouden, laat de remmen nu maar los’, gaat het er soms stevig aan toe. Ook tijdens het op hol geslagen “Coyote” en het broeierige “Cascade” halen de gitaar en Steven Cassiers op drums venijnig uit. Die hoekige rockintermezzo’s zijn op zich minder boeiend, maar zorgen wel voor een aangename crunchy textuur op dit album.

Maar Dans Dans laat nooit eenzijdigheid toe, ook nu niet. Binnen één compositie kan de sfeer snel omslaan. Uitbarstingen waaien uit, verstilde momenten worden dreigend. In tegenstelling tot bij Flying Horseman, wellicht het bekendste project van Dockx, wordt hier niet gezongen. Dat missen we niet, de gitaar van Dockx is sowieso veel boeiender dan zijn stem, maar zijn verhalende speelstijl maakt tekst gewoon helemaal overbodig. De setting wordt met enkele noten gecreëerd, al snel wanen we ons personages in hun doordacht opgebouwde en gelaagde wereld. Niet zelden is de zon dan al achter de horizon verdwenen. Tijdens “Palm” leidt het onverschrokken trio ons door het Wilde Westen, de spanning kruipt onder de huid door de bas van Frederic Lyenn Jacques; tijdens “Cascade” voelen we de hete adem in onze nek terwijl we de stad willen ontvluchten.

Vanaf opener “Wolk”, dat Bolero-gewijs langzaam openbloeit via repetitieve bas en drums en waarop Dockx zijn gitaarmotiefje alle vrijheid laat, tot afsluiter “Schaduw”, dat ingetogen begint maar door Cassiers’ percussie koortsig eindigt, klinkt alles heel filmisch. Geen gladde, berekende Hollywoodstijl, maar eerder film noir in de wereld van de nerveuzere nouvelle vague. Het geeft hun wisselende gemoedstoestanden des te duidelijker weer. Die neigen soms naar het donkere, maar speelse psychedelische elementen brengen het licht weer terug. Vooral naar het einde toe krijgen de nummers meer ruimte en horen we Dans Dans in ambient modus. Zo vinden wij ze nog steeds het op hun best, wanneer de glasheldere en subtiele snaarberoeringen de ruimte krijgen om te glinsteren. Deze afwisseling met meer uptempo werk zorgt voor een evenwichtig eindresultaat, en doet alvast de honger naar hun aankomende optredens groeien.

Gelukkig touren ze dit najaar in België en Nederland, data en info te vinden op hun website. Het zal de moeite zijn, neem dat maar gerust van ons aan.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Ottla - "Jardin"

Ottla heeft in 2019 al een knappe plaat op band gezet die ook werd gedoopt met de naam Ottla. Hier zijn dit jaar…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe singles Ottla - "Droomvogel" & "Espejo"

Ottla is het jazzkwartet van Bert Dockx, Thomas Jillings, Louis Evrard en Gerben Brys. Laten we eerlijk zijn, het is geen eenvoudige…
2023FeaturesInstagramUitgelicht

Het elftal van 2023 volgens verschillende Belgische artiesten

We hebben jullie de afgelopen weken overrompeld met onze lijstjes. Hoog tijd dus om eens wat andere mensen aan het woord te…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.