Hoeveel aanwezigen zouden de Canadese janglerock van Kiwi Jr. kennen door de Popcast van Stijn Van de Voorde? Eind 2020 kon de radiomaker het moeilijk verkroppen dat de transformatie tot pseudopunkrocker van Machine Gun Kelly wel ‘Catch of the Day’ werd op Studio Brussel, maar een jonge band als Kiwi Jr. die kans niet kreeg. Wekenlang bleef het item terugkomen. Alsof het lot ermee gemoeid was, streken beide artiesten vanavond neer op Brusselse bodem. Machine Gun Kelly bouwde zijn luchtkastelen in Paleis 12, Kiwi Jr. stond voor een niet volledig volgelopen Witloof Bar in de Botanique.
De aanwezigen moesten wel geduld uitoefenen. Eerst werd de show een halfuur verlaat, waarna de band ook nog eens een kwartier extra op zich liet wachten. Dat er wat nervositeit in de zaal hing, bewees de merchandisetafel waar slechts twee t-shirts, een plaat en een cd in alle haast opgegooid waren. De band had net aan de lijve ondervonden wat elke rechtgeaarde Belg al langer weet: op het spitsuur Brussel proberen binnenrijden, is een onbegonnen zaak. “Waiting in Line” werd op het einde van de set omgedoopt tot een ode aan het Belgische verkeersnet.
De muziek dan. Openen deed Kiwi Jr. met haar meest frivole nummers. Het zeer aangename “Unspeakable Things” en “Guilty Party” presenteerden zich als twee nazomerbriesjes. Het duo heeft dan wel geen giftige angel, maar het slaagde er wel in om de zaal vanaf de eerste noten te doen knikkebollen. Knikken van de zenuwen deden de knieën van frontman Jeremy Gaudet, een jongere en levendiger uitziende versie van Steve Jobs, ook. We zullen het aan de chaotische voorbereiding wijten, maar de groep leek ondanks de vertraging nog niet helemaal klaar om het beste van zichzelf te geven. Tussen de nummers door moest de band nog het nodige afstemmen, de zanger zong meermaals naast zijn microfoon en de gehakkelde Franse bindteksten gingen volledig verloren.
Wie goed oplette, hoorde van bij het begin wel al een hele hoop sterk materiaal. “Salary Man” is één van de weinige nummers waar Kiwi Jr. wat meer tijd neemt om op haar doel af te stormen en “Night Vision” straalt de gelukzaligheid uit die je op een woensdagavond nodig hebt om de rest van de werkweek door te komen. Het was uiteindelijk het publiek die de band erdoor sleurde. Tijdens “Murder in the Cathedral”, ook op plaat een dijk van een song, liet de zaal meermaals van zich horen. Eindelijk kon er een gulle lach vanaf bij de zanger.
Wat volgde, werd met meer zelfzekerheid gespeeld. “Parasite II” bewandelde perfect de lijn tussen ‘clever’ en ‘aanstekelijk’, “Cooler Returns” was als een ontploffende broek vol goesting en “Waiting in Line” bewees nogmaals waarom de band ook een breed radiopotentieel heeft. Afsluiten deed de groep ontspannen met het oudere “Wicked Witches”. De balans in het kleine universum van band en publiek was weer volledig in evenwicht.
Kiwi Jr. is een extreem sympathieke band die zelf ook vooral plezier probeert te halen uit wat ze doen. In de nummers van de meest recente plaat Chopper ontwarren we minder sluipend venijn dan in eerder werk, maar dat de groep in alle luwte toch al een stevige set fijne nummers bij elkaar geschreven heeft, valt moeilijk te ontkennen. We hebben geen spijt dat we Machine Gun Kelly hiervoor gemist hebben.
