Wie naar Sex Education keek, hoorde hoogstwaarschijnlijk al wel eens muziek van Ezra Furman passeren. De Amerikaanse muzikante schreef namelijk de soundtrack voor het eerste seizoen van de Netflixserie. Furman is echter geen recente naam in het muzikale landschap. Haar carrière begon al in 2006, toen ze zanger en gitarist was bij Ezra Furman & The Harpoons. Na drie goed ontvangen albums begon ze in 2012 aan een solocarrière, maar behield ze wel haar kenmerkende sound die een mix van indiefolk en punkrock was. Ondertussen bracht ze al vier soloplaten uit. All of Us Flames is dus haar vijfde album en voltooit bovendien de trilogie die verder ook Transangelic Exodus uit 2018 en Twelve Nudes uit 2019 omvat.
All of Us Flames gaat over de strijd en triomfen van minderheden. In het bijzonder richt Furman zich tot de Joodse en de queergemeenschap, gemeenschappen waartoe ze zelf ook behoort. De Amerikaanse artieste is namelijk Joodse en identificeerde zich daarnaast lang als non-binair. Uiteindelijk kwam ze in april 2021 naar buiten als transvrouw. Daardoor heeft ze zich op meerdere vlakken een buitenbeentje gevoeld, wat haar bijgevolg eenzaam maakte. Later kwam ze tot het besef dat ze helemaal niet alleen is, maar dat er meer mensen zoals haar zijn. Op haar nieuwste langspeler bezingt de Amerikaanse de strijd die mensen zoals haar moeten aangaan en brengt op die manier een krachtig en urgent verhaal dat het individuele overstijgt.
Door het beladen thema van het album verwondert het niet dat de boodschap prevaleert boven het muzikale aspect. Furmans rauwe en bij momenten zelfs dreigende stem krijgt dan ook de hoofdrol toebedeeld. Vaak wordt haar zanglijn ondersteund door simpele, repetitieve melodieën die zich op de achtergrond houden, maar tegelijkertijd ook de urgentie in haar stem bijstaan. Dat is bijvoorbeeld zo op “Throne”, waarop Furman het bestaansrecht van minderheden opeist. Het nummer begint met een simpele cadans die lijkt aan te zwellen, maar tijdens het refrein overgaat in een zweverig en sinister deuntje dat het lied van veel grandeur voorziet. Op die manier wordt de zang versterkt door de instrumentatie, waardoor je de tekst niet eens hoeft te verstaan om de kracht van de boodschap te bevatten.
Vooral in het eerste deel van All of Us Flames komt de urgentie van de thematiek sterk naar voren in de krachtdadigheid van de singles. Ze lijken vaak op te bouwen naar een energieke ontploffing. Nochtans blijft die vaak uit, maar verrassend genoeg maakt dat de nummers niet minder doeltreffend. In de plaats komt meestal een harmonisch samenspel van zang en instrumentatie, zoals op “Book Of Our Names” of “Point Me Toward The Real”. De liedjes beginnen vrij eenvoudig en nemen aan intensiteit toe, maar blijven toch vrij ingetogen waardoor het nooit echt tot een uitbarsting komt. Die eerste is een soort protestsong tegen de onderdrukking en uitsluiting waar minderheden mee te maken krijgen en waar ze ook zelf als Joodse transvrouw mee geconfronteerd werd. Ze zingt het als een soort mantra en je zou dan ook verwachten dat het uiteindelijk wel zou ontploffen, maar dat gebeurt dus niet. Desondanks zorgen enkele donkere uithalen van Furman ervoor dat “Book Of Our Names” zijn doel niet mist. “Point Me Toward The Real” gaat dan weer over liefde en zorgzaamheid. Tijdens het refrein doen blazers en een achtergrondkoor onopvallend hun intrede. Op die manier krijgt het lied extra karakter en is het een voorbeeld van hoe de singles op All of Us Flames hard kunnen binnenkomen zonder krachtige explosies.
Heel af en toe komt het echter wel tot een uitbarsting. De energetische piek van All of Us Flames zit meer bepaald in “Forever In Sunset”. Het is een climactisch rocknummer dat duister kalm begint en uiteindelijk resulteert in wanhopige uithalen van de zangeres. Na dit lied lijkt alle spanning uit de plaat verdwenen en heerst er een vrij ontspannen stemming. De serene achtergrondzang en zwoele synths komen meer en meer op de voorgrond en zorgen voor een bijna berustende sfeer. Zo klinken “Poor Girl A Long Way From Heaven” en “I Saw The Truth Undressing” bijvoorbeeld erg bedaard en zelfs vreedzaam, waardoor ze sterk contrasteren met de krachtige songs aan het begin van de plaat. De focus in die nummers ligt dan ook eerder op autobiografische details uit Ezra Furmans eigen leven dan op de collectieve beleving van minderheden.
Op All of Us Flames primeert de boodschap over het muzikale aspect. Toch lijkt ze een mooie balans gevonden te hebben tussen de twee. Zo is de instrumentatie misschien eenvoudig en soms repetitief zodat de aandacht naar de tekst gaat, hij versterkt wel de kracht in haar rauwe en dreigende stem. Naarmate de plaat vordert, neemt de kracht van de singles echter af. Aan het begin klonken die nog urgent en indringend, terwijl ze na een korte climax vervallen in serene en vredige, maar daarom niet minder mooie melodieën.
Op 31 oktober stelt Ezra Furman haar vijfde langspeler voor in de Cactus Club in Brugge.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
