Rock Olmen 2022 (Festivaldag 1): Gezapig opwarmen

Op de line-up van het dorpsfestival Rock Olmen stond heel wat moois. Zowel van eigen Kempische makelij als vanuit andere contreien. De eerste dag van de tweedaagse kwam gemoedelijk op gang, maar werd naarmate de avond viel omgetoverd tot de gezelligste plek om op vrijdagavond te vertoeven. Dat de Kempen en kwaliteit beiden starten met de letter ‘K’, lijkt geen toeval te zijn. De ‘T’ in Kempen is die van ‘techniek’, want hier en daar viel er jammer genoeg wel iets aan te merken op de afstellingen van de instrumenten tijdens de optredens.

Cloudy-Oh @ Main Stage

De eer om deze editie van Rock Olmen op gang te trappen, behoorde toe aan Cloudy-Oh. De bandleden beschrijven hun muziek als ‘escapistische spacepop’. Jammer genoeg vonden de escapistische spacepopfans slechts in kleine getalen de weg naar de Olmense weide bij aanvang van het festival en kwam de set – met nochtans behoorlijk wat danspotentieel – niet geheel tot zijn recht. Cloudy-Oh klonk speels, best wel catchy en met fijn hoekje af, maar past momenteel misschien beter op een klein podium of een tjokvol zaaltje, dan op een groot podium in openlucht. Dat het publiek slechts aan heel rustig tempo wakker werd, werd duidelijk wanneer de frontman een nummer opdroeg aan die ene vrouw die wél in interactie ging met de band. Dat het ietwat geforceerde meezingmomentje op het einde (de bassist hield een bordje omhoog met de tekst op) in het water viel, ondanks enkele moedige individuen, was dan ook niet geheel onverwacht.

Jimmy Diamond @ Main Stage

De programmatoren van Rock Olmen hadden Strand of Oaks niet te pakken gekregen. Dan maar de band die frontman Tim Showalter tijdens zijn Europese tournee ondersteunt: Jimmy Diamond. Dat de Nederlandse band zowel visueel als auditief heel internationaal aanvoelt, had ook het publiek meteen opgemerkt, want vanaf het eerste nummer struinden de geïnteresseerden bij mondjesmaat naar voren. Wanneer frontman Jimmy zich neerzette en de ietwat exotische ‘pedal steel guitar’ bespeelde alsof het niets was, werden ook de eerste op en neer gaande hoofdjes gespot. Bij de tragere nummers in het midden van de set verloren de Olmenaars wat meer de interesse. Al bij al een fijn optreden van een band waar we ongetwijfeld nog van zullen horen.

Moments @ Stoot stage

Tijd voor het hardere werk dan. Op de Stoot Stage worden de liefhebbers van het ruigere duw- en trekwerk op hun wenken bediend. De mannen van Moments kregen de eer om dit podium te openen. De Kempische band kon op heel wat sympathie rekenen van mede-Kempenaren in het publiek en lokte aanvankelijk heel wat geïnteresseerden, al bleven de meesten wel om het optreden vanop een afstandje mee te pikken. Op muzikaal vlak bleef het concert een beetje flirten met de middenmoot, maar dat lag misschien eerder aan het feit dat de gitaren, de stem van zanger Gert-jan Vandervoort en de drums niet perfect op elkaar stonden afgestemd. Dit zorgde ervoor dat vooral de rustigere delen van de nummers wat ineen stuikten en dat is jammer, want je hoort wel dat er heel wat potentieel in zit. Desalniettemin bleef de band het beste van zichzelf geven en na enkele verwoede pogingen, slaagden de mannen er toch min of meer in om het vuur in het publiek aan te wakkeren.

Kids With Buns @ Main Stage

Vanaf de eerste nooit die de zangeres van Kids With Buns liet weerklinken, merkte je dat ook de toeschouwers die de band niet kenden bij aanvang, beseften dat hier iets moois te gebeuren stond. De warme en zoetgevooisde stem van Marie is slechts een van de troeven van de band. Sinds enkele maanden staan de dames niet langer met twee op het podium, maar worden ze bijgestaan door twee mannen met ervaring die drums, toetsen en basgitaar voor hun rekening nemen. Het is vooral de percussie die de aandacht wist te trekken en live een enorme meerwaarde bleek te zijn. Het spelplezier spatte er overduidelijk van af en de prijs voor beste smoelentrekkerij van de dag, ging ongetwijfeld naar gitarist Amber. Zij verloor overigens even haar geduld, wanneer ze haar grootste fan (of eerder meest aangeschoten man op de weide) even terecht wees wanneer die maar door de nummers heen bleef roepen. De set was een eerste fijne kennismaking voor velen, waarbij vooral “Bad Grades” en cover “Hurts” van The Slow Show op bijval konden rekenen.

The Lounge Society @ Stoot Stage

De enige band die niet in het Nederlands kon communiceren met het publiek gisteren, kwam overgevlogen (of gevaren, of wat dan ook) vanuit het Verenigd Koninkrijk. De jongens, want veel lentes hebben ze nog niet meegemaakt, brengen een soort van postpunkmuziek die doet denken aan Talking Heads met toetsen van IDLES. Het weer zat niet mee, want de hemelsluizen gingen zachtjes open en het weinige volk dat de band trok, verplaatste zich naar de tent om de hoek. Enkele diehards bleven staan en kregen gelijk, want The Lounge Society had naast een nerdy outfit en retro zonnebrilletjes ook een uiterst fijne set te bieden vol energieke songs en heerlijke gitaarmuziek.

The Sore Losers @ Main Stage

De hemel klaarde op en de zon besliste om nog maar eens die andere kant van planeet aarde te gaan belichten. De perfecte setting dus voor The Sore Losers om zijn set aan te vangen. De Main Stage stond afgeladen vol en dat zette Jan Staetemans en kompanen ertoe aan om een uiterst strakke set te spelen. Veel ademruimte kreeg Olmen niet, want het ene nummer vloeide moeiteloos over in het andere. Het publiek wist het overigens vijfde optreden (volgens gitarist Cedric Maes althans) op dit festival van de slechte verliezers wel te smaken. “Don’t Know Nothing” zorgde voor het eerste échte meezingmomentje van het festival en met de passage van The Sore Losers was het publiek volledig opgewarmd en klaar voor de twee laatste acts van de avond. Beter laat dan nooit.

Equal Idiots @Stoot Stage

Als Vorst Nationaal platspelen in het voorprogramma van Jack White lukt, dan moet dat in de Kempen een eitje zijn, moeten Pieter en Thibault van Equal Idiots gedacht hebben voor ze de Stoot Stage betraden. Heel het festival zakte af om de band te gaan aanschouwen, was het niet voor de muziek, dan wel om een glimp van de immer sympathieke rossekop op te vangen. Wanneer Thibault vroeg wie er trots is dat ie van de Kempen is, ging het publiek al behoorlijk uit de bol. Gemakkelijke interactie, maar effectief zeker ook. Equal Idiots deed voor even de Olmense Zoo enkele kilometers meer naar het centrum verplaatsen, want wat was dat zeg? Er werd rijkelijk gemosht en wie niet gestagedived had, was niet aanwezig op het concert. Dit allemaal onder toeziend, goedkeurend en aanmoedigend oog van de frontman. Dat menig Olmenaar op zal staan met een whiplash en een blauwe plek of zeven, dat zal ze een worst wezen. Equal Idiots veranderde Rock Olmen even in Punk Olmen en dat er hier en daar technisch iets fout liep, dat is dan ook rock-‘n-roll. Afsluiten deed de band furieus met “Ça plane pour moi” en “Put My Head In The Ground”.

Intergalactic Lovers @ Main Stage

Na de passage van Equal Idiots leek het er even op dat alle energie uit het publiek was gezogen en dat het optreden van Intergalactic Lovers eerder een uitboller zou worden. Dat was zonder frontvrouw Lara Chedraoui gerekend. Ze kreeg iedereen namelijk naar haar hand gezet en je zou niet zeggen dat de band hiervoor twee weken pauze had ingelast. De hits werden warm onthaald en het is vooral “Delay” dat enthousiast meegezongen werd. De nummers van het meest recente album Liquid Love waren nog iets te nieuw voor de Kempenaren en hierbij beslisten enkelen om het toch maar weer over de laatste roddels te hebben in plaats van te genieten van wat voor moois de Main Stage te bieden had. Na bisnummer “Northern Rd.” kon Olmen met een goed gevoel onder de wol kruipen en zich opmaken voor dag twee.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!