Nabeschouwing Rock Werchter 2022: Straffe sets, annuleringen, covers en tieneridolen

Na twee zomers vol zomerbars en parklifes was het afgelopen weekend eindelijk weer zoals vanouds. Geen fris groen gras, maar iets dat op dor en vertrappeld hooi lijkt. Geen pintjes uit een proper glas, maar een weiland bezaaid met duizenden plastic bekertjes. Geen restricties, maar gewoon vier dagen terug voluit knallen. Ja, Rock Werchter was helemaal terug zoals we het ons herinnerden. Nadat we vier dagen lang elk concert van een recensie voorzagen – die vind je onderaan overigens allemaal nog eens terug – moesten we even bekomen, maar na een dagje uitrusten blikken we nu terug op een weekend vol straffe sets, annuleringen, covers en tieneridolen.

Met om en bij de honderd bands op de affiche, 88.000 festivalgangers per dag en meer dan tienduizend vrijwilligers is een festival als Rock Werchter sowieso al een gigantische onderneming. Daar komt vanzelfsprekend veel stress bij kijken, al hing er afgelopen editie extra veel spanning in de lucht. De eerste editie na de coronapandemie kende namelijk alsnog maar één grote headliner: het coronavirus. Het festival werd geteisterd door last-minute annuleringen en onzekerheden. Na een dag lang wattenstaafjes in hun neus duwen, bevestigden James Hetfield en co. pas donderdagavond dat Metallica een dag later effectief zou afsluiten. Ook het lot van zondagafsluiter Red Hot Chili Peppers hing aan zo’n dun zijden draadje, dat de band pas zondagmiddag zijn komst bevestigde.

De grote headliners tekenden uiteindelijk gelukkig allemaal present, al zat de organisatie waarschijnlijk toch nog met regelmaat met de handen in het haar. Een bandlid van Greta Van Fleet testte enkele uren voor aanvang van zijn set bijvoorbeeld positief, waardoor Turnstile van een mooie plaats in The Barn tot subheadliner werd gebombardeerd. Laatstgenoemde stond overigens al enkele plekjes hoger op de affiche, want Sam Fender scheen op het allerlaatste moment nog een keelontsteking te hebben opgelopen op Glastonbury. Met onder meer Clairo en The Regrettes doemden er bij nog twee artiesten twee streepjes op op de coronatest, maar ook in de aanloop naar het festival verloor de affiche met Queens of the Stone Age, Faith No More, Moses Sumney en Poorstacy enkele mooie namen.

Al die annuleringen leverden uiteindelijk wel een record op, want er stonden op vier dagen tijd maar liefst zeventien Belgische bands en artiesten op de affiche. Naast gevestigde waarden als Balthazar en Bazart was er zo bijvoorbeeld ook plaats voor frisse talenten als Charles, The Haunted Youth en ILA. En dan waren er nog de opvallende gasten, zoals Stijn Meuris die samen met Mathieu Terryn en co. Monza-hit “Van God Los” bracht of Whispering Sons-frontvrouw Fenne Kuppens die bij Tin Fingers opdook. Content creator Acid en Kreuner Walter Grootaers maakten van Joosts set dan weer een nog energieker geheel. Mario Goossens stond met zijn project Sloper en als drummer van Bazart als enige artiest twee keer op de affiche.

Ook opvallend was dat de organisatie in 2022 klaarblijkelijk meer dan ooit inzette op de jeugd en zijn idolen. De Main Stage werd op zaterdag bijvoorbeeld omgetoverd tot de droom van menig TikTokkend popliefhebber, met onder andere Eurovisiesongfestivalwinnaars Måneskin, energiebom YUNGBLUD en confettivreters Imagine Dragons. Dat die shows kwalitatief niet altijd even sterk waren, maakte uiteindelijk niet uit: ze hadden stuk voor stuk de volledige weide in hun greep. Of het één iets met het ander te maken heeft, weten we niet, maar wat afgelopen weekend ook opviel was het grote aantal aan covers. Gaande van Twenty One Pilots dat grabbelde in de oeuvres van Elton John (overigens ook gecoverd door Red Hot Chili Peppers) en My Chemical Romance, over Kacey Musgraves die odes bracht aan Fleetwood Mac en Elvis Presley, tot Pearl Jam dat zijn set afsloot met de Neil Young-klassieker “Rockin’ in the Free World”. Of wat dacht je van het ‘gigantische talent’ Owenn, die zelfs nog maar één nummer uitheeft en het overgrote deel van zijn set opvulde met covers? Rock Werchter leek bij momenten wel een tributefestival.

Het was overigens bij die laatste dat iedereen de verdwaalde plensbui van donderdagnamiddag van zich af schreeuwde, want voor het overige kon het festival wel spreken van uitstekende weersomstandigheden. Dat brengt ons wel naadloos bij een andere opvallendheid: het was zelden écht druk in de tenten. Enkel bij First Aid Kit (de Zweedse zusjes speelden middenin die stevige bui), alt-J, Bicep, Disclosure en Michael Kiwanuka moesten de gevreesde rode kruizen worden bovengehaald. Het publiek bleek liever gewoon wat op de weide te chillen en te genieten van het mooie weer en het gezelschap dan zich in een doffe tent te verstoppen en te luisteren naar de muziek. Of stonden er gewoon minder grote namen in de tenten? De reden zal ergens in het midden liggen.

Weinig volk of niet, de strafste sets van Rock Werchter 2022 vonden wel degelijk plaats in de tenten. Phoebe Bridgers, Charlotte Adigéry & Bolis Pupul, alt-J, First Aid Kit, Michael Kiwanuka, Lianne La Havas, girl in red, Bicep… stuk voor stuk bliezen ze ons omver. Als de KluB C op de slotdag niet met technische problemen te kampen kreeg, mochten Modest Mouse en misschien zelfs High Hi zich aan dat rijtje toevoegen. Op de Main Stage waren het dan weer IDLES, Goldband, Bazart, Turnstile en Balthazar die hoge ogen wierpen.

Ook donderdagheadliners Pearl Jam en The War on Drugs, alsook vrijdagafsluiter Metallica speelden uiterst strakke sets, waardoor de volledige weide al snel uit hun handen at. Na het gigantische meezingfeest met The Killers, viel grote afsluiter Red Hot Chili Peppers dan weer wat tegen. De set van Imagine Dragons was dan weer een van de dieptepunten van het weekend, net als de doortochten van rapper Polo G, het beachboycollectief Peach Tree Rascals en het cringe The Record Company.

Andere opmerkelijkheden waren het stuntwerk van de waaghalzen van Twenty One Pilots, gezien drummer Josh Dun uitpakte met enkele salto’s en met drumstel en al besloot te crowdsurfen, waarna frontman Tyler Joseph als klap op de vuurpijl helemaal tot bovenop het gigantische LED-scherm naast de Main Stage klom. En dat zonder beveiliging. Brandon Flowers gunde een Waalse fan dan weer dé ervaring van zijn leven, toen hij bij “For Reasons Unknown” – overigens uitstekend – mocht komen drummen. Goldband-lid Boaz Kok schatte op dag twee de hoogte van de Main Stage fout in en brak bij een sprong zijn hielbeen. Extra pijnlijk: tijdens zijn aftocht, stak een wesp hem ook nog eens in zijn lip. Balthazar-bassist Simon Casier besloot dan weer om zijn haar eraf te laten scheren tijdens “Fever”; van een onverwachtse wending gesproken.

Wat verder nog opviel was dat de bands zo nu en dan wat enthousiaster waren dan het publiek. Dat had soms te maken met de wat gekke positionering van enkele totaal onbekende namen. Zo mocht White Reaper bijvoorbeeld The Slope afsluiten en kreeg Tin Fingers, zonder ooit echt potten te breken, daar ook een mooie spot. Dat heeft veelal te maken met het feit dat Rock Werchter in eerste instantie gebruik maakt van packagedeals. White Reaper fungeert deze tour bijvoorbeeld als voorprogramma van Pearl Jam, waardoor het festival die band dan wegzet op The Slope. Dat zorgt er bijgevolg voor dat er vraagtekens bij het doel van het podium (zijnde: jonge talenten een kans geven) worden gezet. Bij het project van Felix Machtelinckx is het dan vooral weer Live Nation Belgium (mastodont achter Rock Werchter alsook booker van Tin Fingers) dat de band tot vervelens toe pusht.

Waar de sfeer wel altijd optimaal was, was bij The Brewery en tijdens de afterparty op The Hive. Het was duidelijk dat de knaldrang gigantisch groot zat, want ondanks dat er om de zoveel tijd nummers als “Go, Acid!” (van Acid en Joost), “As It Was” (van Harry Styles) of zelfs “Vuurwerk” (van Camille) was het er altijd feest. Ook het feit dat er na een lange dag vol festivalconcerten nog voluit werd gegaan op drum-‘n-bass, getuigt van een overdosis aan energie.

Rock Werchter zette dit jaar daarnaast ook meer in op milieuvriendelijk feesten, want in 2022 kreeg je al voor vijftien (in plaats van twintig) verzamelde bekertjes een drankbon. ‘We Rock Green’ volgens de organisatie, maar de échte reden waarom heel wat – opvallend meer dan vorige jaren – festivalgangers bekertjes verzamelden, was ongetwijfeld de torenhoge bonnenprijs. Als je voor één bonnetje al 3,50 euro moet neertellen, om er dan meteen vier te moeten uitgeven aan een pakje friet stoofvlees (dat is 14 euro!), drie aan een croque monsieur (10,50 euro voor een warme boterham!) of zelfs een halve bon extra voor een beetje bloemsuiker op je wafeltje (en dan 7 euro kwijt was!), dan mag je dat gerust ‘stelen’ noemen. Ongelofelijk duur dus, zo’n weekend Werchter, en dus iets voor de organisatie om volgend jaar te herzien.

Logistiek zat Rock Werchter zoals altijd gelukkig wel weer goed in elkaar, al was er één keertje chaos: toen het begon te regenen op donderdag. Doordat er in The Barn toen geen band speelde, liep die al snel bomvol en werden de deuren gesloten. Vooraan was er plaats te over, achteraan stonden we zoals sardienen in een blik. Een beetje meer crowdcontrol kon dus geen kwaad, of vanaf volgend jaar misschien gewoon een algemene plaats voorzien waar duizenden mensen effectief kunnen gaan schuilen. Dat zou dan ook meteen deel kunnen uitmaken van een nieuw, fris design, want ondertussen gebruikt het festival ook al een aantal jaar dezelfde decors. Dat er daarnaast ook vaak geen minuut tussen het einde van een concert in de KluB C en het begin van eentje in The Barn zit, zorgt er vaak ook wel voor dat we of het begin, of het einde van een set moesten missen. Vijf minuutjes wandelpauze zouden geen overbodige luxe zijn!

Het waren met andere woorden vier dagen vol memorabele momenten. Het voelde heel goed om de heilige weide terug in zijn volle glorie te mogen ervaren, waardoor het net leek alsof de voorbije jaren niet bestonden. Het had in 2022 misschien wat meer voeten in de aarde dan voordien, maar Rock Werchter stond er na twee jaar afwezigheid weer als vanouds. Met de line-up werd voor een groot deel op safe gespeeld, maar hier en daar werd er toch wat buiten de lijntjes gekleurd. Het droeg alleen maar bij aan de gevarieerde affiche met interessante en leuke namen, die bijna allemaal gigantisch enthousiast op het podium stonden. Wij kijken in elk geval nu al uit naar volgend jaar, want dan vindt Rock Werchter 2023 plaats van donderdag 29 juni tot en met zondag 2 juli.

Alle recensies van Rock Werchter 2022 lees je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!