© CPU – Lana Van Nieuwenhuysen
Rare Americans bestaat sinds 2018 als een impulsieve actie van broers James en Jared Priestner. Met wat muzikanten erbij werd dat impulsieve mopje echter snel een succesvolle indieband. Ondertussen dragen de Canadezen drie albums onder de arm en een zestal nummers die de tien miljoen streams op Spotify overschrijden, waarvan “Brittle Bones Nicky” met veertig miljoen het populairste. Hun komende concertreeks in de UK is volledig uitverkocht en afgelopen weekend gaven ze een feestje op de Pinkpopweide, maar gisteren stonden ze gewoon in de foyer van Het Depot en dat gratis en voor niets.
Frontman James bekende tijdens de show dat hij bang was dat er niemand zou opdagen, maar die schrik was nergens voor nodig. Met het openen van de deuren hadden enthousiastelingen hun plaatsjes vooraan al geclaimd en stond er ook een lange rij aan de merchstand. Niet veel later zat de keet vol. De lange smalle foyer van Het Depot was bepakt met een gezellige, opeengepropte bende. Rare Americans baande zich langs vanachter een weg naar het kleine podium. Dat deden ze niet zomaar: in een rijtje achter elkaar bespeelden ze fanfare-instrumenten, ze waren allemaal gekleed in een felblauwe boxbadjas en de gitariste droeg een kikkermuts.
© CPU – Lana Van Nieuwenhuysen
Dat zag er al all over the place uit, maar dan had je het eerste nummer nog niet gehoord. “Hullabaloo” klinkt heel volks, maar bevat ook rock en rap. James Priestner leek wat op een overjaarse puber die zich geen houding wist aan te nemen met zijn grote lijf op dat kleine podium, maar de sfeer zat zo goed dat hij zich geen zorgen moest maken om zijn voorkomen. Meteen grepen jonge fans elkaar springend bij de schouders en bij het tweede nummer zette James een sitdown in gang. Het was duidelijk dat niet enkel Leuvenaars hier eentje kwamen drinken. De hele Belgische fanbase was afgezakt naar Het Depot om los te gaan op Rare Americans.
James is een muzikale, open en spontane man voor wie de rol van frontman als gegoten zit. Een zangtalent, dat is hij echter niet. Hij gebruikte dan ook vooral praatzang en veel van zijn nummers bevatten rap. Het is rap van het Eminemsoort; bits en boos met een vettig Amerikaans accent en het nodige drama aangedikt met gitaren, maar toch meezingbaar. Middenin de show maakte James tijd voor een vraag-antwoordmomentje. Daar kwamen we te weten dat Eminem inderdaad een van zijn favoriete artiesten is, maar ook Arctic Monkeys en daar hoorde je ook invloeden van terug. Er zat, zeker live, namelijk een enorme gejaagdheid in de muziek van Rare Americans die al eens deed denken aan pakweg “Brianstorm” van de iets jongere Arctic Monkeys.
© CPU – Lana Van Nieuwenhuysen
Het aanstekelijke “Baggage” was dan weer heel poppy. James moest er voor het eerst een heel nummer lang echt zingen en dat kwam eerst minder goed over. Uiteindelijk hielpen kracht en inleving hem om de zanglijnen toch te pakken te krijgen. Die kracht en inleving steunden hem ook in “Brittle Bones Nicky”, een nummer met enorm veel tekst en weinig adempauzes dat klonk als een poppenkast op speed. Rare Americans sloot daarna af met “Fuck You World”, opgedragen aan de wereld van de voorbije twee jaar. Een leuk weetje nog, dat een fan tussendoor wist te vertellen: Rare Americans zou in hun gamma welgeteld zeven nummers hebben zonder scheldwoorden.
Rare Americans zijn Canadezen en Slovaken, maar ze voelen zich heel beïnvloed door de Amerikaanse cultuur. Daarom noemen ze zichzelf een coolere en dus zeldzame versie van Amerikanen. En cool en zeldzaam zijn ze zeker. Wie naar Het Depot was gekomen om gezellig iets te drinken met livemuziek op de achtergrond, zal overdonderd geweest zijn door het feestje van deze intense band en zijn fans.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Hullabaloo
Cats, Dogs, & Rats
Walkin’ n’ Talkin’
Milk Man
Gas Mask
Ryan & Dave
Crooked City
Rhythm Kitchen
Baggage
Berlin
Same Boat We Row
Pay Me Back
Moss Park
Balmoral Hotel
Brittle Bones Nicky
Brittle Bones Nicky 2
Fuck You World
