Catchy en elegant, het zijn twee woorden die perfect passen bij Marie-Flore. De Franse zou eerder dit jaar optreden tijdens Les Nuits Botanique, maar moest helaas forfait geven. We houden echter nog een optreden te goed en daar houden we Marie-Flore dan ook aan. De zangeres koos enkele jaren geleden resoluut voor haar moedertaal en wist vooral met “Tout ou rien” een bescheiden hitje bij onze zuiderburen te scoren. Debuutplaat Braquage zette haar op de kaart als de volgende belofte binnen de Franse popscène, maar met Je sais pas si ça va lijkt ze nog een paar versnellingen hoger geschakeld te zijn.
In aanloop naar de release van die tweede langspeler kregen we twee vrij verschillende songs te horen. “Mal barré” ontpopte zich al snel als zomers popliedje dat vooral door het dansbare ritme dat zich al snel in ons hoofd nestelde. Catchy en veelbelovend, ofwel exact wat een eerste single van een album dient te zijn als je alle ogen op jou gericht wilt hebben. Op “Je sais qu’il est tard” lijkt Marie-Flore een ommekeer van minstens 180° te nemen met een rustige ballad die hier en daar ondersteund wordt door wat verrassende geluidjes. We lijken ergens op een godvergeten plek rond te dwalen lang nadat de zon het voor bekeken hield en het is net die sfeer die ervoor zorgt dat we alle aandacht richten op de woorden van Marie-Flore. Slim, want die onderhuidse dreiging zorgt er ook voor dat we alert blijven.
Titeltrack “Je sais pas si ça va” lijkt aanvankelijk een rustig nummer te zijn dat ons voorzichtig introduceert in de wereld van Marie-Flore, maar al gauw blijkt het tegendeel. De song ontpopt zich steeds meer tot een georchestreerd pareltje waarbij we ons al proberen voor te stellen hoe het zou klinken als een volle zaal of festivalweide de woorden ‘je sais pas si ça va’ scandeert. De verrassingen op de plaat zitten heb dan ook meermaals in de grootse arrangementen die de nummers naar een hoger niveau tillen. Zo zorgen de strijkers bijvoorbeeld voor een extra dramatisch effect zonder toe te voegen aan de bestaande clichés. Op “Après vous” is het dan weer de intimiteit die zegeviert en ruimte laat om de woorden te laten doordringen. Het instrumentale minimalisme gaat hand in hand met de eerder aangehaalde elegantie die Marie-Flore typeert.
Ondanks de niet altijd even rooskleurige thema’s die Marie-Flore benoemt op haar plaat, mag er wel gedanst worden. “20 ans” neemt ons halverwege het nummer mee naar de clubs in de jaren 2000. Het resultaat is even wennen, maar stiekem ook gewoon heel lekker. Gelukkig zorgt de herkenbare stem van de artieste voor een rode draad, want verder ligt het nummer mijlenver van de rest. Niet dat er niet meer gedanst mag worden, maar songs als “Moi cœur y va bien” en “Si jamais” liggen toch eerder in de lijn van “”Tout ou rien” dan een soort Milk Inc-actige productie.
Het tempo wordt een heel stuk teruggeschroefd op onder meer “Ça m’arrangerait”. De laidback drums begeleiden ons tijdens het zachtjes van links naar rechts wiegen. Bij momenten voelt het aan alsof we naar een slideshow van onze herinneringen kijken en hier en daar een traantje wegpinken om de jaren die we voor lief namen en de gebeurtenissen waar we iets te weinig aandacht aan besteedden. Afsluiten doet Marie-Flore met “Bientôt”, een song waarbij de eerste woorden vergezeld worden door een zware bastoon die een ietwat onheilspellende sfeer creëert. De plotse effecten op de vocalen van Marie-Flore brengen ons even in de war, maar blijven gelukkig tot een minimum beperkt waardoor het duidelijk om een artistieke keuze gaat. Even lijkt het alsof we afstevenen op een groots refrein, maar dat blijft uit en in plaats daarvan krijgen we een indrukwekkend instrumentaal intermezzo waarna de tekstuele bijdrage van Marie-Flore tot een minimum beperkt wordt.
Of de grote internationale doorbraak om de hoek lonkt met Je sais pas si ça va, durven we niet meteen te zeggen, maar dat Marie-Flore een bijzonder fijn tweede album weet af te leveren des te meer. Hier en daar had het meer kunnen zijn, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de songs die meteen in je gedachten blijven hangen. Andere liedjes blijken dan weer een iets langere groeicurve te doorlopen, maar zijn daarom zeker niet minder sterk. Voorlopig staat er nog geen Belgische show gepland in het tourschema van Marie-Flore, maar we verwachten haar dit najaar wel in een of andere Brusselse concertzaal te spotten.
Facebook / Instagram / website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
