Noga Erez @ Botanique (Orangerie): Van protest naar rap naar rave

Dat het maandag was, wilde niet zeggen dat er geen plaats was voor een feestje. Dat hadden de aanwezigen in de Botanique goed begrepen. Met zowel Magi Merlin als Noga Erez op de affiche kwam er heel wat volk opdagen om de week goed van start te laten gaan. Niet dat hun boodschappen noodzakelijk positief zijn; de dames protesteren namelijk tegen verdoken racisme, de staat en mensen die je misbruiken. Genoeg voedsel voor gedachten, en nog meer voedsel voor goede bars. Nu maar hopen dat deze artiesten ze ook kunnen brengen!

Het voorprogramma van de avond is dus Magi (volgens het internet uitgesproken als Madge-eye) Merlin. De Canadese bracht drie dagen geleden haar eerste ep Gone Girl uit, waarop onder andere de liedjes “Milkweed” en “Pissed Black Girl” staan. Dat laatste liedje schreef ze nadat ze zich realiseerde dat al haar anti-racistische bondgenoten veel conservatiever waren dan ze zichzelf doen geloven. Dat zorgt ervoor dat het hier en daar botste. Gelukkig maar, want in haar nummers bonkt ze samen met beatmaker en groovy bassist Funkywhat nog harder terug.

De hele ep zit naar eigen zeggen vol met zelfvertrouwen en pour, doch dat toch wat uitblijft in de mix. De liedjes klinken wat saai en doordeweeks op de opnames. Live wordt echter het tegendeel bewezen. We liegen niet als we zeggen dat we de hele show lang met open mond stonden te gapen naar het energieke duo. De extreem blije bassist stampt als een uitgelaten raver op het podium en gromt – op de meest positieve manier mogelijk – naar de zangeres wanneer die grave zanglijnen uit haar longen pompt. En dat allemaal terwijl ze een corset aan heeft! Wacht met luisteren: dit is een act om live te zien. Beter nog: om live door te worden omvergeblazen.

Het is niet dat Noga Erez opwarmers nodig zou hebben, maar Magi deed verre van onder. Door de diepe bas doordrenkt gaat het publiek even rusten. We vegen wat zweetzout van het voorhoofd en staan zo weer paraat voor de tweede act van deze avond: de Israëlische Noga Erez. Van de ene krachtpatser naar de andere dus! Deze dame brengt liederen over onderdrukking, klein of groot, en slaat nooit de bal mis in haar teksten. Ze veroverde vorig jaar nog de wereld met haar album KIDS. Op de hoes van die plaat zit ze in een veel te grote kostuumjas. Niet vreemd, want die afbeelding omschrijft samen met de titel het thema van de muziek, namelijk dat volwassenen evenzeer kinderen zijn als de ‘kids’ zelf.

Dit toont ze ook live: als een kind zonder zorgen en grenzen bijt, roept en sneert de dame – of moeten we zeggen de meid? – vol branie van zich af. Niet onterecht, want wat ze te zeggen heeft kan meer dan hard binnenkomen. Het optreden lijkt echter wat kalmpjes te beginnen. Dat is misschien te wijten aan het feit dat het begin het kalmere deel vormt van de set. Gelukkig draait die sfeer om wanneer ze helemaal alleen, zonder al te veel begeleiding, zo hard begint te rappen dat ze wel niet anders kan dan het publiek helemaal meekrijgen. Van daar af aan ging het van protest naar rap, van rap dan nog eens naar rave: heel de avond was één groot feest.

Met uitvoeringen van haar bangers “Cipi” en “Knockout” weet de Israëlische het publiek om te toveren in één grote, springende massa. Iedereen lijkt de teksten te kennen, en giert het telkens weer uit wanneer een nummer tot zijn eind komt. Niet enkel de teksten van haar eigen liedjes worden meegekrijst, ook die van “Industry Baby”, de hit van Jack Harlow en Lil Nas X. De blazers op dat nummer overtuigen ons des te meer van deze meer dan capabele artieste. De dame wil ons bedanken in al onze talen, maar haar performance is al een dankjewel op zich. We gaan met meer energie naar huis dan we mee toekwamen, en dat zegt veel wanneer je de hele show lang hebt staan springen.

Dat deze twee jongedames kunnen spitten zijn we nu wel heel zeker – met bewijs, want iets te dicht bij het podium staande kregen we zelfs enkele druppels op onze wangen. Geen probleem: daar glimlachen we met blinkende oogjes doorheen wanneer er zo’n straffe acts voor onze neus staan. Hun argwaan voor alle onrecht in de wereld wordt gedeeld door iedereen, en zo krijgen we allemaal een stem in hen. Gelukkig werd er nog afgesloten met het vrolijke “NO News on TV”, opdat we ‘niet zo negatief naar huis zouden moeten.’ Meezingen, meeschreeuwen en meetieren is hier dus zeker niet onterecht, en om te eindigen met een quote uit de discografie van Erez zelve: ‘They spit, We swallow!’