Ze is nog maar achttien jaar en heeft maandelijks bijna 25 miljoen maandelijkse luisteraars op Spotify. Elke jonge artiest kan met rede jaloers zijn op de Canadese Tate McRae, want haast niemand doet haar deze breakthrough na. Net voor de coronacrisis wereldwijd losbrak, dropte de zangeres haar monsterhit “you broke me first”. Twee jaar lang hield ze de hype (vooral op TikTok) in leven door zeker de laatste maanden singles te blijven uitbrengen.
Zo kregen we in februari de eerste voorproever van Tates debuutalbum i used to think i could fly te horen. “feel like shit” werd opgevolgd door “shes all i wanna be”, “chaotic” en “what would you do”. Al sinds het begin was er een duidelijke rode draad te bespeuren doorheen haar muziek maar ook het album in z’n geheel schreeuwt ‘BREAK-UP’. Tate McRae maakt geen muziek voor zorgeloze lovebirds en de wereld zal het geweten hebben.
Hoewel het album thematisch vrij monotoon is (naast “chaotic” gaat elk nummer in zekere zin over een stukgelopen relatie), belicht Tate een heleboel verschillende aspecten die bij liefdesverdriet komen kijken. Op nummers als “hate myself” en “shes all i wanna be” zoekt ze het probleem bij zichzelf, terwijl ze op “im so gone” en “whats your problem” de schuld bij haar ex-partner legt. De verschillende perspectieven zijn niet enkel broodnodig om het album boeiend te houden, maar helpen ook verschillende luisteraars om zich in de muziek te herkennen.
Een andere manier waarop Tate McRae compenseert voor het simpele, doorgedreven thema, is met heel diverse productie. We kennen de zangeres vooral van emotionele ballades – en die vind je zeker op het album terug – maar ook poprock passeerde al de revue. Wat we echter niet zagen aankomen, was trap. Al meteen na de intro krijgen we een zomers gitaartje te horen waar al snel de herkenbare snares en hihatrolls aan worden toegevoegd. Het komt uit een dode hoek, en hoewel het genre totaal niet nieuw is (en Tate er ook niet echt iets origineels mee doet) is het verfrissend om haar zo te horen. “dont come back” heeft zeker een sterk hitpotentieel en hetzelfde kan gezegd worden over “whats your problem”.
Het zijn die onverwachte instrumentaties en diverse perspectieven die het album redden van eentonigheid, want bij elke ballade denken we opnieuw ‘dit hebben we al gehoord’. “hate myself”, “feel like shit”, “go away” en “i will say goodnight” missen aan impact en teren echt op een zeker smartlapgehalte. Het is duidelijk dat Tates hart gebroken is, en het is oké om je album ermee te vullen, maar het risico ontstaat dat je nummers te veel op elkaar lijken. i used to think i could fly is gelukkig divers genoeg om die val net te ontwijken, wat ook wel ligt aan de verschillende producers op het album, gaande van Charlie Puth tot FINNEAS.
Het debuutalbum van Tate McRae is er eentje om trots op te zijn. Hoewel ze haar hart nogal uitgebreid uitstort, weet ze dynamisch over te komen door het thema van liefdesverdriet vanuit verschillende hoeken en met diverse genres te bezingen. Het is misschien wat teveel van het goede om i used to think i could fly van begin tot eind te beluisteren, maar dit album bevat enkele geweldige nummers die we maar al te graag aan onze (trieste) playlists toevoegen.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
