@ CPU -Bert Savels
Niet veel bands kunnen zeggen dat ze de pioniers van een bepaald genre zijn of dat ze de ontwikkeling van een bepaalde muziekstijl op hun naam hebben. Het Zweedse Meshuggah kan met trots zeggen dat ze aan de wieg staan van de djent. Een genre dat zich moeilijk laat verklaren, tenzij je een gitaarnerd bent. Djent hoort een onomatopee te zijn, misschien kan dat helpen? De progressieve metalkoningen van Meshuggah deden gisteren de AB aan. Met 35 jaar ervaring op hun conto wisten ze natuurlijk hoe je een perfecte show kan geven. De band liet niets aan het toeval over, net als hun loeiharde muziek, speelden ze een show die tot in de puntjes was uitgewerkt. In alle bescheidenheid en met de hulp van hun beenharde sound deconstrueerden ze de grote zaal van de AB tot puin.
De Zweden hadden Zeal & Ardor meegenomen naar de AB. Deze mochten een al volle zaal openen met hun atypische genremix. ‘Welke twee genres passen nu echt niet bij elkaar’, moest de Amerikaans-Zwitserse Manuel Ganeux gedacht hebben toen hij in 2013 begon aan Zeal & Ardor. Black metal en gospel luidde het antwoord. Het is net die mix die de band zo aanstekelijk maakt. Het mengen van diepe stem van de frontman met scheurende screams resulteert in een vernieuwend metalgeluid, dat allesbehalve vervelend is. Met hun derde album onder de arm – getiteld Zeal & Ardor – mag het mee op tour met Meshuggah. Dat leek een perfecte keuze. Ondanks stemproblemen gaven de Zwitsers een strakke show, die niet misstond naast wat komen zou.
@ CPU – Bert Savels
Tijdens het wachten op het Zweedse kwintet, weerklonken 8-bit versies van bekende metal- en hardrocknummers. Het was alsof Mario in een Graspoplevel terecht was gekomen. Terwijl de dj in de foyer zijn best deed om de beste genreplaten te selecteren aan de hand van honderden cd’s, amuseerde de geluidsman in de zaal zich kennelijk. De laatste minuten voordat Meshuggah begon, liet hij “Careless Whisper” van George Michael door de boxen klinken. Twee artiesten waarvan we niet gedacht hadden ze ooit in dezelfde zin te schrijven.
Dan was het tijd voor het serieuze werk. Het licht ging uit, dreigende bassen drongen zich een weg door de zaal en luidkeels werd de naam van de band gescandeerd. Een enkele schim bewoog op het podium. Ineens, uit het niets, rolde een geluidsmuur van jewelste de zaal door. Vier figuren verschenen in de mist. Achter hen lichtten lijkdoorsnedes op, alsof de geesten van de afgebeelde ongelukkigen terug waren om ons op te jutten. Hoog tussen het decor zat drummer Thomas Haake als een bezetene zijn tuig te beslaan. De man is een machine, nooit zal hij een tel missen, terwijl wat hij uitspookte, haast niet te tellen viel. Met een mathematische precisie speelde hij soms drie ritmes door elkaar. Een normaal mens zou er zes armen, zes benen en drie breinen voor nodig hebben. Haake deed het alleen.
@ CPU -Bert Savels
Die polyritmiek is het handelswaar van de Zweden. Al 35 jaar scheert Meshuggah hogen toppen. Ooit begonnen ze nog bescheiden met de thrashmetal van Contradictions Collapse, maar album na album werden grenzen verlegd, resulterend in unieke epossen als Nothing, ObZen en Destroy, Erase, Improve. Dat grensverleggende, gepaard met een overweldigende livereputatie, maakt dat de heren vandaag een Europese tour kunnen aanvangen langs Europa’s gerenommeerdste clubs. In de AB zorgde het, met de nieuwe plaat Immutable op zak, voor anderhalf uur aan nekbrekende riffs.
Vanaf het dubbele openingssalvo “Broken Cog” en “Light the Shortening Fuse” was de toon meteen gezet. Wat waren die kerels loeihard. Wat waren die kerels goed. Wat waren die kerels professioneel. Het licht, het geluid en de wiskundige precisie waarmee alles minutieus in elkaar klonk: het klopte allemaal. De show bevatte weinig opsmuk, overbodige gestes of ander vertoon. Het was een goed voorbeeld van muzikale subtiliteit, gestage progressie en zorgvuldige dosering en dat allemaal uiterst strak gebracht.
@ CPU – Bert Savels
Als een dwarsliggend machinegeweer vuurde Meshuggah het ene na het andere salvo dwarse polyritmes en beenharde riffs op ons af. De agressiviteit waarmee het dat deed, was beheerst en meeslepend. Tijdens het hele concert waren de pits en crowdsurfers niet weg te denken. Het vakmanschap spatte van de heren af, de ritmesectie zat subliem ineen, gitaarsolo’s klonken buitenaards en het publiek dat luisterde geconcentreerd alsof ze niets anders gewoon waren. Je was al snel overdonderd door het livegeweld van Meshuggah. Mee headbangen bleek een daad van opperste concentratie. Op die manier bracht het je dichter bij de muziek en muzikant.
Wanneer een nummer ten einde kwam, volgde de ontlading van die mentale inspanning en stegen rauwe oerkreten van het publiek op. Tweemaal konden we naar adem happen, wanneer de band een rustpauze inlegde en van decor veranderde. Deze waren welgekomen en deden de spanning stijgen. Tijdens de weinige momenten dat de band ons aansprak, werd het podium in zijn geheel verlicht. Het waren de weinige keren dat we de aangezichten van de bandleden konden zien, die anders in schaduw gehuld waren. Uit hun mimiek viel vooral dankbaarheid af te lezen. Een dankbaarheid die wederzijds was.
@ CPU – Bert Savels
Doorheen de set weerklonk vooral nieuw materiaal. Bij sommige bands zou dat jammer zijn, maar hier niet. Immuatble is een feilloos album, dat de sound van de band helemaal weet te capteren. Wanneer oude bekenden als “Rational Gaze” door de zaal klonken, werd het publiek ei zo na nog wilder. Wat een geweldige show.
De verplichte bis gaf nog een laatste explosieve dubbelklapper met “Demiurge” en “Future Breed Machine”, waarbij het publiek in totale synergie alles afbrak en even een andere dimensie betrad. Wat speelden die mannen goed. Wat waren ze genadeloos. De boze-mannenvocals van Jens Kidman mag dan de ellende zelf bezingen, wij gingen als gelukkig persoon de zaal buiten.
Setlist:
Broken Cog
Light the Shortening Fuse
Rational Gaze
Pravus
The Hurt that Finds You First
Ligature Marks
Bornin Dissonance
Mind’s Mirrors
In Death – Is Life
In Death – Is Death
The Abysmal Eye
Straws Pulled at Random
Demiurge
Future Breed Machine
