Parquet Courts @ Trix: Tussen heruitvinding en herkenbaarheid

Op een zwoele zondagavond in mei kwam bebaard en bezweet Borgerhout altegader in de Trix om met het tweeluik ILA – Parquet Courts de week uit te wuiven. Die laatsen kwamen hun jongste voorstellen, Sympathy For Life, een plaat die dankzij corona bijna twee jaar in de koelkast bleef liggen maar eind 2021 toch op de hongerige resem fans werd losgelaten. Hun meest dansbare plaat tot nu toe werd kritisch al enorm goed ontvangen, en had ook veel vrolijk trappelende voeten in de aarde gisterenavond. Door de mix met reeds faamverworven kleppers als “Borrowed Time” en “Dust” werden basketsloefkes bewogen en harten opgehaald tijdens de zomerige passage van het New Yorkse viertal.

Met haar stem als schuurpapier polijstte opwarmer ILA het publiek en pakte ze hen in, geflankeerd door drummer en bassist. Als een van de winnaars van De Nieuwe Lichting vulde ze in het najaar nog het Trix café; nu werd ze voorgeprogrammeerd in de grote zaal. De zangeres speelde een goeie set en is immer fijn om naar te kijken; gitaar dichtbij, maar stem de hoogte in knalde ze een halfuur lang door alsof ze hier dagelijks staat.

Enter Parquet Courts, na een halfuurtje bekomen aan de bar. Een drumcomputer heet ons welkom en zet de fijntjes uitgetekende beat van “Application/Apparatus” in. Het nummer bijt de spits af en geeft direct inkijk in het creatieve proces dat de band hanteerde tijdens het maken van de nieuwe plaat. Lange jamsessies en gefragmenteerde geluiden werden aan elkaar gestikt tot kleurrijke songs. “Application/Apparatus” is de dwarsdoorsnede van zo’n creatieproces: drum, bas, stem en gitaar vallen elk afzonderlijk in, en het nummer is zo in feite een elegante fade in op macroniveau.

Het openingsnummer was op die manier slim bezien, maar iets minder catchy. Spelen de mannen nu toch wel niet achtereenvolgens “Human Performance”, “Dust”, “Almost Had to Start a Fight / In and Out of Patience” en “Freebird II” zeker? Die marathon aan meer-dan-goeie punkliedjes toont dat Parquet Courts welig kan plukken uit een vast oeuvre aan songs die het grootste deel van de zaal gewoonweg kan meezingen. Nieuw lied “Marathon of Anger”, dat gezongen wordt door Austin Brown, gaat verder met mantra-achtige teksten die spelen met ouder nummer “One Man, No City”. ‘No industry, no institution and no city – it’s all community.’ Het is snel duidelijk dat Parquet Courts haar muziek en live-optredens zowel letterlijk als figuurlijk goed orchestreert. Alles en iedereen is op elkaar ingespeeld, en dat gaat over jaar-, album- en nummergrenzen heen.

Het oog wil ook wat, maar puurheid en een zekere simplesse zullen altijd voorrang krijgen. Een ongecompliceerde techniek zorgt zo toch voor een visueel mooie set: felgekleurde lichten en het schaduwspel dat ze ondergaan wanneer er van standpunt wordt gewisseld, zorgen voor een ongekunstelde dynamiek die perfect bij de kleurrijke nummers past en bij het artwork dat plaat na plaat zinnenprikkelend verzorgd wordt door frontman Andrew Savage himself.

Op “Walking in a Downtown Place”, een stomend nummer over lievelingsstad New York, wordt de melodica bovengehaald en toont de band haar versatiliteit en vindingrijkheid. Ook “Plant Life” en “Homo Sapien” – misschien wel het meest garage-rockerige lied van de nieuwe elpee – klinken live helemaal mooi. Sommige geluiden zijn in de live-versie minder verfijnd en verliezen zo een tikkie van het brede register dat hen bezorgd werd in de studio’s van John Parish en Rodaidh McDonald. Het sympathieke gezwets op het podium van Savage en co maakt echter veel goed, en de mannen zien spelen ook. Daarbij gaan er tijdens hun liveshows ook steeds veel registers (opnieuw) open: oudere nummers zoals “Paraphrased” en “Light Up Gold” worden tijdens optredens, jaren nadat ze verschenen zijn, nog steeds bijgespijkerd, afgevijld en heropgebouwd.

“Borrowed Time” komt helemaal op het einde van de set, en omdat die zo strategisch opgebouwd was, hadden we het misschien niet eens gemerkt als het nummer niet meer gepasseerd was. Toch waren we heel blij met de nostalgische noten, de welgemikte abrupte stiltes en het opnieuw aanzwengelen van de sterke riff en het sneldravende ritme.

“Pulcinella”, op de nieuwe plaat ook het laatste nummer, sloot de set af. Op de fiets huiswaarts hoorden we iemand zeggen dat ‘dat laatste nummer nu wel echt niet zo had gehoeven’, maar wij gaan niet direct akkoord. Het naar een Italiaans theaterpersonage genoemde lied stelt Savage als crooner tentoon – dat gaat hem gek genoeg even goed af als het hem karakteriserende luchtige gebrul – en is even mooi als het apart is. Het nummer mist de urgentie die de meeste andere Parquet Courts nummers naar je hoofd smijten, maar bezit dezelfde zelfbewuste teksten en een zinderende outro, en is zo een i-de-ale afsluiter. Het officieuze bisnummer – de band wordt niet vaak betrapt op het geven van encores – ontspint in een simpel vlechtwerk tussen de gitaren van Savage en Sean Yeaton, maar pakt hun passage in Antwerpen wonderwel in.

Andrew Savage en co zijn doorwinterde scenaristen voor hun eigen presences en bieden zo steeds goed georganiseerde chaos. Ze zwaluwstaarten nieuwigheden met hun oude werk, en combineren heruitvinding met herwerking en herkenbaarheid. De set bestond uit een slimme afwisseling tussen het nieuwe geluid van Sympathy For Life en de vertrouwde deuntjes van weleer, uit Wide Awake!, Human Performance en hun eerste doorbrekende wapenfeit in elpeevorm, Light Up Gold. ‘Seems these days I’m captive in this borrowed time’: zolang het de mannen van Parquet Courts zijn die ons gijzelen waar we bij staan, is het voor ons allemaal goed.

De band toert de komende dagen verder door Nederland, en doet in de rest van de zomer nog enkele festivals aan, zoals Primavera Sound in Barcelona en Lowlands bij onze Noorderburen.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist

Application / Apparatus
Human Performance
Dust
Almost Had to Start a Fight / In and Out of Patience
Freebird II
Marathon of Anger
Watching Strangers Smile
Sympathy For Life
Walking at a Downtown Pace
Plant Life
Light Up Gold II
Homo Sapien
Paraphrased
Mardi Gras Beads
Master of My Craft
Borrowed Time
What Color Is Blood
Pulcinella