Het heeft even geduurd, maar na lang wachten is het nieuwe album van onze favoriete New Yorkse artrockers Parquet Courts eindelijk beschikbaar. De plaat heeft meer dan anderhalf jaar in de ijskast gelegen, want de opnames werden al in maart 2020 afgerond. Kort daarna veroverde een venijnig virus definitief de wereld en ging de samenleving op slot. De uitgave van de nieuwe langspeler werd dan al gauw uitgesteld, tot grote teleurstelling van de fans. De geweldige voorganger Wide Awake! werd in 2018 immers onthaald als een van de beste albums van het New Yorkse quartet, en dus werd er vol ongeduld uitgekeken naar een opvolger. We kunnen alvast bevestigen dat het lange wachten beloond wordt; Sympathy for Life is minstens even goed, en op bepaalde vlakken zelfs beter dan de vorige albums van de band.
De meerderheid van de nummers op Sympathy for Life werd opgenomen met de Schot Rodaidh McDonald achter de knoppen, maar voor enkele nummers werd John Parish ingeschakeld als producer. McDonald maakte vooral naam met The xx, Adele en Vampire Weekend, terwijl Parish bekend is voor zijn werk met onder andere PJ Harvey, Sparklehorse en onze eigenste Arno. Beide heren houden er normaal een totaal andere manier van werken op na, maar daar is in het finaal resultaat niets van te horen. Sympathy for Life klinkt immers bijzonder samenhangend en consistent. Toch bevat het album ook heel wat afwisseling, want geen enkel van de nummers klinkt gelijkaardig.
De vooruitgestuurde singles lieten voornamelijk de rockkant van Sympathy for Life horen. Het stormloopritme en de jengelende gitaar van “Walking at a Downtown Pace”, de fuzz van “Black Widow Spider” en de garagerock van “Homo Sapien” deden vermoeden dat Parquet Courts met een stevige rockplaat naar buiten zou komen, maar het album heeft heel wat meer te bieden. De nadruk ligt voornamelijk op grooves en ritmes, wat niet onlogisch is als je weet dat de band veel inspiratie haalde bij Talking Heads en Primal Scream. Zo had “Marathon of Anger” met zijn vette baslijn, drumcomputer en bliepende toetsen niet misstaan op Screamadelica en had het titelnummer zeker een plaatsje kunnen krijgen op Remain in Light. Gelukkig weet Parquet Courts de nummers met funky gitaartjes en aanstekelijke achtergrondzang wel nog steeds naar hun eigen hand te zetten.
Met Rodaidh McDonald werden heel wat lange jams opgenomen die vervolgens met veel klip- en plakwerk werden herwerkt tot aanstekelijke nummers. In “Application Apparatus” heb je het meest het gevoel dat je naar een spannende jamsessie zit te luisteren; een tikkende drumcomputer trekt het nummer op gang en een rollende basgitaar neemt het voortouw terwijl noise en feedback worden toegevoegd. Het nummer gaat alle kanten uit tot een snedige gitaarsolo invalt en het ritme versnelt. Langzaamaan vallen alle puzzelstukjes van het experiment op hun plaats, en dan realiseer je je dat Parquet Courts met zo’n nummer live heel wat potten zal breken.
“Plant Life” is waarschijnlijk het meest dansbare nummer, ook al is het verre van disco of dance. De band maakt echter slim gebruik van beats, ritmes en repetitieve klanken zodat je al gauw begint te bewegen naarmate het nummer verdergaat. Zo gaat het dikwijls op Sympathy for Life, grooves en ritmes zijn zonder twijfel de kern van het album. Toch gooien de heren zo veel variatie in het geheel dat het album niet in een hokje valt te plaatsen. Na de jam van “Marathon of Anger” volgt zo het lieflijke gitaarwalsje “Just Shadows”, het complexe “Application Apparatus” wordt dan weer opgevolgd door de garagerock van “Homo Sapien”. Door al die afwisseling weet Parquet Courts het bijzonder spannend te houden.
De zang van Andrew Savage is zelden beter geweest dan op Sympathy for Life. Als een volleerd acrobaat springt hij heen en weer tussen geschreeuw in “Homo Sapien”, melodieuze zang in “Black Widow Spider” en hemels teder gecroon in “Pulcinella”. Toch gaat Savage niet met alle aandacht aan de haal; Parquet Courts blijft klinken als een hechte band waarin het geheel de som der delen overstijgt. En de speelse drumpatronen, snerpende gitaren en rollende bassen van het New Yorks quartet klonken zelden beter dan op hun nieuw album.
Met Sympathy for Life laat Parquet Courts hun meest gevarieerde en groovy plaat op de wereld los. Hun slimme teksten worden ondergedompeld in een aanstekelijke mengelmoes van artrock, experimentele psychedelica en dansbare elementen, waardoor je je als luisteraar niet gauw verveelt. Het New Yorks viertal heeft de grenzen voor zichzelf alweer wat verlegd. Topplaat.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
