We mogen weer genieten van een zomerse verzameling pareltjes van Nu Genea, een Napolitaans duo dat in 2016 een album dropte met afrobeatdrummer Tony Allen. Twee jaar later volgde een ‘soloalbum’, Nuova Napoli. Nu, nog eens vier jaar later, is er Bar Mediterraneo. De eerste single daaruit, “Marechià“, behoorde nog tot onze favoriete nummers van 2021 én doet het qua streams beter dan de Nuova Napoli-nummers (op eentje na). Met een tweede evenwaardige single “Tienaté” waren onze verwachtingen stiekem best hoog.
Nu Genea verpakt die twee singles met zes andere nummers tot een zomers en verrassend verhaal, verteld in allerhande mediterrane talen. Het verrassende zit hem in de typische Nu Genea-sound: het Napolitaanse duo mixt – dan wel in een studio in Berlijn – wereldmuziek met funk en dance. Het effect van Bar Mediterraneo is een ingebeeld halfuurtje aan de Amalfikust in een onbestaand tijdperk.
De plaat opent met het titelnummer. We horen dansbare drums en een echoënd gitaartje dat doet denken aan een marimba uit De Kleine Zeemeermin. De instrumenten worden al snel vergezeld door lage synthesizernoten en dat voelt eerst wat random, tot op het punt dat het nummer zich steeds verder opvult met djembés en geneurie, en dan accepteren we: hier kan alles. We stappen rustig de zee uit en trekken naar de strandbar, klaar om meer te ontdekken.
Er volgt meer funk en dansbaarheid, waardoor duidelijk wordt dat stilzitten geen optie meer is. Vooral “Tienaté” roept ons de dansvloer op dankzij het hoge tempo en de enthousiaste noten van Fabiana Martone in Napolitaans dialect. Dit kan zo in een zomerse dj-set. We horen een piano en een synthesizer tegelijk: een duidelijke weergave van de mix tussen authentiek en hedendaags. Een kort herhaaldelijk strijkpartijtje op het einde klinkt wel licht storend, alsof de klassiekere instrumenten nogal nonchalant ingespeeld zijn. We willen op zich geloven dat dat de authentieke sfeer net moet verduidelijken.
Weinig beats, maar wel een pamfluit op “Gelbi” en dat blijft aanzetten tot bewegen. “Marechià” zorgt dankzij een Franse meerstemmigheid dan weer voor een romantische sfeer en nodigt zo uit tot een hapje en drankje aan de bar – evenwel met onze knieën nog een voor een lichtjes buigend. Het is de perfecte vertegenwoordiger van de algehele sfeer van Bar Mediterraneo: nostalgisch en toch verfrissend.
Op “Straniero” passeren Balthazar-/Jungle-achtige achtergrondgezangen en aan het begin van “Vesuvio” wanen we ons effectief in een jungle, waar al snel een schoolkoor de boel komt opvrolijken, alsof dat nog nodig was. Dit album luister je namelijk spontaan met een lach, al is het niet alleen door de zomerse muziek. Vaak zijn het ook de synths die onze mondhoeken doen krullen van verbazing wanneer ze onverwachts, soms zelfs eightiesachtig, opduiken. En dan glimlachen we opnieuw wanneer we beseffen dat het geheel uiteindelijk in zijn plooi valt.
De laatste nummers van de plaat zijn minder verrassend en permitteren vooral om wat uit te dansen. Op het loungy slotnummer “La Crisi” bijvoorbeeld, trekken we terug naar onze strandstoel om uit te puffen. Oh ja, die strandstoel kan zich ook gewoon bevinden op enkele grijze klinkers, een heel eind ten Noorden van de Amalfikust, want met de aankomende temperaturen is Bar Mediterraneo zelfs in de Lage Landen niet misplaatst.
De veelheid aan uiteenlopende instrumenten en stemmen op Bar Mediterraneo is soms even wennen, maar slaat uiteindelijk zo hard aan dat stilzitten geen optie is, of het ritme nu hoog of laag ligt. Het is moeilijk te beschrijven aan welke genreliefhebbbers we dit album kunnen aanraden, maar we kloppen gewoon af op iedereen die houdt van zomerse vibes. Of zoals Nu Genea het zelf in zijn Instagrambiografie verwoordt: ‘NG-vibes’. Mét dat Italiaanse handgebaar erbij.
Dansen op Nu Genea met liveband kan op 18 augustus op Pukkelpop en op 20 augustus op (het uitverkochte) Lowlands.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
