De verjaardagstour voor het vijfjarige bestaan van hun debuutalbum Very Rarely Say Die zit er nog maar net op en de mannen van Sunset Sons komen al weer met een nieuwe langspeler op de proppen. Too Many Humans, Not Enough Souls, zoals die heet, is daarmee de derde plaat van de indieband en de opvolger van Blood Rush Déjà Vu.
In een reeks video’s in de aanloop naar de release van hun derde album gaven zanger Rory J. Williams en drummer Jed Laidlaw wat informatie over het ontstaan van de nummers die daarop een plaats kregen. Maar liefst vijf van de tien liedjes uit de tracklist – “Gonna Be A Way”, “Soul Destroyer”, “Rum & Coca Loca”, “Sunny Funny Days” en “Smile” – blijken daarbij eerder uitgebrachte nummers. Niet verwonderlijk, want Laidlaw gaf in een video mee dat de band na “Smile” de vraag kreeg opnieuw een album af te werken, terwijl die zelf aanvankelijk vooral singles op de wereld wilde loslaten.
Net dat is ook hoorbaar op Too Many Humans, Not Enough Souls. Hoewel alle tien nummers op de plaat wel bij elkaar passen, mist toch het gevoel dat deze liedjes écht samenhoren zoals dat meer het geval was bij het eerdere werk van de band. Er zijn duidelijke parallelen te trekken tussen de nummers (het gebruik van samples, gelaagde vocals en instrumentatie bijvoorbeeld), maar ze bestaan prima naast elkaar zonder dat ze elkaar per se aanvullen of verrijken.
Doorheen het album valt ook een zekere tweedeling op, waarvan de muzikanten zich zelf erg bewust zijn. Doordat de meeste nummers gemaakt werden tijdens de covid-pandemie, schippert de band immers tussen serieuzere lyrics met wat zwaarmoedigere muziek enerzijds en vrolijke deuntjes voorzien van vrijblijvende teksten anderzijds. Het vat de pandemie voor veel mensen samen: ongelukkige periodes van binnenblijven afgewisseld met optimisme voor de toekomst.
“Tonight” werd bijvoorbeeld gebaseerd op het verhaal van een gemeenschappelijke vriend van de bandleden die door een moeilijke periode ging en klinkt bijgevolg hier en daar als klaagzang. In de lyrics van “Song for Lilah” legde Laidlaw dan weer zijn hart bloot. Williams zingt met veel gevoel de tekst die Laidlaw schreef over vaderschap in onzekere tijden. Ook “Can’t Explain” sleept je helemaal mee. Het lied begint als quasi-wiegelied en laat je vervolgens niet meer los, ook niet wanneer de muziek zachtjes aanzwelt. Het is daarmee meteen een van de beste nummers op Too Many Humans, Not Enough Souls. In de vrolijkere categorie zijn we dan weer voornamelijk fan van “Rum & Coca Loca”: een perfect muziekje om met zonnebril op de neus de barbecue aan te steken.
Het ontbreekt de derde langspeler van Sunset Sons echter aan uitschieters. We worden te weinig omver geblazen door de band. Die is zelf erg enthousiast over de vooruitgang die gemaakt werd op vlak van techniciteit en gelaagdheid van de nummers, maar daarin hebben Williams, Laidlaw en gitarist Pete Harper zichzelf wellicht wat verloren. De ongedwongenheid van hun vroege werk charmeerde, en zonder die kwaliteit blijven enkel wat toffe indienummertjes over. Het is dan ook wanneer Sunset Sons de boel niet overdenkt dat de band op zijn best is.
Too Many Humans, Not Enough Souls is kortom een fijne plaat vol kleine experimentjes, maar veel meer moet je er niet van verwachten. Wanneer de band zelf zijn schouders zet onder een vierde plaat durven we de lat echter opnieuw wat hoger te leggen. Sunset Sons heeft de tijd gehad te zoeken naar nieuwe invloeden en kan daar nu hopelijk uit putten om zijn eigen geluid te versterken. We zijn erg benieuwd wat dat zal geven!
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.