© CPU – Katrin Peeters
Met hun houthakkershemden, volle baarden, akoestische gitaren en banjo veroverden Britten Andrew Davie en Kevin Jones vanaf 2012 meerdere hartjes bij het Belgische publiek met nummers als “Sophie”, “Agape” en “Above The Clouds Of Pompeii”. Al snel werden zalen als Nijdrop en Ancienne Belgique te klein voor de band. Een kleine tien jaar later staan ondertussen Rock Werchter, Pukkelpop, de Lotto Arena en zelfs Vorst Nationaal op het palmares van deze band. Voor de release van het vierde album Blue Hours kozen ze ervoor om intimiteit voorop te stellen en kamperen ze twee avonden in de Brusselse Ancienne Belgique.
De opener van de avond was de Ierse singer-songwriter Ciaran Lavery. Met een goed gevoel voor humor en een warme stem wist hij als geen ander het publiek gisteren rond zijn vinger te winden. Tijdens “Return To Form” kregen we een uithaal te horen waar zelfs Dermot Kennedy iets van kan leren. Al is het vooral zijn gevoel voor humor dat ons het meest is bijgebleven na de avond. Voorzien van zijn onzichtbare band en greatest hits, waaronder een spontane cover van Bloodhound Gang, wist hij een groot aantal nieuwe hartjes te veroveren. De toon van de avond was gezet nog voor Bear’s Den op het podium te zien was.
© CPU – Katrin Peeters
Dat Bear’s Den een publiekslieveling is, werd al snel duidelijk na de start van de ticketverkoop. In een mum van tijd was het eerste concert in de Anecienne Belgique uitverkocht en kregen we er een tweede bovenop. Niet zo heel gek als je weet dat de laatste passage in België er eentje in Vorst Nationaal was. De entree op het podium was dan ook arenawaardig. Verhult in blauwe mist vonden de Britten elk hun plaats op de podium en zetten ze “Blue Hours”, titeltrack van hun vierde album dat vrijdag uitkomt, in. Daarmee werd ook meteen duidelijk dat album gelijk staat aan een nieuwe sound. In het verleden werden ze vaak vergeleken met Mumford & Sons door de banjo’s en de houthakkershemden. Tegenwoordig is die vergelijking niet meer van tel en hebben ze duidelijk hun eigen weg gevonden.
Op nieuwe nummers als “Frightened Whispers” en “Shadows” experimenteerden ze met elektronische klanken en synthesizers. Daarnaast liet zanger Davie zijn gitaar links liggen en kroop hij achter de piano tijdens “New Ways”. Dat klonk trouwens opvallend catchy, merendeels door het hoge Phill Collins-gehalte van de drums. De band klonk en zag het groots, maar de geluidsmix was gisteren niet altijd even optimaal. Tijdens de nieuwe nummers miste er warmte en klonk het allemaal wat te scherp en te kil. Al voelde “All That You Are” toch aan als een warm dekentje. Een voorbode van de oudere songs uit hun repertoire, al schrokken we ons een ongeluk toen tijdens het ingetogen “Elysium” opeens een trompet kwam binnen schetteren.
© CPU – Katrin Peeters
In 2014 brak de Britse band door met zijn debuutalbum Islands. Het zijn dan ook die songs die het publiek een warm hart toedraagt. “Isaac” kwam al vroeg in de set en zorgde meteen voor het eerste meezingmoment. “Sophie” pakten ze dan weer helemaal akoestisch aan, net zoals hun cover “Heaven” van Bryan Adams tijdens de bisronde. Eentje die absoluut niet kon ontbreken bij de Belgische fans. Het ging zelfs zover, dat er een huwelijksaanzoek op het podium plaatsvond tijdens dit nummer, toepasselijker kon het niet. In tegenstelling tot de voorgaande nieuwe songs, vonden we hier wel wat we zochten. Tijdens de oudere nummers kwamen we thuis. We kregen een volle sound te horen waarbij de muziek warmte en vertrouwen uitstraalde, ondanks de ietwat sombere teksten.
“Fuel On The Fire”, “Red Earth & Pouring Rain” en “The Love We Stole” mogen dan wel oudere songs zijn, ze wisten duidelijk hun weg te vinden in de stevigere sound. Vol overtuiging en enthousiasme waanden we ons in een gelaagde gitaarsound waarbij van de brave folksongs weinig terug te horen was, al zorgden de kleine momentjes in de set tijdens “Berlin” en “Crows” voor de nodige afwisseling. Op publieksfavoriet “Agape” was het wachten tot het einde van de set. Het zorgde voor een ware uitspatting waarbij duidelijk werd dat we getuige waren van een show die bedoeld is voor de grote massa.
© CPU – Katrin Peeters
Bear’s Den speelde gisteren een show volgens het boekje waarbij intimiteit werd afgewisseld met grootsheid. In het begin was het letterlijk zoeken naar de juiste toon van de avond, maar uiteindelijk viel alles op zijn plaats. De band stelde in première zijn vierde album voor, afgewisseld met ondertussen klassiekers uit hun repertoire, al dan niet geüpdatet naar hun nieuwe sound. Bear’s Den is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een van de favoriete bands van het Belgische publiek en dat bewezen de mannen gisteren nog maar eens.
Voor hun tweede show in de Ancienne Belgique zijn nog steeds enkele tickets te koop.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Blue Hours
Red Earth & Pouring Rain
Frightenend Whispers
Elysium
All That You Are
Berlin
Isaac
Sophie
Fuel On The Fire
New Ways
Shadows
Crows
The Love We Stole
Spiders
Auld Wives
Laurel Wreath
Above The Clouds of Pomeii
Heaven (Bryan Adams-cover)
Agape
